Верш Стары замак
Калісьці ў часы старажытных князёў
Вялізныя дрэвы раслі.
Сярод гэтых дрэваў ўжо колькі вякоў
Ляжаў раней замак стары.
Ня ведалі людзі пакут ды няўзгод,
Якія з ім побач жылі,
Ды зафанабэрыўся гэты народ –
Парушылі замак стары.
І гора тады народ гэты глынуў,
І сыну казала маць:
“Таго, што вякамі ніхто не крануў,
Ня трэба табе руйнаваць”.
Ещё вершы:
- Стары Адзінокі чалавек… Ўжо на зыходзе гадоў. Ў пустую правёў свой век, Не імкнецца ісці дамоў. Чаму? А ніхто не чакае, […]...
- Пішчалаўскі замак Сьпярша гэтая песьня называлася “Міхайлаўскі замак”. Я жыў побач, як раз паміж тым замкам, а папроста кажучы, “Валадаркаю” і Міхайлаўскім […]...
- Замак адраджаецца Замак адраджаецца У памяць аб першым суботніку па добраўпарадкаванні тэрыторыі Лідскага замка Ціха (хіба што вятры іншы раз свісталі) замак […]...
- Зялёны Мінск, стары твой сад пасекла Зялёны Мінск, стары твой сад пасекла Вайна, але ў адным двары сустрэў Я выхадцаў з распаленага пекла – Старыя купы […]...
- Стары музыка СТАРЫ МУЗЫКА Бярэ у рукі свой стары гармонік, Садзіцца з ім пад яблыню ў двары, Яму, як сябру, слоўца рад […]...
- Стары дуб Стары дуб над абрывам стаіць, Карані пазвісалі над пропасццю. І бурлівая рэчка шуміць, У падножжа яго велічнай постаці. І на […]...
- Мірскі замак У КРАІНЕ ЗАМКАЎ – БЕЛАРУСІ, Есць той адзін, к яму я сэрцам рвуся. То МІРСКІ ЗАМАК… Вакол яго паданьні, таямніцы […]...
- Стары млын He пытаюся, куды вядзе дарога, Калі ёсць, дык некуды вядзе… Пэўна, да млына таго старога, Што даўно не меле, а […]...
- Стары Горад Цэгла і бетонныя абшарпы, Выбітыя вокны пірамід, Што вісяць над стогадовым дахам, Быццам птушак паржавелы скіт. Вуліцы залітыя металам, І […]...
- Як стары мудры вуж Як стары мудры вуж шукае вузкае выйсце, каб скінуць старую скуру – так і я патаемнай вужовай натурай шукаю сабе […]...
- Ашукаўся стары верабей на мякіне Ашукаўся стары верабей на мякіне… Думаў – ласкам і ўцехам ня будзе канца. А цяпер паціхеньку, па кропельцы гіне, Каб […]...
- Гальшанскі замак ГАЛЬШАНСКI ЗАМАК…. Стаяць маўклiвыя муры Каля мястэчка. сумна паглядаюць, Зайздросцяць новаму жыццю, Часiны добрыя свае хвiлiнай узгадаюць….. Калiсцi замкам тут […]...
- Векавыя муры Старых каменняў пыл стагоддзяў, на замкавых мурах палёг. Ды на святых рачных разводдзях, як на люстэрка ціха лёг. Руіны замкаў […]...
- Стары сад Люблю даўно свой сад стары, Яго таемныя размовы, Дзе дрэвы, даўнія сябры, Мяне прывечваюць вяснова. Тут лісця, квецені размах – […]...
- Адвечны замак А замак абароніць ад ярма І вось паўсталі разам проць навалаў Шчытом каменным па-над поймаю ракі Адная круглашчокая, напроць яе […]...
- Не чакаю ўрыма, пакоя Не чакаю ўрыма, пакоя, Бо сьвет гэты таго не дае, Бо народ мой, ілжывая воля, Да крыві і бандытства зьвядзе, […]...
- Стары да малая Бегала дзяўчынка басанога Сонейка ззяла яскрава Убачыла дзяўчынка старога І звонкім галасочкам запытала Дзеду, а чаму ты такі вялікі? Дзеду, […]...
- Кветкі бэзу Кветкі бэзу, кветкі бэзу! Вы такія ж, як тады… Расхінаю вас і лезу Ў незабыўныя гады. Пасвіў тут калісь карову, […]...
- Па хлеб І я чаргу па хлеб успомню Ў сямідзесятыя гады. Ля магазіна ў панскім доме Былым Стары і малады Машыну хлебную […]...
- 22 чэрвеня 22 чэрвеня. 41 – ы год… Дрэвы ў квятах… А раніцай немцы Накрылі ўсход, Бомбаў гул прайшоў па хатах… Хто? […]...
- Хто долю сваю знае Хто долю сваю знае? Ніхто… ніхто… ніхто… Долю хто кахае? Ніхто… ніхто… ніхто… Долю сваю заве хто? Ніхто… ніхто… ніхто… […]...
- Студня Нагнуся над студняю, каб убачыць самога сябе. Глядзяць на мяне з глыбіні то светлагаловы хлапчук, то сівабароды стары, а часам […]...
- Сэрца свету (Прысвячаецца Т. Дарошка) Альтанка – у воблаках бэзу. Дзівосны куток над ракой. Духмяны вятрыска-гарэза Суквецці варушыць рукой. Праменне струменіць скрозь […]...
- Зацалую, замучаю зноў і зняважу С. М. Зацалую, замучаю зноў і зняважу, І пакіну на беразе лёсу няшчасным. І ніхто не паверыць, ніхто не заўважыць, […]...
- Вызваліцелі Ліды Вызваліцелі Ліды У памяць аб вызваленні горада ад фашыстаў 8 ліпеня 1944 года Не зімою коўзкаю ў бой ідуць – […]...
- О, Край мой родны! О, край мой родны! Куды я ні гляну, Дзе лёс мой дзіўны мяне ні закіне, Што-колеч думкай сваёй ні закрану: […]...
- Недарэчная гісторыя – У небе палотнішчы – шэрыя, белыя, Мілы мой, мілы, што нарабіла я… – Неба палошчыцца шэрым і белым, Што […]...
- Даход у год Кандытатаў у дэпутаты адабралі, У “Жыцці Бабруйскім” напісалі, Іх даходы паказалі, Як узнаў я іх даход, Што атрымалі яны ў […]...
- Маркота У гэты дзень ніхто не прыйшоў, Абрыдзела людзям – ніхто не прыйшоў. Сонца не свеціць, істоты маўчаць. Пан лагодна згадаў […]...
- Роднаму народу Я – беларус, скажу вам з гонарам, Я – сын працавітага народа; Не раз народ наш ведаў гора, Але захопнікам […]...
- Каханне, залатое каханне Каханне, залатое каханне, Я стаю, пахiлiўшы чало! Не спаткаў я цябе пры кургане, Не сустрэў у завейных палёх. Ты само […]...
- Моя Мова З легендаў і казак былых пакаленняў, З калосся цяжкога жытоў і пшаніц, З сузор’яў і сонечных цёплых праменняў, З грымучага […]...
- Тая хата Тая хата была як маці – Цёплай, утульнай, лагоднай… І давала свайму дзіцяці Ласку светлай душы і роднай. Тая хата […]...
- Добры дзень! Добры дзень, мая маці-зямля! Беларусь! Добды дзень! Я вітаюся. Добры дзень! Вас не ведаю я, Але зноў перад вамі схіляюся. […]...
- Крывіцкую зямлю вякамі баранілі Крывіцкую зямлю вякамі баранілі Ад тых, хто смеў, нам пагражаць і ў памяці жыве вялікая краіна Хай слаўная гісторыя грыміць […]...
- Сабраліся мы на фэст (Памяці Анатоля Белага) Сабралісямы на фэст Слуцкага паўстаньня. Ўлады ўцямілі падтэкст нашага спатканьня. Панагналі, каб нас біць, шэрагі АМОНа: А […]...
- Хачу ісці туды, дзе чакаюць Хачу ісці туды, дзе чакаюць, Праз снег, праз лес і балоты ісці. Ад людзей, ад сабак, што балюча кусаюць, Туды, […]...
- Не трымай за горла У пачуцьцяў моры ледьзьве не загінуў. Надзеі ветразь вызваліў з бяды. Ды закахаўся і сеў на мяліну. Быць на мяліне, […]...
- Дзьверы, замкнёныя на ключы Старая страціла розум. яе стары хутка губляе зрок. і слых. на ўсё навакольле па тэлефоне намякае на рознае. нумары з […]...
- БАЛАДА УЛАДЗІМІРА ЖЫЛКІ (27.05.1900-1.03.1933) “Не плач, не плач па сыну, маці…”- Твой першы верш і ўздых апошні. Ёсць Беларусь, а значыць шчасце Таксама […]...