Верш Адзінокая жанчына

У вялікай кватэры, як у лесе, пустынна.
Быццам блізкая зорка, – цыгарэта гарыць.
Пазіраю самотна я вачыма пустымі.
I не ведаю нават, што табе гаварыць…

У сутонні пакоя заціхае мой голас.
У бакалах віна раствараецца час.
За сцяною пра шчасце нам пяе радыёла.
Я люблю тую песню, ды яна не пра нас…

Гваздзікі паміраюць на канапе ад смагі.
Гасне ў зрэнках начы цыгарэта мая.
Мне цябе палюбіць не хапае адвагі.
Толькі жыць без цябе больш не здолею я…

Ты любові маёй прычына.
Зразумеў нарэшце я:
Адзінокая жанчына,
Ну чаму ты нічыя?
Ты любові маёй прычына.
I шкадую вельмі я:
Адзінокая жанчына,
Ну чаму ты не мая?

(2 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Мужчына. Жанчына. Чаканне Мужчына. Жанчына. Чаканне. Шуканне. Блуканне. Час. Жанчына. Мужчына. Спатканне. Вітанне. Пытанне. Адказ. Мужчына. Жанчына. Дыханне. Сэрцабіццё. Забыццё. Жанчына. Мужчына. Каханне. […]...

Сівая жанчына стаіць ля крыніцы Сівая жанчына стаіць ля крыніцы, Над ёю плывуць сакавіцкія хмары. I глянуць жанчына ў крыніцу баіцца, Баіцца пазнаць нечаканую старасць. […]...

Жанчына – клумбу палiвае Жанчына – клумбу палiвае… Знайшла ў звычайным сваю нiшу. Жанчына, мабыць, не ўяўляе, Што ўдзел актыўны прынiмае У тым, пра […]...

Жанчына Жанчына – сасуд бяз дна… Дакладней – Сусвет сусветаў. Сам Бог у яго віна наліў, каб натхняць паэтаў. Заблудзяцца ночы […]...

Жанчына і лета Жанчына і лета Пасталела лета Між бяроз адчай У гадах кабета З нову не пачаць Памяняла фарбы Шчырасцю узяло А […]...

Жанчына з мары Цябе ніколі не было. Аднойчы я цябе прыдумаў: Любові запаліў святло Над цёмным непарушным сумам. Здзіўляўся мары, як дзіця. Фантазію […]...

Глядзіцца ў люстэрка жанчына Глядзіцца ў люстэрка жанчына Нялёгка застацца жанчынай У цяжкі, складаны наш час. Быць вартай увагі мужчыны Хацелася б кожнай із […]...

Жанчына з сумнымі вачыма Жанчына з сумнымі вачыма, табе пасуе колер здрады… Ад кос світальных вадаспадаў пагляд адвесці – немагчыма. Ты ўсміхаешся скрозь сон […]...

Мая маленеькая жанчына Мая маленеькая жанчына мая каханая дачуа мая танюткая галінка ты прыгажэеш на вачах Як кветка што была у бутоне аднойчы […]...

ЖАНЧЫНА Ў ЧОРНЫМ У век вар’яцтва i насiлля (Не важна, колькi панне год!) Жанчына ў чорным – страшны сiмвал Сучаснай драмы i нягод. […]...

Твая жанчына Кароткі ўзрост ды доўгі лёс У шматпакутных нашых душаў. Ты з неба зоркі мне прынёс На персоленую сушу. Трымаю ў […]...

Дачку ў садок жанчына апранала Дачку ў садок жанчына апранала. Пакуль сабрала – збеглі сем патоў. Дзяўчо жалобна енчыла, спаўзала І, сідзячы, была ва ўладзе […]...

Жанчына нашага краю Жанчына нашага краю Да паэмы Адама Міцкевіча “Гражына” Змагацца за край быу надзелам мужчыны Усе тое не ёй….не успрымае Гражына […]...

Таемны вобраз тваёй прыгажосці Таемны вобраз тваёй прыгажосці З каханнем глядзіць на мяне заўжды. Жанчына, цябе нарадзіў хтосьці, Жанчына, адна для мяне ў сэрцы […]...

Хоць жыццё не заўсёды сваёю атульвае ласкай Хоць жыццё не заўсёды сваёю атульвае ласкай, Толькі вера не гасне, пакуль ёсць над намі шчэ Бог, Што адчыняцца дзверы, […]...

Просьба Каханая мая жанчына, Адпачывай, прашу, часцей- Здароўе – важкая прычына, А ты хваробы ўсіх масцей Чароўным адганяеш светам Непараўнальнай чысціні- […]...

Калі яна пакідае арган Іграючы ў белым касьцёле, Кахаючыся з ксяндзом, Жанчына марыць у полі Застацца на ноч з касцом. Іграючы штосьці з Баха, […]...

Бездапаможнасьць Чаму ня згасла сонца? Чаму не пераапранулася неба У чорныя хмары? Чаму ня змоўк сьмех? Чаму не перасталі гуляць дзеці […]...

Белая лясная кветка Дарaгі, я не прынцэса. Я не нарадзілася на падушцы, На шаўковай падушцы, у замку, У каралеўстве майго бацькі. Я не […]...

Упартасць Упартасць Лупцавала ж горка доля, Замест так, кажу – ні-ко-лі! Мо змірыцца тое здолець. Не, назло пишу – ні-ко-лі! Лёс […]...

Цведрасць характару Лупцавала ж горка доля, Замест так, кажу – ні-ко-лі! Мо змірыцца, тое здолець. Не, назло пішу – ні-ко-лі! Лёс мо […]...

Сіроцкія пакуты Ой ты, рэчанька… неглыбокая! Над табой жаўрук так звініць… А я дзеўчына адзінокая. На мяне ніхто не глядзіць. Не крывенькая, […]...

Адчай Ці чай ці кава? Цікава… Не ведаю што і сказаць… Ка мне заляцела цыкада І ўдруг заглянула у глаза: – […]...

Краіна, вартая любові Краіна, вартая любові, Дзяржава, вартая вайны… Чаму згадзіліся, панове, Надзець на ногі кайданы? Сваіх багоў нашто зракліся, А трон чужынцам […]...

Верная…сабе Калі сады ўбіраюцца кветкамі, ці лістота сцелецца долу, ці снягі ахінаюць дрэвы…, ці… …кіроўца сігналіць – жартуе, што вясной на […]...

Перапёлачка Сяброўцы Ніне Мацяш Перапёлачка трапяткая, Над сцюдзёнай, ліхой нядоляй Твой узвышаны дух крыляе Прамянямі любові й волі. Як радка непарыўная […]...

Мой скарб Як і кожны ў маёй старане, я багацце нязмернае маю. Ды не ў грошах, не ў золаце – не! У […]...

З Каханьня, Любові, Вясны З Каханьня, Любові, Вясны. Каханьне люляе каханых З віхуры зімовай, слаты, Любові ім дораць муравы Ды першыя кветы з вясны. […]...

Чароўнае кола У светлым коле родных і сяброў Утульна, цёпла, радасна і лёхка. У карагодзе досвіткаў і сноў, У танцы на паверхні […]...

Ты нездольна адказаць мне Тры сотні дзён зусім цябе не бачыў Тры сотні дзён… Вось толькі ці шкада? Я зразумеў: душу не перайначыш, Калі […]...

Я ніколі цябе абдыму Я ніколі не буду тваёй. Гэта праўда. Так будзе. Напэўна. Мо так лепей. Не рушым спакой. Ды навошта? Але ж […]...

Крызіс маленькага чалавека Свабоды, дайце свабоды, Каб я адчуў сябе мастаком! Дайце любові, каб я ніколі не ведаў прозы… Рэжце мяне, каб не […]...

Жанчына і старасць Я стану зоўсім непрыкметнай, Калі ў палон захопіць восень, Калі маршчынкамі адмеціць, Яны мяне састараць зоўсім. Я абкручуся цёмным шалем, […]...

МУЗА Бяжыць дзяўчо сцяжынкай палявою (Як матылёк…) i – ловiць матыля. Дзяўчынка – З белабрысай галавою – Прычына радасцi маёй i […]...

У МАЁЙ КАМПЕТЭНЦЫІ У бакале шампанскае пеніцца, Шакаладам закусваю горыч. Адаб’ю я цябе ад саперніцы, Ад зямных і нябесных зорак. Адваюю ад спраў […]...

Як паклічуць – пайду! Як паклічуць – пайду! Пазавуць – абзавусь! З балацянак руду Грызьць пачну – меч скую! Так было – гэтак будзе, […]...

Сейце трыцікале З базару адзінокая ўдава Прывезла сала кілаграм ці два, Бо мелася прасіць суседа Галя Дапамагчы пасеяць трыцікале, А талака, як […]...

ЛАГОДА Рандо Лагода мне твая – прыгодай. Зноў абвяргаючы нявіннасць Маёй жаночае прыроды, Чакаю я, калі абдымуць Далоні моцныя… Нязгоду Маю […]...

Мана – не знік ты! Мана – не знік ты! Не! Ты тут, са мной! Дасюль цябе І бачу я, і чую! Твой голас, лік […]...

Аер Узбалоткі, пабраныя раскай густой, Зноўку памяць абыдзе мая – збудзіць дні. I пачуе душа: смакавіты настой Прэла цэдзяць з балота […]...