Верш Лецейка

Ещё вершы:

1. Твае вочы Твае вочы мяняюць колер, І мне колеры гэтыя любыя: Светла-жоўтыя мілыя сонейкі, І кашэчы зялёны прыжмур, І блакітна-зялёныя хвалі, Што […]...
2. Звычайна ў жніўні Зорак, Як зерня, на небе высокім Насыпана ў жніўні. Дзесьці за лесам далёка-далёка Шэпчуцца ліўні. Чутна, Як спаць укладаюцца ветры […]...
3. Я хачу проста знікнуць Я хачу проста знікнуць Так як знікае дзень у шале запаленых зор Так як знікае мрок у досвітках сумленнага заўтра […]...
4. Я гляджу ў твае мілыя вочы Я гляджу ў твае мілыя вочы, Я апамятацца не магу нават, Вочы погляд прыбраць не хочаць Ад тваіх мілавідных плямак. […]...
5. Даволі вам, дзеці Даволі вам, дзеці, Па лагеры бегаць, даволі! І спаць вам не дам у спакоі. Апоўначы выведу вас Я сягоння на […]...
6. Кветкаю цвіце Пакуль каханая – Сусвет перапаўняе. А знелюбее – засланяе свет. Ды палыном гарчыць Забыты след Да небакраю. Пакуль святочная – […]...
7. Толькі шклянка ўначы задрыжыць на стале Толькі шклянка ўначы задрыжыць на стале, Толькі грукат ад колаў прарве цішыню– Гэта дзіўны цягнік. што імчыцца ў імгле, Аддае […]...
8. БЫВАЙЦЕ Бывайце, лецейка! Бывай, Пах палыну духмяна-горкi. Бывай i ты, прыцiхлы гай, i вы – пажухлыя пагоркi!.. Вазы аблок вязуць вятры […]...
9. Што здарылася? Што здарылася з вёскай, Дзе гурт малады, Дзе хлопцы, дзяўчаты, Што калісьці былі? Дзе ж гоман трашчоткай, Што калісьці ішоў, […]...
10. Родныя вобразы Вобразы мілыя роднага краю, Смутак і радасць мая! Што маё сэрца да вас парывае? Чым так прыкованы я К вам, […]...
11. Усё для Вас Усё для Вас: і сонейка, і дождж, І ластаўкі палёт, і подых сцюжы, І студзеньскі халодны вецер-нож, Які цалуе Вашы […]...
12. Прыцягненьне Я – серабро. Ты – золата. Павек не паяднаць нам нашыя стыхіі. Як срэбра Беларусі – сьлёзы рэк з крывёй […]...
13. Я пішу гэта той Я пішу гэта той, якую я зусім не ведаю. Той, чый абрыс я бачыў адно толькі ў снах і на […]...
14. Бабулька “Бабулька” Адзета неяк старамодна Кіек, сагнутая спіна Ідзе паволі, асцярожна Відаць не з гораду яна Ніхто яе не сустракае Адна […]...
15. На схіле дзен На схіле дзен успомню ўсе жыцце, Перабяру ў памяці былое І ўжо тады сыйду ў небыцце, Благаславіўшы на вякі жывое. […]...
16. Зменіцца ранак Зменіцца ранак калісьці аднойчы, Сонца не ўзыдзе над нашай зямлей. І назаўседы заплюшчацца вочы, Згіне жыцце, што завецца гульней. Сэрца, […]...
17. Золата За кавалак золата ці срэбра гінуць душы ў колаверці смагі. Ўсё гуляюць па глыбокім недрам, ап’янеўшы, быццам бы ад брагі. […]...
18. Шчанюк Наш шчанюк разумны самы: Толькі чуе голас мамы, Робіць выгляд ён ласкавы І гуляецца з катом. Але толькі рыпне брама, […]...
19. Я дзякую Богу Я дзякую Богу за сэрца разбітае, з асклепкау сабранае клеем кахання. За годы пакут, не з табою пражытыя. За то, […]...
20. Салавейка Як у нашым у садочку Салавей спявае ноччу. Мой мiленькi Салавейка, Не шумi, бо спiць Андрэйка. I гаворыць Салавейка: “Пайшла […]...
21. БАЛАДА ЯДВІГІНА Ш (4.01.1869-24.02.1922) …Тваё беларускае золата ветрам Рассыпана ў нашых палях і лугах. Яно перад намі з’яўляецца летам У пыле дарог і […]...
22. БАЛАДА ЯНА БАРШЧЭЎСКАГА (1790-12.03.1851) Зноў дождж ідзе змываючы сцяжыны, Якімі нам вяртацца ў родны свет, Дзе беларусы ёсць, а ў іх Айчына– Як […]...
23. Замяло снягамі сад Замяло снягамі сад,- Летнія заранкі,- Дзе з узыходам ружы ў рад Ткалі нам світанкі… Ўспамінай свой кожны крок, – Ранішні, […]...
24. Абняўшыся, мы маглі ляжаць так да ранку Абняўшыся, мы маглі ляжаць так да ранку доўгі час мы нават не займаліся сэксам аднойчы я працытаваў ёй аднаго пісьменніка: […]...
25. Фатаграфія Мне тваё фота – што лірычны верш, Які чытаю з захапленнем. На гэтым здымку бачыцца, найперш, Завершанае ў моманце імгненне. […]...
26. Вось паветраны шарык знікае Вось паветраны шарык знікае У таемным блакіце нябёс. Усе прыкметы і знакі збіраеш У лёс. Чалавеча, на што тыя веды, […]...
27. Каханне ў сэрцы не знікае Каханне ў сэрцы не знікае… Каханне можа затаіцца, Калі з другім не парадніцца; Але аднойчы ў задуменні Яго адчуецца свячэнне, […]...
28. Нехта я У свеце казачных знаходак, Ў святле фальшывых маякоў Я нечы дзіўны аднагодак, Шкілет у шафе пад замком. Паміж пазычаных ілюзій, […]...
29. У ГУШЧАРЫ, ДЗЕ ЯК НіКОЛі ЦіХА У гушчары, дзе як ніколі ціха, Дзе змрок вартаўніком ляжыць, Далей ад прамянёў чужога ліха, Раўчук лясны срабром журчыць. Касуля […]...
30. Маёй надзённасці Маёй надзённасці мне дзіўны акварэлі: Імгнення сум і радасць, сум маіх гадзн – Жыццё змяшала ўсё ў адным кактэлі… Вось […]...
31. БАЛАДА ІГНАТА БУЙНІЦКАГА (22.08.1861–22.09.1917) Ад роднай вёскі ў Вільню доўгая дарога, Але дарога гэта– быццам бы да Бога, І ты па ёй ідзеш […]...
32. Свіцязь Мне Свіцязь начамі сніцца. Мне доўга начамі не спіцца. З табою хачу сустрэцца, Ці гэта толькі здаецца. Мне Свіцязь сніцца […]...
33. МІЛЫЯ МЯСЦІНЫ Белыя крыніцы З халоднаю вадзіцай… Чырвоныя пагоркі, Заходы надвячоркам… Белыя лясочкі, Птушак галасочкі… Мілыя мясціны – Нам беларусінам....
34. Падае лісце. Ціхая восень Падае лісце. Ціхая восень У небе. На сэрцы. І на двары. Збываецца ўсё. А што не збылося – Спеліцца яснай […]...
35. Жнівеньскі вечар Мядзяныя пусткі палёў так шэра, панура застылі, так шмат у жніўні агнёў, што цёпла са мной гаманілі. Пад вечар чырвонае […]...
36. Памяць дзяцінства Вярнуць дзяцінства немагчыма, Але нішто не пройдзе міма: У сэрцы памяць застаецца, Дзяцінства з фота усміхнецца – І ты адразу […]...
37. Сёмуха Адляцела вясна к небакраю Белым пухам к вялікаму святу. Намалаю зялёнага маю, Прыбяру я на Сёмуху хату. Мне вянок завіваць […]...
38. Сустрэнемся мы Цемная ноч ахінула зямлю, Зоркі на небе яскрава ззяюць, Толькі цябе аднаго я люблю, Ціха шапчу небакраю… Колькі з табой […]...
39. Iзноў пабачыў я сялібы Iзноў пабачыў я сялібы, Дзе леты першыя прайшлі: Там сцены мохам параслі, Вясёлкай адлівалі шыбы. Усё ў пылу. I стала […]...
40. Травень Травень Як жа хораша навокал! Гэты бераг сінявокі, аксамітныя даліны спеюць травамі зялёнымі. І вясна гулліва-молада дзьмухаўцоў ссыпае золата ў […]...