Верш Нягеглы

Нягеглы*.

Нягеглы, з падоткнутай ваты,
Хаціны не дбае сваёй
І вопраткі ён не залаціць,
Не зьменіць старое крысьсё.

Яму па жыцьці ўсё адное:
Не парабка ён і не пан,
Хоць пану самому не роўня,
Але ж нікаму не аддан.

Нягеглы ніколі не просіць,
Адзыкаў нічым не дае
І госьцем нікуды не ходзіць,
І гасьцей да сябе не заве.

Нягеглы! Жыцьцё на зыходзе!
Рыхтуйся! Вары жур-кісель!
Каб рупнасьць на новай Гасподзе,
За сталом, пажадалі табе.
-29.03.17.
* – па-расейскі г. зн. ,,нерадивый,,.

Ещё вершы:

Рознае ж Жыцьцё ня прыкрасьці сябрук ня горыччу павінна аздабляцца. і зь вершалінаў дрэў на брук мне не ахвота разьбівацца. У жыцьця […]...

Неспазнаным чынам Неспазнаным чынам Блытае прырода Добрых і зладзеяў, Моцных і слабых, Ворагаў злачынных, Гожых і уродаў. Абірае дзейсных, Ды ня тых. […]...

Ліпень на зыходзе Ліпень на зыходзе… *********************************** Прамчаўся чэрвень. Ліпень на зыходзе. Маліны гронкі чырванню палаюць. А хутка жнівень будзе карагодзіць. Наўрад такіх […]...

Аднойчы палюбіць жыцьцё Аднойчы палюбіць жыцьцё Такім, як ёсьць, без агаворак: З дурнотай, радасьцю і горам, З тугой былых і новых дзён… Аднойчы […]...

Абуджэньне Абуджэньне. І пабягуць зноў ручаіны, І пацягнуць, як здаўна, Пачуцьцяў новых залаціны Да грудзей белага руна. І вераб’і вясну азначаць, […]...

Хто долю сваю знае Хто долю сваю знае? Ніхто… ніхто… ніхто… Долю хто кахае? Ніхто… ніхто… ніхто… Долю сваю заве хто? Ніхто… ніхто… ніхто… […]...

Ля карціны П. Сергіевіча “Званар” А звон заве ісці на “вы”, Нібыта голас чалавечы. Ён Беларусь заве на веча, Каб адстаяць свае правы. …Былым павеялі […]...

Званар А звон заве ісці на вы, Нібыта голас чалавечы. Ен Беларусь заве на веча, Каб адстаяць свае правы. …Былым павеялі […]...

Юнацтва – уюном сьлізгнула Юнацтва – уюном сьлізгнула: Не ўтрымаць! – І не трымаў… Час пазяхнуў нібы акула: І я яму… жыцьцё аддаў. Наканаванае […]...

З кожнай новай сустрэчай цяжэе чаканьне наступнай З кожнай новай сустрэчай цяжэе чаканьне наступнай, і зусім недарэчны стаецца адлегласьці сум, кожнай новаю ночай сон болей і болей […]...

Куда жыцьцё наша лунаё Куда жыцьцё наша лунае, Куда бяжыць, куда плыве? Па-за жыцьцём хто нас чакае, Хто хлеб падзённый падае? І ці яно […]...

Мы на зямельцы ўсе шаноўны П. маці. Мы на зямельцы ўсе шаноўны І ўсе па роўнасьці ідзём, Дзе гучыць нам крышталёвы Ды й замаўкае жыцьця […]...

БАЦЬКАВЫ ГУСІ Ловіць татка плотак на Дняпры, Мамка гулянятам ладзіць клетух… На глухім стаіўшыся двары, Я на смак спрабую цыгарэту. Бацька п’е […]...

Калі цябе не стане-нічога не зьменіцца Калі цябе не стане-нічога не зьменіцца, Час адчыняе новыя сьметніцы. На неба раз ў год паднімуць насы, Вып’юць віна, кусануць […]...

Беларуская мадонна на зыходзе дня Беларуская мадонна на зыходзе дня: З цеплынёй душы прыгожай у моры хараства. Усмешка паглынула думак мітуслівасць, У гармоніі сапраўднай – […]...

Прэм’ера На апляванай і склізкай сцэне, Дзе рэжысёрыць нязьменна Бог, У абакружжы калючак-ценяў Гучыць сягоньня мой маналог. А зьверху сцэны нахабна […]...

Кісель Беларуская народная казка. Ажаніўся хлапец. Дзеўку добрую ўзяў Не з тутэйшага краю – з далечы. З маладою пажыў – шчасце […]...

АСЕННІ ЭЦЮД Восень аглухлая ходзіць сцежкамі, Гордая, нават не размаўляе. Бы перамогай над летам цешыцца, Злосная ходзіць – і лісце шпурляе. Дзесьці […]...

Сонца ўсходзіць над ракой Сонца ўсходзіць над ракой – Хоць вазьмі яго рукой. Толькі я яго не брала, Белу свету аддавала, Полю з лесам, […]...

БАЛАДА ПЕРШАГА СНЕГУ Без таможняў розных i без вiз Першы снег звалiўся на карнiз. Нiбы голуб адпачыць прысеў, Ды малюнак бачылi не ўсе… […]...

Твой розум – планета ікс *** Твой розум – планета ікс, цябе зразумець не магу я. У навушніках грае клубны mix, душу не сціскае ніякая […]...

Абыякавасьць Дзе чуйнасьць схібілась, спачыла – Там абыякавасьць пайшла, Там ежа сумленьню – суп нішчымный І прыдарожняя трава, Забойствы там, гуляе […]...

Вызвалі мяне Вызвалі мяне, я адыйду Ўноч ці ўдзень ў далечыню. Гадамі я ня бачыў зор Ня даўшы краснасьці пазор Я зноў […]...

Псалом Гасподзь, у лiтасцi сваёй Памiлуй грэх майго праступку. Ня вылей над маёй раллёй Пякучы яд у шкляным кубку, Гасподзь, у […]...

Мы твае немаўляты, жыцьцё Мы твае немаўляты, жыцьцё, Твае ласкі малочнае, песты, За рукою тваёю слухмяна ідзём, У абліччы сваім чалавечым. Паасобку, ці цугам-гуртом, […]...

Зноў мітусьня са слоў у душы Зноў мітусьня са слоў у душы – Іх, быццам вецер зносіць, Як сенажатныя стагі, Што запасьлі на восень. Жыцьцё пражытае […]...

Жыцьцё, якое рэй вяло Жыцьцё, якое рэй вяло, Гуло, сьмяялася, цьвіло, Кахала, плакала, кляло, Атруту, як віно, ліло, Паблытала дабро і зло, Згубіла пэўнасьці […]...

Жыцьцё і Сьмерць Сьмерць за Жыцьцём штодзень блукае неадступна, – як надакучны цень, як неадольны смутак. Жыцьцё на Сьмерць глядзець стамілася ў маркоце… […]...

Шукае памяць забыцьця Шукае памяць забыцьця, Мінае мноства спраў нябогіх, Жыцьця мінуўшага працяг, Заве на новыя дарогі. Але парванае вяроўкі Вузлом адзіным не […]...

Вялікі грэх у жыцьцё зьняверыцца Вялікі грэх – у жыцьцё зьняверыцца, Куды, за чым ійшоў, забыць, Лічыць: набытак – непатрэбіцай, Таму, хто будзе после жыць. […]...

Не кажы, не абяцай Не кажы, не абяцай, Не бяры такое ролі!.. Ходзіць сонца. Шэпча гай. Вецер блукае па полі. На зямлю прыйшла вясна, […]...

Хаўрус Хаўрус. Як сухмень – спатыкаюсь, Прыйдзе дождж – пасьлізгнусь, Жыцьцё гэтым не лаю, Зь ім ня рушу хаўрус. Мо чыясьці […]...

Талака За жыццё б нямала зведаў Адзінокасці пакут, Каб не зваў сусед суседа Да сябе на талаку. Павукі адны такія – […]...

Вяртанне да роднай хаты І недзе блукае мой цень. Дарогі пагоркамі ўздыбленыя Ужо не чакаюць гасьцей. Тут сьцежка дзіцячыя крокі Схавала ў гушчар лебяды, […]...

Пільнасьць Дзяніса Па Дзянісавай назе Вусень тоўсьценькі паўзе. Можа проста пакусае, Мо й да сьмерці загрызе! У Дзяніса розум ё І, ратуючы […]...

Брату Пятру Брату Пятру. Укіпцілася – не адпускае Аблогаю з усіх бакоў, Арэляй розум твой вагае, Тваю яву і жыцьцё. Віруюць розум […]...

Дзяды Увайсці і пакланіцца… Ціха рыпае масніца – У бязважкасці. Адкрычала сэрцу сэрца. Бо няма канца, здаецца З гэткай якасцю. Што […]...

У мураша – касмічная душа У мураша – касмічная душа, Ён заўважае – працаўнік бывалы, Каб на пагорак выехаць, спярша Натужна завываюць самазвалы. Аддыхваюцца доўга […]...

ШТО ПАТРЭБНА ПАЭТУ Хадзі пасядзі з паэтам Хвіліну, а можа, дваццаць. Калі на зыходзе лета, Манашкай нашто здавацца? Мікола Шабовіч. А лета — […]...

Думаю Я думаю, Вось бы – Жыць занава!!! Зноў адчуць сябе Маленькаю дзяўчынкаю, Для таго, каб Упершыню закахацца, Як некалі, Узрадавацца […]...