Верш А я радзіме верш ці нарадзіў
А я радзіме верш ці нарадзіў,
Які б за мной радзіма паўтарыла,
Які б у спёку свежа халадзіў,
А ў сцюжу грэў пяшчотна-цеплакрыла?..
А я радзіме верш ці нарадзіў?
А я радзімы клопатамі жыў?
Ці стаў хоць словам я для ейнай песні?
Ну, што з таго, што ў Мінску я тужыў
І ўспамінаў зімой ці напрадвесні?..
А я радзімы клопатамі жыў?
А я з радзімай паяднаў свой лёс?..
Нібы чужак, хаджу я па Нароччы,
І ад зялёнай замеці бяроз
Трапеча сэрца і слязеюць вочы…
А я з радзімай паяднаў свой лёс?
(1 votes, average: 5,00 out of 5)
Ещё вершы:
- Я напішу верш для цябе Я напішу верш для цябе Удзень самотны і журботны. Як сонца ўтопіцца ў вадзе – Я напішу верш для цябе. […]...
- Сум па малой радзіме Сум па малой радзіме (маёй свекрыві Фене Аляксандраўне) Старэйшы ў Мінску мае сын куток, Дачцэ шле маці пісьмы ва Украіну. […]...
- На радзіме Ізноў я бачу сэрцу мілы родны кут, Усё i любасна мне i знаёма тут. Лiчу з усмешкаю суседскiя агнi. Старога […]...
- Верш прысвечаны творчасці Янкі Купалы І кожны твой верш, і кожны радочак, Напоўнены шчасцем і цеплынёй, Жыве ў іх каханне аб родным народзе, І думкі, […]...
- Маці – Радзіме Пра быліначку кожную роднай зямлі, Пра маршчынкі, што ў лёсе тваім праляглі, Напісаць я б за шчасце лічыла. Як высока […]...
- He напісаць з замілаваннем верш He напісаць з замілаваннем верш Пра мой Дняпро, стамлёны і агорклы. Чым ён яшчэ, атручаны, жыве Пад позіркам біблейскай Чорнай […]...
- Шаноўны крытык, гэта дрэнны верш Шаноўны крытык, гэта дрэнны верш: не то каб вельмі крыўдна за дзяржаву; было — і гордасць адчуваў не менш… Ды […]...
- Забялела ноч снегавеем Забялела ноч снегавеем, Закружлялі сняжынкі зімы… Мы з табою Радзімай хварэеем, У якой захварэлі сыны.. Запалілася цемра завеяй, Снег захутаў […]...
- ЗЕЛЕНАВАТЫ ВЕРШ ЗЕЛЕНАВАТЫ ВЕРШ Ты захаплялася зеленаватым снегам, Што дзіваваўся позна на змярканні – У сэрцы трапятаў юнацкім смехам Зеленаваты блеск вачэй […]...
- Табе – мой верш прачулы “Табе – мой верш прачулы, Табе – салодкасць сноў!” – Шаптаў… А неба чула Пяшчоту тую слоў! Шаптаў… I шчасце […]...
- Любай Дзятлаушчыне Калі мой шлях жыццёвы абарвецца, І я з нябёсаў гляну на зямлю, На той куток, дзе застанецца сэрца, Куток Радзімы, […]...
- Верш для Юліі Вось і ты, маладая, молада пакідаеш мяне на прэч, наталіўшыся ўзахап з голаду спрытам рук маіх, сілай плеч. Пакідаеш, а […]...
- Калі я дапішу апошні верш Калі я дапішу апошні верш І духам узнімуся над зямлёй, Я палячу туды, Дзе ты Жывеш, Каб стрэцца і развітацца […]...
- Верш для тых у каго “пулі-дуры Беларусы не лаюцца матам Бо ім толькі мажліва ругацца, Беларус не бывае солдатом, Быць жаўнерам – і гонар і свята. […]...
- Калядны верш Снег ідзе, пакідаючы ў меншасці год. Прадавачкам два тыдні раскошы: мандарынкі з шампанскім – і будзе даход, покі ў нас […]...
- Верш “Страчаным душам Верш: Кажаш: свет вакол брудны. І я такі. Але хіба ж ты з цемры? І на душы тваёй д’ябла ланцуг, […]...
- Я таксама магу быць паэтам (Дзякуй Віталю Рыжкову за гэты верш) Да, я таксама магу быць паэтам. Бо я пяшчотна сьпяваю каханьне. Пра войны магу пракрычаць я зь імпэтам, І наадварот, […]...
- Радзіме Абароненая, незалежная, Маё сэрцэйка, душа-красачка, Белазвоная, белавежая Ты матуля мая і татачка. Узнялася ў Палессі птушкаю Я з ласкавай тваёй […]...
- Туга па радзіме Туман у снежні – варажба… Ці насланнё, ці адзінота? Ён першы снег не зневажаў. Ён проста быў, як я, маркотны. […]...
- Вершнік Я мову асядлаў, я вершнік. Ня дзіду я трымаю – пер’е, Дзе скокнуў – там пакінуў вершы, Радзімы склад нясу […]...
- Калі я саджуся пісаць верш Калі я саджуся пісаць верш, я пачынаю думаць пра сьмерць. пра хваробы. пра адзіноту. пра вар’ятаў. Мне часам кажуць: – […]...
- Хаджу па нівах, па лугах азёрных Хаджу па нівах, па лугах азёрных, Начую летуценна ў будане I думаю, чаму мне так прасторна? I песня прылятае да […]...
- Валодзя Караткевіч на беразе Дняпра Вецер хмары па небе ў сумёты зьбіраў, І яны застывалі ў маўклівым спакоі. Сумны хлопчык сядзеў на адхоне Дняпра, А […]...
- Просты верш Простым быць заўсёды проста, Трэба толькі быць прасцей, І без штучнага геройства Адшукаць спакойны востраў. Раз на тыдзень, ці часцей […]...
- БАЛАДА УЛАДЗІСЛАВА СЫРАКОМЛІ (29.09.1823–15.09.1862) Там, дзе кветкі цвілі, сёння-пырнік, Сёння пырнік, а заўтра-крыжы. І тутэйшай зямлі сумны лірнік Думу думае-як тут жыць?- І […]...
- Паланез Агінскага У маладзіковым чоўне вечар Наплывае ціха на сады. I здаецца, чутны ў шэпце вецця Паланез Агінскага тады. Можа, музыку падслухаў […]...
- Верш пра белы наліў Белыя яблыкі, першыя яблыкі лета, са скурай пяшчотнаю, бы ў немаўляці, хрусткія, як белы зімовы сьнег. ваш водар мне не […]...
- Радасць жыцця Распускаецца белай лілеяй На жыццёвых прасторах душа. Жыць у шэрані дзён я не умею. Трэба бачыць мне зорак абшар, Трэба […]...
- Бела-чырвона-белы верш Чырвоная ружа на белым снезе, Ляжыць, памірае, нібы ў палоне. Як бела-чырвоны штандарт баявы, Як бела-чырвоны сімвал Пагоні. Навошта нам […]...
- Беларуская Марсэллеза ( на мэлёдыю гімну Францыі ) Вы, сыны нашае Айчыны, Уздымайцеся з каленяў На бой супроць той дыктатуры Бел-чырвона-белы наш сцяг! Бел-чырвона-белы наш сцяг! Чуйце вокліч […]...
- Што ні лета – над палямі Што ні лета – над палямі нам жаўрук вярэдзіць душы, што ні восень – пыл у вочы журавы з нябёс […]...
- Час ёсць Час ёсць, Давай напішам мы найперш Прыгожы, мілагучны верш, Каб людзям ён, як птушак пенне, Прыносіў толькі здавальненне. А розныя […]...
- Верш перад сном Сьпяць сузор’і ў задыяку, cьпяць гароды і заводы, сьветліць месяц круглай сракай навакольную прыроду. Дрэваў мяккія абрысы, крыку адзінокі сполах… […]...
- Дзяўчына з вачыма крыніцы Дзяўчынка з вачыма крыніцы – Чаруе, як верш, успамін, Як подых радзімай зямліцы, Адкуль я пачатак набыў. З вачамі, нібыта […]...
- Мая мара Беларусь – мая краіна, Дзе шмат лясоу, азер і рэк, Працуе дзе, на тваей ніве, Зычлівы, добры чалавек. Мару я […]...
- А вы чулі, аб чым А вы чулі, аб чым шэпча дождж уначы у лістоце таполяў і клёнаў? Што гаворыць вам гром і маланка агнём […]...
- Алесі Адамаўне Бабарэцы Штонядзелі спяшаліся мы ў гэты дом І сядалі за стол з беласнежным абрусам. І, хоць горад чужы пільнаваў за вакном, […]...
- Ефрасiння Жанчына стомленна прысела. Лучына тухне, ледзь гарыць. Яна ўсёж-такі паспела Радзіме крыж свой падарыць. Свой крыж нясла, сввае нягоды, Прасіла […]...
- Зразумець, што ты – народ Зразумець, што ты – народ, I ад радасці ўзвінуцца, На любы яго зварот, Як на імя адгукнуцца. Са сваёй Радзімай […]...
- НА АДЛЕГЛАСЦІ ДНЯ На адлегласці дня горад, дзе я хаджу, ем, нешта раблю і ахвярны бядзе. І гэтак да вечара, у каторы, калі […]...