Верш Завушнiцы
О, колькі раз прасіў я
Назначыць мне спатканне;
О, колькі раз хацеў я
Прызнацца ёй у каханні!
Ды ўсё перашкаджалі,
Калі дзяўчыне верыць,
То павадак вясновы,
То прымаразак-шэрань.
Але і я – упарты.
I каб свайго дабіцца,
Прасіў я шчыра майстра
Зрабіць ёй завушніцы.
На гэтых завушніцах
Я напісаў закляцце –
Усё, што не сказаў ёй,
А ў чым хацеў прызнацца.
Сягоння не ўцячэ ўжо
Ад слоў маіх гарачых
Ні ў час, калі смяецца,
Спявае або плача.
Ні ў час, калі прыляжа,
Змарыўшыся, змярканнем,-
Звіняць ёй завушніцы
Ўсё пра маё каханне.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)
Ещё вершы:
- Мне сягоння зусім не спіцца Мне сягоння зусім не спіцца… Сэрца поўнае яснаты. Два пярсцёнкі і завушніцы – гэта ўсё, ў чым адзета ты. Пазірае […]...
- Калі ласка, даруй Калі ласка, даруй, у цябе я прашу прабачэння. Можа, нечым пакрыўдзіў калісь – на мяне не крыўдуй: Не хацеў я […]...
- Як мне звяртацца да цябе Як мне звяртацца да цябе калі абставіны другія? другое прозвішча фатой лягло на плечы маладыя Напэўна я нязваны госць што […]...
- АДКУЛЬ Я РОДАМ Адкуль я родам – з цеплыні, ці з снежных зім? – З рэпрэсіўных сталінскіх гадоў я родам… У снежні месяцы, […]...
- Усё Усе словы, якія я сказаў, Усе думкі мае не пачуты. Усе рэчы, якія я забраў, Ужо кожны дзень для мяне […]...
- Завушніцы Завушніцы Вось табе і шаснаццаць, Імянінны пірог, Госці, смех, віншаванні, Пажаданні дарог. Самых роўных, шырокіх, Шчасця, долі ў жыцці, Каб […]...
- Каб вярнуцца Колькі разоў я хацеў вярнуцца Ў той чаромхавы, сонечны май. Тваіх вуснаў жаданых крануцца І адчуць іх малінавы рай. У […]...
- Вы куды, журавы, куды? Вы мне жыццём і забыццём былі, I першым, і апошнім спадзяваннем. За Вамі я ішоў на край зямлі На выспу […]...
- Я прасіў Я прасіў: Заблудзіся ў душы! Я маліў: He ляці з пачуцця! Ты стрыжом Ля акна пакружы Над маім Вадападам жыцця. […]...
- Вандроўная пташка Пташка, пташка, Скуль ляціш ты – Ці не з нашых Ніў? Каб пачуць мне Што аб мілай, Я б шчаслівы […]...
- Мною забыта нямала Мною забыта нямала сваіх і пачутых слоў, а словы, што ты сказала, чуюцца зноў і зноў: “Як бы цябе я […]...
- БАЛАДА ЛЮДВІКА НАРБУТА (7.09.1832-4.05.1863) Дубіцкі лес прыціх над рэчкай Котрай І над табой, забітым, маладым. І ўслед з крывёй папоўз за шабляй вострай […]...
- Голуб Я паслаў бы, голуб, Цябе ў любы край, Дзе маё каханне, Дзе мой светлы май. Мо б занёс праз далеч […]...
- Рукі маці Іх цалавала зямля Сваімі пясчанымі вуснамі I каласамі; Неба спякотай, вятрамі, дажджамі Іх цалавала. Пража нямала З іх выпіла ў […]...
- Дазвольце з Вамі слухаць цішыню Дазвольце з Вамі слухаць цішыню, дазвольце разам быць у сьветлым суме, – бо за абодвух Ваша думка ў думе… Ў […]...
- Ты хацеў не з’яджаць з Барселоны Ты хацеў не з’яджаць з Барселоны, Не вяртацца ў адвечны праклён. Ты хацеў вандраваць незнаёмым Між Саградай, Рамблай, Камп Ноў. […]...
- Якім ты вокам на мяне глядзеў?! Якім ты вокам на мяне глядзеў, Напэўна, тым, што па жыцці зайздросціў? На небе ясны месяц зіхацеў, І я згадзілася […]...
- Сваё Хацеў бы я вершы пiсаць каханне спаткаць у каханнi прызнацца пасля каб не знiкнуць не заблытацца ва ўласных мне думках […]...
- Наша каханне жыве ў маіх вершах Калі я выкладаю свой боль на паперу, Калі радасць малюю сваімі радкамі, Я распавядаю аб тым у што веру, Спяваю […]...
- Бяда Бяда… яна не папярэдзіць – як злодзей завітае ў дом: калі збіраюцца суседзі за трохкілішачным сталом. Яна маланкаю і градам […]...
- Ты не лічы ў хвіліны нематы Ты не лічы ў хвіліны нематы Маіх папрокаў крыўдных і ўчынкаў. Так, я ўжо не святы, Святая, мусіць, ты, Калі […]...
- Мой пацалунак паветраны Мой пацалунак паветраны даляцеў да цябе ці знік? Ён з маіх думак злеплены і з цукру вуснаў маіх. Ты захавай […]...
- Вечар у Міры З дачкою мы адчулі – тут сябры. Нас сабралося шмат, у пакоі цесна. Пілі гарбату і спявалі песні У незабыўны […]...
- Чаго тлуміць сваю галоўку Чаго тлуміць сваю галоўку, Здавацца знаўца, ды ня быць, Зямельцы роднай несьці слова, За ім ёй дбаць, аб ёй тужыць. […]...
- Кропля Хадзіла ля кустоў сцяжынкай I не заўважыла, калі На іх разложыстых галінках Буйныя кроплі зацвілі. Адна, налітая, як вока. Вось-вось […]...
- Смуга На вокнах дзіўныя узоры. Шкло падзяліла гэты свет на звышсьцюдзёнае надвор’е, і на пагодку з цыгарэт. У сенцы дзьверы та […]...
- Сказаў мне мой мілы, харошы Сказаў мне мой мілы, харошы, Што я неблагая, але Рабіць непрыдатная грошы I гэтага мне не стае. Сказаў, што такой […]...
- Справы Мне сягоння неяк не па сабе: Імжыць на душы дажджом несунятым. Нешта закінута і сэрца рве Сваім складніком угору узнятым. […]...
- Я не люблю Я не люблю, калі гавораць за вочы. Я не люблю, калі кідаюць малых. Я не люблю, калі кахаюць за грошы. […]...
- НЕ ВЕДАЮ Каб прыйсці да яго, Колькі трэба прайсці? Каб дазнацца прызнання, Што ў сабе адшукаць? Колькі ў сэрцы пяшчоты І ласкі […]...
- БАЛАДА АДАМА ГУРЫНОВІЧА (13.01.1869-23.01.1894) На могілках не адшукаць магілы, Ды й могілак саміх не адшукаць. Каля дарогі крыж стаяў пахілы, Няма дарогі, быльнягі […]...
- Александрына Мне не забыцца песні той даўняе вясны: – На Мурамскай дарожцы стаялі тры сасны… Хадзілі мы, спявалі, і з песняй […]...
- Ты скажы мне, зязюля Напілася зязюля сцюдзёнай расы I хацела ляцець да сябе у лясы, Толькі я папрасіў: “Не ляці, пачакай, Сумна мне, закувай”. […]...
- Пяю хвалу Пяю хвалу мазолістым рукам, Шчыруючым у полі напрадвесні, Каб важкі і пахучы бохан нам Азваўся на стале зямною песняй. З […]...
- Крыўда Крыўда Лявон дзівіўся ўжо даўно: “Чаму так жоначка астыла? Ну нібы тое бервяно, Чаму ў жылах кроў застыла?” Ён галівудзіў […]...
- Дапамажы “Дапамажы, – прасіў жабрак, – Дапамажы, народ!” Народ маўчаў: Без жабрака ён церпіць ад клапот. З нябёс глядзяць на нас […]...
- Ад лёсу не ўцячы ўласнага Ад лёсу не ўцячы ўласнага – Мне шчодра абмывалі плечы Бакалам светлага шампанскага, Так нечакана і дарэчы. Зноў зарапады слоў […]...
- Не называю гэта сном Не называю гэта сном – Ты ёсць, ты побач, ты рэальны, Але як быццам бы пад шклом: І блізкі і […]...
- З’яднаньне Адною кучаю жыцьцё Валіла ў памяць забыцьцё, Вязала к лютасьці каханьне, Цягнула к ленасьці стараньне І для кастра, ужо, досыць […]...
- С’est la vіe Прайшоў наш час, санэты адгрымелі. Шкада, канешне, мары, пачуцьця. А колькі слоў сказаць мы не пасьпелі, Я зараз толькі прагну […]...