Верш ВОЗЕРА РУДАКОВА

Ещё вершы:

1. Нас возера прысніла Нас возера прысніла. Нас возера вязло. І літасці прасіла Кляновае вясло. Спакойная вада. На беразе вуголле. А нехта спіць, відаць, […]...
2. Возера самоты Возера запанела – He павернецца ў берагах. Аблачынка Пушынкай зляцела, Спіць, дрыготкая, у чаратах. Курганы-маўчуны Чолы думна схілілі, Мабыць, бачаць […]...
3. Дым плыў у напрамку возера Дым плыў у напрамку возера, палілі агонь увечары, садзілася сонца доўгае, каб весці размовы вечныя. Каму гэта трэба полымя, што […]...
4. Іду на спатканне Кусты серабрацца ў расінках, І цягне з ракі прахалодай. Іду я знаёмай сцяжынкай, Увечар, прад сонца заходам. Іду. Прыбярэжныя дрэвы […]...
5. Ой, ляцелі гусі Паводле народнай песні Ой, ляцелі гусі Ой, да Беларусі. Дый не даляцелі- За Дунаем селі. Што ж вы, мае птахі, […]...
6. Дрэва шчасця Дрэва шчасця – унікальная знаходка, Што пад Лепелем, у Окане, расце: Два ствала з адзінай кронай – аднагодкі – Быццам […]...
7. Камінар Перад Вялікаднем звычайна Я гэтай працы не мінаў, – У сажы ўвесь блішчаў вачамі, Нібы сапраўдны камінар, Яловым голлем чысціў […]...
8. Вітае восень Вітае восень прахалодай ды вільгаццю цмяных начэй, лістотай рознакаляровай, тужлівым позіркам вачэй. А мне так гэта даспадобы! Хай зледзянелы вецер […]...
9. Ваяры-алівАры А ў летку Можна зьесці ля дрэва Ранетку. Пазайздросцілі б жыды Адам і Ева. Не бяды. Тысячу грам, А затым […]...
10. Купальская ноч ля возера Вось недзе за гэтым, а можа, за тым Ядлоўцавым знакам – імшара, Дзе папараць-кветка агнём залатым Закрэсліць зямныя ўсе чары. […]...
11. Перад Часам, нібы перад Богам Перад Часам, нібы перад Богам, Спавядаўся ва ўсім і ні ў чым. Перад Ра, Кукульканам, Сварогам – Перад боствам сваім […]...
12. Бязважкі рамонак з імпэтам хлапечым Бязважкі рамонак з імпэтам хлапечым трызніў матыльковым палётам: – Ах, каб не карэнне, таксама ў сінечы кружляць бы я змог […]...
13. На Возеры Нас возера прысніла Нас возера вязло і літасці прасіла Кляновае вясло Спакойная вада На беразе вуголле А нехта спіць, відаць […]...
14. Падае лісце. Ціхая восень Падае лісце. Ціхая восень У небе. На сэрцы. І на двары. Збываецца ўсё. А што не збылося – Спеліцца яснай […]...
15. Істота Істота Што бачыш ты, істота, аслепленая жоўта-чырвоным бляскам золата? Фарбы зямлі?.. Не!.. Твой колер адзіны – жоўта-чырвоны! Узыходы і заходы […]...
16. Асенні лес Весь зіхаціць асенні лес, Гэта царства спакоя і фарбаў, І ў ім мы нібыта ў сне Пад ўладай яго дзіўных […]...
17. О, птушкі О, птушкі! Ціўкаюць, звіняць, Шапочуць, каркаюць, шчабечуць… Яны не могуць не спяваць, Не перагуквацца аб нечым. У тым – прырода […]...
18. Паэта аб каханні не змаўкаюць Паэта аб каханні не змаўкаюць з часоў, як свет стаіць. Яно нясе пакуты, здзекі, ды кожны мроіць, сніць і аж […]...
19. Прагулка на выратавальным катэры Прагулка на выратавальным катары Адчаліўшы ва ўсёй красе, пакінуў ззаду пляж стракаты, па гладзі возера нясе мяне выратавальны катар. А […]...
20. Людзі ў цяльняшках Людзі ў цяльняшках Лідскім маракам прысвячаецца На “палубе” мічман чакае ўсіх “нашых”. Традыцыя – без перамен. На беразе возера людзі […]...
21. Пра восень Замаўкаюць птушыныя звонкія спевы, Калі восень прыходзіць у край наш лясны, І, як свечкі, вакол ярка ўспыхваюць дрэвы На праводзінах […]...
22. Асеннія фарбы душу напаўняюць самотай Асеннія фарбы душу напаўняюць самотай. Жыццё як імгненне: паспеееш хіба азірнуцца. Мінулае гляне амаль беспрасветнай работай І кроплямі шчасця, якімі […]...
23. Дранікі Дранікі – сіла, кажуць, што дранікі – Гэта культура нейкай керамікі. Дранікі – гэта смачная акцыя, Якую праводзіць бульбяная нацыя. […]...
24. Бывайце здаровы Бывайце здаровы, Бацькавы парогі, Кудою хадзілі Мае белы ногі. Кудою хадзілі Да й хадзіці будуць, Каго я любіла, Да й […]...
25. БАЛАДА БЕНЯДЗІКТА ДЫБОЎСКАГА (29.04.1833-31.01.1930) Маёнтак родны твой Адамарын Застаўся без цябе, як плыт, адзін На хвалях часу і Еўропы тлумнай, Дзе і табе […]...
26. Чалавек не ўзнікае так Чалавек не ўзнікае так – Ён збываецца, адбываецца Як ратай, Як дзівак, Як мастак, Ад якога свет адбіваецца. Чалавек не […]...
27. Беларусь для мяне – мая родная маці Беларусь для мяне – мая родная маці, Што ў залочаны восені цвет У сялянскай з лучынаю хаце Нарадзіла мяне на […]...
28. Весны жаданне Гляжу у даль, чакаю Я так вясны жадаю Как былі крумкачы, пралескі I сонейка у чыстым паднябессі I гэта моцнае […]...
29. З усім наўкол душою зліцца З усім наўкол душою зліцца, Высока кронай зелянець, I раптам – грымнуцца, зваліцца, Каб непрыкметна спарахнець. I гэта ёсць жыццё, […]...
30. О, вясна О, вясна! О, вясна-чараўніца! Ты прыйшла! Ты з’явілася зноў – Прыгажуня ў квяцістай спадніцы, Вышываны падол – з дзьмухаўцоў! Ты […]...
31. О, вясна! О, вясна-чараўніца! О, вясна! О, вясна-чараўніца! Ты прыйшла! Ты з’явілася зноў – Прыгажуня ў квяцістай спадніцы, Вышываны падол – з дзьмухаўцоў! Ты […]...
32. Навошта гэта мітусня Навошта гэта мітусня і перавод у грошы часу, калі нябёсаў вышыня чакае ад вачэй адказу. Навошта тлумам поўніць дні і […]...
33. Падала зорка Падала зорка з неба, – Я загадаў жаданне. І мне жаданне гэта Марай вялікай стала. Бог за маё старанне Узнагароду […]...
34. ТАЕМНАСЦЬ МАЛАДОСЦI Цалуе лагодна ў вусны Дзяўчыну хлапец маладзенькi. Здзiўленна змаўкаюць музы, Знiмаючы вопратку з ценi. А ён да грудзей асцярожна Каханне […]...
35. Прыціхне ў прыцемках Прыпяць Прыціхне ў прыцемках Прыпяць. Журботна вясло прарыпіць. Калі ж тут нам сеці зарыбіць I колькі гадоў іх сушыць? Хваліцца і […]...
36. Летуценні матадора Сяргею Жураўлю з павагай да таленту Ператварыцца ў індыкатар, Стаць фільтрам часу і падзей, Лавіць свядомасцю імгненні, Як сетка ловіць […]...
37. Рупі на садзе-агародзе Рупі на садзе-агародзе, Зямельку лашчы і дзяўбі, Як чорный шпак сьвішчы на дроце І веснаводар першы пі, Няхай пачуцьці твае […]...
38. Шкадую жанчын, што пасля пацалунку мужчыны Уначы, Калі мы спалі, Калі спаў Зямны абшар, У наш край З далёкіх даляў Завітаў Вялікі шкляр. Са стараннем ён, […]...
39. Малітва сутоння Вячэрні акт, сваёю прахалодай згарнуўшы сцэну дзённых спраў у кроў, спектакль тысячны даваў з нагоды такога захаплення дзівакоў. Я стомленасць […]...
40. Побач – ты Побач – ты. Што мне лета са слотай! Сэрца з радасці б’ецца гучней. Заблуджуся з вялікай ахвотай у святле прамяністых […]...