Верш Зоркавы ливень

Ещё вершы:

1. Хай разумнікі рагочуць Хай разумнікі рагочуць, дурні хай смяюцца, Мараў і жаданняў саромецца не трэба. Шанцы ды сюрпрызы не кожнаму даюцца, Зоркі падаюць […]...
2. Горкі зман неспраўджаных жаданняў Горкі зман неспраўджаных жаданняў – Нечаканы жорсткі ўдар пад дых. Праз памылкі і расчараванні Свет аглух, аслеп, заціх. Толькі плача […]...
3. Рыгораўна …Рытм сняжынак – як звон псалціра, струны гусляў… Даруй нам, Божа. Захавай душы нашы ў міры – Светлым Словам Тваім […]...
4. Даволі вам, дзеці Даволі вам, дзеці, Па лагеры бегаць, даволі! І спаць вам не дам у спакоі. Апоўначы выведу вас Я сягоння на […]...
5. А хто ты? А хто ты? Ніхто! А дзе ты? Нідзе! Ты чалавек? Не ведаю! А як цябе зваць? А хто як заве! […]...
6. Лівень Чуваць на лузе гром бясконца. За хмары раптам знікла сонца, Мацнейшы вецер тут жа стаў – Да долу гнуў галовы […]...
7. Паслязаўтра адбудзецца жнівень Паслязаўтра адбудзецца жнівень, як цуд нечаканы, І аздобіць на золку празрыстай расою траву, Захавае зямлю ад прадвосеньскіх першых туманаў І […]...
8. Парк Пазалаціўся парк і дрэвы пасмутнелі, І шум не той, і звон ужо не той, Які паслухаць вы хацелі Кожны раз […]...
9. Жыццё бывае не такім Жыццё бывае не такім, Якім мы хочам яго бачыць… Яно падобна да ракі, Якая русла сваё значыць. Рака віруе, мкнецца, […]...
10. Мой жнівень Яшчэ сплываюць промні на далоні Агніста-апякаючым дыханнем. Яшчэ не паскупіўся жнівень сёння Насеннем росным улагодзіць ранне. Яшчэ напоіць ноч гарачай […]...
11. … так душа пакідае цела Адыходзячы ў зорны шлях, Азірнецца яна нясмела І падумае спакваля: Гэтым целам любіць хацела, І балела мне гэтым целам, З […]...
12. Сустрэнемся мы Цемная ноч ахінула зямлю, Зоркі на небе яскрава ззяюць, Толькі цябе аднаго я люблю, Ціха шапчу небакраю… Колькі з табой […]...
13. Ратавала, катавала Карацеў мой дзень, як поўня. Зоркі ў кошык я сабрала, Залатым ён мёдам поўны. Па сьцяжыне, па сьцябліне Я ірвалася […]...
14. Зашапчы гэты боль, дождж лістоты Зашапчы гэты боль, дождж лістоты. Залаты лівень, лівень барвяны. У травы познія падаюць ноты Музыкі невяртання. Невяртанне без слова, пагляду, […]...
15. 1418 дзён Гэта – працягласць апошняй вайны, Якая яшчэ прарываецца ў сны, У нашыя сны, А не нашых дзяцей. Для іх яна […]...
16. Пра тое, як ты мне дарага Рака чапляецца за жнівень бліскуча дрогкім серабром, На пераплаўку мкне па плыні – мінулых дзён металалом. І сонца бачыць са […]...
17. Сонцавы промні фарбуюць лістоту Сонцавы промні фарбуюць лістоту, Ціха плыве павуцінавы дым. Восень ільдзінкі кідае ў воды, Дыхае яблычным пахам густым. Што за сінеча! […]...
18. Мые вадой дажджавой валасы Мые вадой дажджавой валасы. Мала таго – у запас набірае. Быццам і праўда, для гэтай красы З рэчкі вада – […]...
19. Любошчы Я выляплю нябёсы, пакуль раяль не сціхнуў Распушчаныя косы – на грудзях мілавідных Салодкі водар цела дашчэнту пераймае Шаўкова скура […]...
20. Вецер зносіць апошні лісток Вецер зносіць апошні лісток І не вернецца ён больш ніколі. Вось таксама бывае ў жыцці: Пакідае ўсё, крамя болю. Разрываючы […]...
21. Прысвечана L А на небе лагодныя зоркі Штосьці шэпчуць маркотнай луне. Але ж ты не шкадуеш мяне – Толькі позірк кідаеш свой […]...
22. Хто гэта, хто гэта Хто гэта, хто гэта Лета на поўдзень адцягвае? Чэрвень сунічны згарэў. Ліпень змарыўся ў пракосах. Жнівень згасае, Жнеўнікам колецца, Шапкай […]...
23. НЕПАТРЭБНЫ МАНАЛОГ Пагавары, Бог, з чалавекам I шлях у цемры асвяці. Спакуса пераважна з грэхам I веры ў гэтым не знайсці. У […]...
24. Ну?! Што яшчэ табе трэба?! Ну?!! Што яшчэ табе трэба, Каб адчуваць смак жыцця? Вось табе чыстае неба, Вось табе зоркі зіхцяць, Вось табе бераг […]...
25. Я ўслаўляю жанчын Я ЎСЛАЎЛЯЮ ЖАНЧЫН. Дзень жанчын запрашае мяне да пяра, Напісаць дыфірамб. І папера гатова. Гэта значыць, сяброўкі,- прыйшла зноў пара […]...
26. Вясновыя матывы Змыла сонца ўсюды снег іржавы, Рамантуюць вуды рыбакі. Як змяніўся горад, – разважаюць Першыя вясновыя шпакі. А начальства звоніць: “Слаба, […]...
27. Ноч Дождж, як магічная скрыпка, Хмары, як сонны скрыпач, Неба – іскрыстая піпка; Вусны гавораць: “Прабач!” Згубіў у цямрэчы дарогу, Блукаю […]...
28. Прайшло столькі часу Прайшло столькі часу – я бачу: Колькі страціла я людзей. Але я, але я не заплачу. Не для гэтага сённяшні […]...
29. Сіняя зорка Ужо развіднела, але сонца яшчэ за лесам хавалася. і так нарэшце сталася, што раніца атрымалася сцюдзёна – росная… Але не […]...
30. Агонь Ззяе яскрава агеньчык далёка, Ледзьве заўважны нашаму зроку. Ледзьве даходіць да нас яго пах, Недзе хаваецца ён у кустах. Людзі […]...
31. Скразнякі Скразнякі На вятры-халады шлях жыццёвы багаты. Ды з гадамі жаданняў маіх не адняць: Прыхінуцца б да мамы, пабегчы да таты […]...
32. Вёска мая Вёска мая Знаю, дзесьці ёсць многа прыгожых краёў незабыўных. З імі сэрцы людскія Заўсёды былі непарыўны. Для мяне ж няма […]...
33. НЕ ВЕДАЮ Каб прыйсці да яго, Колькі трэба прайсці? Каб дазнацца прызнання, Што ў сабе адшукаць? Колькі ў сэрцы пяшчоты І ласкі […]...
34. Зоркі былі супраць нас Ты быў маёй недасяжнаю марай, Я – твой пякельны экстаз. Катам ты стаў, а тваёй я ахвярай, Зоркі былі супраць […]...
35. CВЯТЛО МАЛАДЗіКА Ночка чыстым аксамітам Лес зімовы засцілае. Шлях да зорак, менавіта, Маладзенькі месяц знае. Малады і вельмі тонкі, Зноў хаваецца за […]...
36. Зорачка Зорачка светлая, Ціха на захадзе, Шчыра пільнуе Ваконца маё. Дзеўчына белая, Хмарна пад заценем, Хлопца чакаецца Быццам бы днём… Зорачка […]...
37. Раніцу шчэбет пільнуе Раніцу шчэбет пільнуе Ў лісці жоўта-зялёным. Туліцца жнівень над пуняй З ношкай аўсянай саломы. Сонца бліскучым пласконнем Іскры ў тумане […]...
38. Ноч снегавеем ахутае душу Ноч снегавеем ахутае душу, Ноч напаткае сэрца між зорак… З ёё адною між стылых калюжын Крочым у свеце без здрады […]...
39. БАЛАДА ЛЬВА САПЕГІ (4.04.1557-7.07.1633) У Ружанах на вуліцы вецер, Нібы воўк, што ў начы заблудзіў, Ля вакон, што да раніцы свецяць, Прыпыніўся, свой […]...
40. Акрыяла гэтым часам зайздрасць Акрыяла гэтым часам зайздрасць, Упэўнены кірунак да хлусні, І зноў на карак абцугамі прагнасць, Паміж панурай жыццёвай мітусні. Знікаюць мроі […]...