Верш Хто сваю не шануе вясну
Хто сваю не шануе вясну
Ва ўспамінах красуня-вясна,
І гадкоў маю я толькі восем.
І бягу ўсім насустрач вятрам,
Як далёка яшчэ мая Восень.
Загадзя не прывыклі лічыць
Мы памылкі свае і сумненні.
Спадзяёмся ў шчасці пражыць,
Перад лёсам не стаць на калені.
І каб лёс не пакінуў адну,
Мы кахання цяпло ў сэрцы носім.
Хто сваю не шануе вясну,
Будзе мець неўраджайную Восень.
Вось бы тут прызадумацца нам:
Вельмі хуткі жыцця рух спрадвечны
Дзе тут пойдзеш насустрач вятрам.
Жыць бы ціха жыццём чалавечым.
Я рукой на няўдачы махну,
Маем часта не тое, што просім.
Хто няўдзяна пакрыўдзіў Вясну,
Сваю стрэне бязрадаснай Восень…
2000 г.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Люблю вясну я, ды чаму Люблю вясну я, ды чаму Душой да восені гарнуся? Ці дрэву вечнасці свайму Лістком апалым я здаюся? Ці ў подыху […]...
- ВІТАЮ ВЯСНУ ВІТАЮ ВЯСНУ Першы дожджык прайшоў І запахла вясной; На душы харашо – Абудзіўся ад сноў. Сноў зімовых, былых, Што марозілі […]...
- Адыграю сваю ролю Адыграю сваю ролю, у гэтым акце, і пайду бадзяцца я па свеце, не сядзіцца мне ў цеснай, душнай хаце, цесна […]...
- Час праз сваю педантычнасьць нашмат мудрэйшы за памяць Час праз сваю педантычнасьць нашмат мудрэйшы за памяць, бо ўсё пакідае на ўласных месцах, і, як гаспадар кватэры, якую здымаеш, […]...
- Хто долю сваю знае Хто долю сваю знае? Ніхто… ніхто… ніхто… Долю хто кахае? Ніхто… ніхто… ніхто… Долю сваю заве хто? Ніхто… ніхто… ніхто… […]...
- Ты руку сваю забінтавала Ты руку сваю забінтавала, маладая… як цябе і клікаць? Маё сэрца рвецца на кавалкі і сціскаецца тугой вялікай. Вусны пацалую […]...
- Чаго тлуміць сваю галоўку Чаго тлуміць сваю галоўку, Здавацца знаўца, ды ня быць, Зямельцы роднай несьці слова, За ім ёй дбаць, аб ёй тужыць. […]...
- Запела вясна сваю песню I шумам задумнага лесу, I шчэбетам птушак шчаслівых Запела вясна сваю песню, Запела на збуджаных нівах. Выходзіць сялянін на поле, […]...
- Пусці мяне ў сваю душу *** Любушцы Пусці мяне ў сваю душу І не давай памерці Маёй, – ў якой цябе нашу І пранясу да […]...
- Я люблю сваю айчыну Я люблю сваю айчыну, Хоць і рэдка там бываю. І як каханую жанчыну Яе ў вершах апяваю. Ёсць у ёй […]...
- Вясну ўзімку Вунь дурныя вераб’і весяла так цвыркаюць: – Закацілася зіма, прэч ідзе кульгае! Ды стары крумкач шаноўны кажа паважана так: – […]...
- Кола жыцця Кола жыцця Так жыцце нас па свеце вядзе Пасля сноў прачынаецца дзень Ен аблашчыць пяшчотай сваей Засмяешся і скажаш – […]...
- Мажор Бярозу жывяць сокам карані… І ў шэрасці паслязімовай слоты Ўсім недаверам стомленай істоты Я адчуваю, як спачатку ўпотай Вясна нанова […]...
- Карабель Павольна, павольна, На месцы нібыта, Стаіць нерухома На краю блакіта Марскі карабель, Што плыве ў далячынь, Куды яго вабіць Бясконцая […]...
- Звычайныя пяць літар Звычайныя пяць літар ізноў да нас прыносяць звычайную пару, ліст жоўты ападае… я раптам зразумею, і здрыгануся: восень… *** звычайныя […]...
- Восень гордая, ды тое не грэх Восень гордая, ды тое не грэх. Горды я — вось што загана. Я курлыканне чую – быццам мне смех адрасаваны. […]...
- Восень плача Восень плача… Восень плача на шэрым халодным двары, І слязінкі дажджу мыюць шыбы акон. Мне самотна ад восеньскай гэткай пары […]...
- БЕРАЖЫ СВАЮ ЗЯМЛЮ, БЕЛАРУС! Хоць сёння беларус не ў павазе, Такое можа і з другім здарыцца, Але ж, панове, усе прыйдзе, не адразу, Мы […]...
- Пiсалiся вершы на тэму адну Пiсалiся вершы на тэму адну: Пра восень, пра лета i пра зiму… Ды iм не хапала тандэма: Нiводнага верша – […]...
- Думаю Я думаю, Вось бы – Жыць занава!!! Зноў адчуць сябе Маленькаю дзяўчынкаю, Для таго, каб Упершыню закахацца, Як некалі, Узрадавацца […]...
- Віншую, вас бацькі, Алежка ды Наталля!)) Няхай расце магутным сын ды слаўным, бацькоў хай любіць ды шануе! А вы маладыя любіце адзін аднаго, свайго малога не […]...
- Апошні лісток На галінцы вісіць Пажаўцелы лісток, Сірацінка дрыжыць І ад вільгацці змок. Ён не хоча ляцець у апошні палёт. “Ах, каб […]...
- Размова з унукам Размова з унукам Кажа неяк унук ветэрану: “Дзед, які незайздросны твой лёс! Ваяваў ты, залечваў раны, Што ж ты маеш […]...
- БАЛАДА ЯЎХІМА КАРСКАГА (20.12.1860-29.04.1931) У словах беларускіх Беларусь жыве, Як у жывой крыві-спрадвечны шлях людскі. Па ім жыццё, як сонца праз сусвет, плыве […]...
- Восеньскі А давай апранемся ў восень, Будзем слухаць пад спеў агню, Што нам вецер здалёк прыносiць, Будзем думаць пра долю сваю. […]...
- Восень прыйшла раптоўна Восень прыйшла раптоўна. Вецер лісты скамечыў… Восень – і плед шыкоўны лёг на імшарын плечы. Восень прыйшла знянацку, як тэлеграма […]...
- АЙЧЫНА Мая Айчына – стог саломы i куст шыпшыны ля шашы, Дарога сталая дадому i – вершы, вершы для душы!.. Мая […]...
- Не верыцца Не верыцца Калі шчыра-зусім не верыцца, Няўжо сёння мне 40 гадоў, І няўжо маладосці мяцеліца Адгуляла, не вернецца зноў? Ды […]...
- Язмінавы цвет За вокнамі снег ціхутка ляціць, Мы ж нашу вясну ўзгадаем. Ва ўтульнай кавярні з табою сядзім, Гарбату з язмінам чакаем. […]...
- Жыццё раба Воблака вось Зямля залатая. Птушкі ляцяць у вырай стрымглаў Я вось пачну рабіць сваю справу, якую ж не вельмі люблю. […]...
- Яшчэ не восень, не, не восень Яшчэ не восень, не, не восень, А з рэчкi – вее халадком. Вось пацямнее лесу просiнь, А там – зiма […]...
- Восеньскі пах Восеньскі пах: лісця, травы, замшэлае неба, яркае сонца – мары… і ты… горда стаю, ты разам маўчыш, нам вельмі добра, […]...
- Гуканне вясны На аселіцу да гаці Выйшаў люд вясну гукаці, Каб вясна дзесь не блудзіла, А на голас прыхадзіла. Каляровыя тут стужкі, […]...
- Восень любіць Восень любіць ранкам запаліць цыгарэту заплюшчыць вочы і падумаць пра сваю адзіноту пра тое, што яна – восень кахання восень […]...
- У пахмурную восень У гэту пахмурную восень на спатканне роўна ў восем я да цябе сьпяшаюся. У вясну ператварыўся дождж, які студзёна ліўся. […]...
- Ну?! Што яшчэ табе трэба?! Ну?!! Што яшчэ табе трэба, Каб адчуваць смак жыцця? Вось табе чыстае неба, Вось табе зоркі зіхцяць, Вось табе бераг […]...
- Сум восені Восень прыходзе павольна, Ды і куды ёй спяшыць? Засьвяціць і прыгрэць яшчэ здольна, Дажджом залатым абліць. Разьвітаецца з летам, чакае […]...
- Прамiльгнулi лясы маўклiвыя Прамiльгнулi лясы маўклiвыя Мiма вокан Цягнiка “Брэст-Масква” iмклiвага Вось i восень… Журавоў галасы адлётныя З неба чую Уздыхнуць iм услед […]...
- Плошча Перамог У маем горадзе ёсць храм пад чыстым небам, або хмарным, наперакор усім вятрам стаіць ён цьвёрда, і гарачым. Там ёсць […]...
- Пераклад санета 102 У. Шэкспіра Люблю не менш – ды меней дэманструю, Хаця пачуцці сталі ‘шчэ мацней; Але нашто любоў сваю святую Нібы тавар, праносіць […]...