Верш Навучыцца б мне прачуць

Навучыцца б мне прачуць
У струнах ветру сэрца ноты.
Каб праз музыку дажджу
Быў нячутны гук згрызоты.

Навучыцца б мне лунаць
Пад дажджом – бязважкім пёркам,
Між нянавісці спазнаць
Радасць пачуцця – глыбокім.

Навучыцца б растапіць
Згорклы боль – халодны сівер,
І агменьчык запаліць
у сэрцах тых, хто абяссілеў.

Навучыцца б побач быць
З тым, хто ў горы, ці ў нядолі.
Келіх горычы дзяліць
Надвая – хто сам не здолеў.

Патлумачыць для сябе
Так, каб назаўжды засвоіць,
Што ёсць радасць і ў журбе,
А адчаем – душу гоіць.

І ў дастатку пэўным жыць,
Ды ў раскошы – не зазнацца.
Навучыцца б!.. Каб вучыць,
Тых, хто любіць выхваляцца.

Навучыцца б, каб вучыць
Бачыць свет не толькі золкім,
Чуць, як дзіўна дзень гучыць,
Бачыць колеры вясёлкі.

Каб паветра мне ў грудзях
Зноў ад шчасця не ставала,
Каб на ўвесь астатні шлях
Не было яго замала.

Каб лягчэй было лунаць
Пад дажджом бязважкім пёркам.
Каб спаўна змагла спазнаць
Радасць пачуцця – глыбокім.

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Вынік Я народжаны дзеля таго, каб навучыцца рабіць адпаведныя вынікі… з усяго, што навокал…. з усяго, што дзейнічае на цела і […]...

Мне здаецца – так мала мне трэба Мне здаецца – так мала мне трэба. Я не прагну раскошаў зямных. Падары мне ў народзіны неба, Адно неба з […]...

Зарубкі на памяць Умець знаходзіць радасць у жыцці, Спазнаць яго ўсялякія праявы. Падумаць перш, куды і з кім ісці. Заўжды цурацца непатрэбнай справы. […]...

Золата За кавалак золата ці срэбра гінуць душы ў колаверці смагі. Ўсё гуляюць па глыбокім недрам, ап’янеўшы, быццам бы ад брагі. […]...

З Божай ласкай Сонца прамень над зямлёю завіс. Гоні агледзіць, пакоціцца ўніз. Дзённыя справы завершым і мы… Добра, калі дзень прайшоў без маны. […]...

Сэрцам да Сонца Птушка бачыць абшары ў палёце – Чалавек так не можа падняцца. Чалавеку толькі застаецца, Што на сэрца сваё спадзявацца. Ім […]...

Сум восені Восень прыходзе павольна, Ды і куды ёй спяшыць? Засьвяціць і прыгрэць яшчэ здольна, Дажджом залатым абліць. Разьвітаецца з летам, чакае […]...

Вецер кідае лісце ў вокны Вецер кідае лісце ў вокны, пад дажджом каштаны дрыжаць. Я стаміўся ад гэтай восені, я стаміўся цябе кахаць. Спадзявацца, у […]...

Краіна мая Краіна мая, радасць мая, Песня мая маладая! Па нівах тваіх, па тваіх гаях Сынава сэрца рыдае. Ты часта прыходзіш ка […]...

Мне да спадобы слова “Незалежнасць” Хто ты такі і дзе твой будзе дом – Усе ў жыцці ад выбару залежыць. Я выбраў у сваім – […]...

Было і ёсьць Было і ёсьць. На гэтым і пакінем. Што будзе потым, Час ісьці далей. Сьляды зьнікаюць, Пад дажджом употай. Зьмяце сьцяжыну, […]...

Чаму кладзе на кальку туш Чаму кладзе на кальку туш мастак амаль агульных душ? чаму алоўкі пакрышыў не-праграмёр чужой душы? Вучыцца каб у аднаго. і […]...

Сафійскі сабор Калі пазалотай кране зараніца Крыжы на бязважкім Сафійскім саборы, Узносіць ён стрункія рукі званіцаў Да першае зоркі з маўклівым дакорам: […]...

Колькі розных малюнкаў, успамінаў жыцця Незабыўнае… Колькі розных малюнкаў, успамінаў жыцця. Колькі з імі пачуццяў прыходзіць. Кожны з нас пражывае тое нешта адно, Кожны з […]...

Каб ня восень Каб ня восень за мокрым шклом, каб ня цемра глухой цішы, не лілася б ціхім дажджом адзінота маёй душы. Адляцела […]...

Кожны Кожны, гледзячы ў акно, Бачыць неба, азярцо, Паркі, вуліцы, сады, – Усе яму аднолькавы… Чалавек жа, усё бачыць, Сутнасць кожную […]...

ВЯСКОВАЙ НАСТАЎНіЦЫ Нялёгкую працу з малымі На плечы ўзваліла сама, Каб вызначыць азамі тымі іх крылляў далейшы размах. Карыснае ў глебу кідаеш […]...

БАЛАДА НАТАЛЛІ АРСЕНЬЕВАЙ (20.09.1903-25.07.1997) Далёка, нібыта ад сонца, ад маці-краіны З Малітвай у сэрцы за родны самотны народ, Глядзела ў чужыя нябёсы яна, […]...

Ужо і зіма – убок Ужо і зіма – убок, He згледзіш – май ля парогу: Разматваецца патроху Жыцця майго клубок. На хустцы нябёс паяснелых […]...

Змоклыя ночы, халодныя дні Змоклыя ночы, халодныя дні. Горад нібы ў аблоках ляжыць. Хутка згасаюць у вочках агні. Я б табе заспявала, але голас […]...

Наталялася шчасцем Наталялася шчасцем – Была поруч з табою. Потым шчасцем было Зрэдку бачыць цябе. А цяпер маё шчасце – Як прыходзіш […]...

“…Долю ж мая, долю!” “…Долю ж мая, долю!”- Па начох Гушкала журбу маю самота, – “Ці ж цябе гнявіла? Бачыць Бог! Ці ж тваю […]...

Дыван падарылі бацькі Дыван падарылі бацькі Прыгожы ён мае ўзор. Кветкі тут есць, васількі, Палёў шырокі прастор. І ветрыка бачны павеў, І рэчкі […]...

Я амаль што цябе пакахаў Што я гэтак даўно не з’яўляўся, Ты прабач – я ўжо ачуняў. Запытаеш чаго я спужаўся — Я амаль што […]...

Ад душы Адкуль у сэрцы гэты боль? Як навучыцца быць вясёлым? Ці ў жыцці адная соль? Ці нарадзіўся непуцёвым? Навошта справы, барадзьба, […]...

Арэлі дзяцінства Абмытыя дажджом дзіцячыя арэлі пелі і песцілі таго, каго сустрэлі праз дваццаць год: не белабрысым хлапчуком, а юнаком са сталым […]...

Сёстры Леніна Яны ішлі за братам, як байцы Ідуць за камандзірам баявым, – Сястрыцы, аднадумкі, малайцы З глыбокім – братнім позіркам жывым. […]...

Словы Словы на зямлю ўпалі зорамі, Шапатлівым травеньскім дажджом, Сталі чыстай, мілагучнай моваю – Кожнае ўзляцела матыльком, Кветкай распусцілася духмянаю, Пабягло […]...

Верш, напісаны за паўгадзіны да таго, як нічога не здарылася Вы ведаеце? не? а я ведаю дакладней я здагадваюся пра гэта я здагадваюся што хутка адбудзецца нешта але пакуль ня […]...

Працэсс Пчала халтурыць як і ўсе, калі на цукар трапіць дзе. І кожны з нас кідае сон, калі знаходзіць мілліён; калі […]...

Не пазірай на захад сонца з жалем Не пазірай на захад сонца з жалем. Вер: наша радасць нес не абміне. Надыдзе ноч – сваё святло запалім: лучынку, […]...

Іду к Багушэвічу Я к Багушэвічу іду, каб пакланіцца Яго нязгаснай любасці к народу, Якому ён служыў і чэрпаў, як з крыніцы, Чысцюткі […]...

Хмарнае неба Хмарнае неба, хмарны настрой, Што кладу на свой аналой?- Ці нікчэмнасьцьі слоў пустэчу, Ці святыя, каштоўныя рэчы. Што было, зберагчы […]...

Старасць – не радасць Старасць – не радасць… ****************************************** Што чалавеку старэнькаму трэба? Позірк ласкавы, лустачка хлеба. Лепей, каб мякіш, а не скарынка. Пагаварыць […]...

Поры года Гэта восень прыйшла, не спытала, Не чакала нікога зусім. Мне так летніх дзянькоў было мала, Прамачыла дажджом усё сваім. Гэта […]...

Я разумею, так павінна быць *** Я разумею, так павінна быць: Прайсці прамежак шляху ў адзіноце, Адчуць, як паглынае мозг самота, Як сум пячэ, як […]...

БАЛАДА ТОДАРА КЛЯШТОРНАГА (11.03.1903-30.10.1937) Трамваі зноў разбудзяць горад шэры, Засвецяцца, нібыта ліхтары, Лістотай трапяткою клёны ў скверы Жаўцюткія і чорныя ў нутры. І […]...

Зачараванне Зачарованы я зачарованы і няма таму слоў супраціў твае вочы вясной намалёваны калі сэрцам, цябе я свяціў. Зачапіўшы жывое натхненне […]...

Самалячэнне САМАЛЯЧЭННЕ Дзе было, адкуль узялося Бэбах выперла ў Антося Ў пудах ён стаў за восем Бядака надзьмуў бы хтосьці Ходзіць […]...

Калі я зразумею талент ваш Калі я зразумею талент ваш: Маўчаць гадамі ці пісаць бясконца, Быць холадам або пякельным сонцам, Будуючы палац кахання наш?… Адразу […]...