Верш Пакуль рыпiць зямная вось

Ещё вершы:

1. Пакуль цябе не было, скончылася вясна Пакуль цябе не было, скончылася вясна, лета, восень, зіма, вясна, лета… Вусны развучыліся вымаўляць мы, нас, нам. Дзе ты Была? […]...
2. Мы ёсць пакуль мы жывём Мы ёсць пакуль мы жывём, Пакуль свеціць у далячынь нам сонца. А потым…потым мы памром, Там не будзе сонца… Гэта […]...
3. Пакуль жыве рака маёй надзеi – Пакуль жыве рака маёй надзеi – Гарыць у хаце бацькавай святло, i памяць ходзiць сцежкаю былой – Пакуль жыве рака […]...
4. ПАКУЛЬ ПАКУЛЬ Пакуль вядуць ступені ўверх Дыханьне й сэрца на пад’ёме. Удзячны лёсу за давер – Таго ўсё менш з чым […]...
5. Пакуль певень не запяе Як Пётр, ад Хрыста адракуся, Пакуль певень не запяе. Ад смагі пакуль не звалюся, Пакуль жылы ў грудзях не парве. […]...
6. Пакуль яшчэ ногі носяць Пакуль яшчэ ногі носяць, Пакуль яшчэ бачаць вочы, Павінен я столькі зведаць, Хапіла каб назаўсёды! Ніколі не будзе досыць Мне […]...
7. У добры час! Дзень абяцае быць прыгожым – Шчыруе сонца за акном. А на душы ўсё ж трывожна, Бо не адным жывём мы […]...
8. БАЛАДА МІКОЛЫ ЕРМАЛОВІЧА (29.04.1921-5.03.2000) Ён праз туман, нібыта праз стагоддзі, І праз стагоддзі, нібы праз туман, Ідзе няспешна, як па тонкім лёдзе, Па […]...
9. Дзяўчыне, якой пакуль не існуе Ты маеш цёмны вочкі, Нібы палескі ночкі, Густыя валасы, Як родныя лясы. Ты маеш роўны носік, Як холмік пад калоссем, […]...
10. Зямля пад сонцам ажыла Зямля пад сонцам ажыла, і кволы парастак нясмела туды прабіўся, дзе была вясна ў агні ружова-белым… Быў свежы вецер… Пах […]...
11. Вось неяк так Вось так адразу нават і не скажаш- Адкуль з’явіўся мне нуды сіндром?… Паўзуць па небе гружаныя баржы- Аблокі, што напоўнены […]...
12. Пакуль што рукі звязаны Пакуль што рукі звязаны, А можа быць, развяжуцца Пад позіркам якім. Тады рукамі чулымі, Як птах, крыламі белымі Кагосьці абаўю. […]...
13. Ляцелі пахавальныя Ляцелі пахавальныя – Вайне лісты пахвальныя, Што так яна стараецца, Што столькі забіваецца… Ляцелі над Еўропаю, Кружыліся над Азіяй – […]...
14. Адпачывай, пакуль смяецца поўня Адпачывай, пакуль смяецца поўня. На востраве вастрацца кіпцюры… Паветра расквітнее на жароўні, Калі натоляць прагу ўладары. Васьмёра карлікаў валтузяць футравіну, […]...
15. Пакуль жывеш, развітвайся з жыццём Пакуль жывеш, развітвайся з жыццём Штогодна, штогадзінна, штохвілінна, Твой кожны дзень, Забраны забыццём, Лічы сваім найбольшым адкрыццём, Ты – з […]...
16. Вось і скончылась лета Вось і скончылась лета, А на сэрдцы – сум. І доўгачаканая мэта Не ўсхвалюе розум. Аднак сум не пройдзе, Пакуль […]...
17. ***Навакол – зямная прахалода *** Навакол – зямная прахалода. Дождж пайшоў спаволенай хадой. І сады ўздыхнулі, і гароды, Дажджавой абмытыя вадой. Ажылі прывялыя ўжо […]...
18. Вось п’едэстал Вось п’едэстал – Як памяці прывал. Гвардзейскі знак пад зоркаю ў пяць промняў. Я ўспомніў вас, таварыш генерал, Я ўспомніў […]...
19. А мне ў мілай старане А мне ў мілай старане – Бліжэй да сонца і прыроды… Там дзень праявіцца ў акне Густым малінавым усходам. Дыхне […]...
20. Смак шчасця Вось патухла апошняя зорка, Час не здольны пакуль што стрымаць… Свет расчыніць магічныя створкі, Каб маглі новы дзень распачаць. Ён […]...
21. Вось і новы закончыўся год Вось і новы закончыўся год Перапалкай тваіх дэпутатаў I тваёй перапалкай, народ, У бясконцых, бясплодных дэбатах. Колькі злосці і колькі […]...
22. БАЛАДА УЛАДЗІСЛАВА СЫРАКОМЛІ (29.09.1823–15.09.1862) Там, дзе кветкі цвілі, сёння-пырнік, Сёння пырнік, а заўтра-крыжы. І тутэйшай зямлі сумны лірнік Думу думае-як тут жыць?- І […]...
23. Дом Яна Збажыны Дом дванаццаць. Завулак Паўночны. Вясна. Ціш. Трава выбягае пад ногі. Жыў тут сябар мой Ян Збажына да знямогі. Ён знямогся […]...
24. Ну вось і казачцы канец хто пахмяліўся – маладзец Дзеля завязвання размовы Або настрой калі хрэновы То варта усім ісці да крамы І трэба набываць там грамы. І вось […]...
25. Вось як Як жа быць, як пражыць з лёсам згоднаю? Не па полі прайсці Сцежкай ходняю! Прывід шчасця з далёк Усё мярэжыцца […]...
26. Людзі на вярблюдзе Калі застанемся людзьмі на балоце ды чэрнню, Наступнай раніцы ужо не будзе. Падорыць ў самалёце ранак новы смерці, Майму пакаленню […]...
27. Дзядуля стаў Дзядуля стаў, апёрся на кіёчак, Зірнуў на новы веснавы прасцяг. Блішчыць апошні тонкі ручаёчак, Вясна надзей і роздумаў працяг. Вясна […]...
28. Чакаю садоў красавання Чакаю Вас, абы паверыць цуду, Чакаю Вас, пакуль адчай не згас, Чакае вязень так свайго прысуду, Каб волю ўбачыць хоць […]...
29. Усё адкладваў на заўтра Усё адкладваў на заўтра: “Ат, заўтра сваё наганю!” Жыццё выпіваў залпам. Не верыў у цішыню. “Ат, заўтра сваё адкахаю. Заўтра […]...
30. Вось ужо дваццаць першае стагоддзе Вось ужо дваццаць першае стагоддзе… А да чаго мы з вамі дайшлі? Да чаго? Стала штодзенным нам Амаль усе, што […]...
31. Ну вось стаю з працягнутай рукою Ну вось стаю з працягнутай рукою з рахунку збіўся, ловячы каменні, ляцяць яны няспынна прада мною. бязладна ў нашым свеце […]...
32. Вось і вечар настаў Вось і вечар настаў, Яшчэ адзін дзень прайшоў. Ціха у цемру начы Сённяшні дзень сышоў. Белу адзёжу сваю Зняў, да […]...
33. Горкім сном не прысніцца віна Горкім сном не прысніцца віна – Не мая, не твая, а чыя? Як не прыйдзе ніколі вясна, Не яго, не […]...
34. Вось i ўсё… Вось i ўсё Вось i ўсё… Вось i ўсё… Ссох-павяў агурочнiк. Зачасцiлi даджы Лiць на мой агародчык. Зачасцiлi даджы – Халадзеюць свiтаннi, Стала […]...
35. Агонь апошняй свечкi Агонь апошняй свечкi Не згас пакуль, гарыць. i месяц Шляхам Млечным Шчэ прадаўжае плыць. I доўжацца шчэ спрэчкi Пра побыт […]...
36. БАЛАДА АРКАДЗЯ СМОЛІЧА (29.09.1891-17.06.1938) …Ну а заўтра цябе расстраляюць І ніхто страшны стрэл не пачуе. Твае зоры з нябёс паўпадаюць, Тваё сонца ў […]...
37. Адчыні Адчыні сваё сэрца насустрач вялікім падзеям І Жыцця разгарні некрануты і чысты лісток Ты адчуеш адразу як вільгаццю ветрык павее […]...
38. Юнацтва Хутчэй, хутчэй, гады, ляціце Без перапынкаў-перашкод! Мяне імгненна аднясіце Туды, дзе ветраў карагод. Няхай яны мяне ўзнімуць Да паднябеснай вышыні […]...
39. Загрукалі дажджынкі-кастаньеты Загрукалі дажджынкі-кастаньеты. Ледзь вымавіла зрэшты: “Да світання”. Ты разлічыўся фірменнай манетай – Выдатна адчаканеным маўчаннем. З вакна – амаль вангогаўскі […]...
40. Палёт закаханых стракоз Ляцяць закаханыя праз луг, раку і ўгору, – насустрач лёсу свайму, скрозь сфэры і прастора. Праз далягляд, праз час, святло […]...