Верш Смерць я двойчы патурбаваў
Зносіць снежныя рэшткі прочкі
легкаважны празрысты дождж…
У раку ўвайшоў я двойчы,
двойчы выкруціўся, анягож.
Шанцавала!
Загоіў стыгматы,
праразаю хвалі ізноў,
непрадбачаныя выдаткі
не хвалюць дарэмна кроў.
Бо жыццё!
Не хамут на шыю,
не медалі яскравай бляск.
Слабы духам – на старт адсеян,
моцны – цвёрда трымае шлях…
Красавік, ці то плюс, ці мінус,
Спіць на лёдзе гусей касяк,
у палонцы згінае спіну
вузкарогі месяц-вядзьмак,
а рака выбягае да мора,
плотка вусце яе зашмат
акупуе сабой апрыёры,
сыдзе лёд – наперад, віват!
Нераст, ну, і ўсё такое,
што жывучаму па плячу…
Смерць я двойчы ўжо непакоіў,
болей гэтага не хачу!
(1 votes, average: 5,00 out of 5)
Ещё вершы:
- Я прысягаў не раз, не двойчы Я прысягаў не раз, не двойчы Не абуджаць у сэрца зноў Тваю паходку, стан дзявочы, Загадкавых апошніх слоў. Я уцякаў, […]...
- Нарадзіўся я двойчы на свеце Першы раз – пад пранізлівы плач, Нарадзіўся звычайна, як дзеці, Пра другі раскажу апасля. Заглынуў мокрым ротам паветра І, зірнуўшы […]...
- Ёсць словы, што прасцей, чым двойчы два Ёсць словы, што прасцей, чым двойчы два: Зямля, вада, паветра і трава. Але чаму ж, як вымаўляю іх, Шчымліва перахоплівае […]...
- Маржы Маржы Любяць пакупацца ўзімку члены “Белага мядзведзя” – у палонцы (ванна ім тут!) плюхаюцца, нібы дзеці. Морж на возеры ў […]...
- На смерць Леніна Жалобны студзень… Не астудзіць Крыві успененай душы!.. Дзе ты, Ленін? Ленін!.. – пытаюць водгукі машын. Яго няма, тварца камуны. Памёр […]...
- Ноч шамоціць трысцінай зламанай Ноч шамоціць трысцінай зламанай, а на лёдзе месяц — шматкроп’ем… Я ўглядаюся ў вочы каханыя, пражывае душа ў іх самотная. […]...
- Новы год у палонцы Новы год у палонцы Горда крочаць гусакамі да вады. Настрой – мажор! У палонцы сустракае Новы год сям’я маржоў. Смела […]...
- Пакуль жыве рака маёй надзеi – Пакуль жыве рака маёй надзеi – Гарыць у хаце бацькавай святло, i памяць ходзiць сцежкаю былой – Пакуль жыве рака […]...
- Чую мора я Чую мора я. Цёплыя хвалі, Што на поўдні сагрэтых краін, Сіняй далеччу нешта шапталі, Слых ласкаючы спевам сваім. Чую мора […]...
- На смерць Людзі нараджаюцца, жывуюць, паміраюць. Людзі вучацца, гуляюць, працуюць. Але усіх уканцы у труны хаваюць І помнікі усім на магіле будуюць. […]...
- Смерць акцёра Ён паміраў. У кадры. Сапраўды. Не адлюстроўваў Смерць – Канаў рэальна. І разам з ёй Прымаў І знак бяды Ў […]...
- Сонца і Смерць Цёмных начэй шкадаванне, і боль Раны глыбокай. Палае касцёр, Верным сяброўствам звязаўшы з імглой Сцятыя промні агню…Калідор Між пачарнелых ад […]...
- КУРЭЦ I СМЕРЦЬ КУРЭЦ I СМЕРЦЬ (па матывах беларускiх казак) Даўным-даўно у краi родным Жыў залатых спраў майстар годны I рамяством сваiм той […]...
- На смерць Рыгора Барадуліна Цяжка знайсьці мне сэнс Ў стужцы падзей апошніх… Мір падзяліў людзей На добрых, злачынцаў І злосных… Я не жадаю быць […]...
- На смерць Алёны Абразцовай НА СМЕРЦЬ АЛЁНЫ АБРАЗЦОВАЙ О якi ты бязлiтасны, студзень! На зямлi кожны год у гасцях То снягi зашмальцуеш у брудзе, […]...
- На смерць павука НА СМЕРЦЬ ПАВУКА Твой труп, што прысохнуў да рамы аконнай, ужо не сустрэнецца болей з душой. Якую ж чыніў ты […]...
- Ты – маё і жыццё, і смерць Прыйдзе, прыйдзе ў ветразях снежань, Набаліцца сэрца маной… А пакуль у любві не межань, Ружы ўсе для цябе адной. А […]...
- Запусцілі запал у народныя масы …Запусцілі запал у народныя масы… …А растацца з уладай захопленай як…. …Загусціла крывавую кашу закваска… … Назірае з кустоў паляўнічых […]...
- На смерць Сцяпана Булата На снезе першым першыя сляды, Нібы жыццё нанова нехта піша. Чарнее сад, звініць празрыста ціша, I ў сэрцы ўжо амаль […]...
- БАЛАДА АЛЬГЕРДА (1296-1377) …Залатая арда залатою не будзе І праз сінія Воды ардзе не прайсці, Бо тут наша зямля, бо тут нашыя […]...
- Каханне вампіраў У нас была тады любоу’ Пілі з табою разам кроу. і перад кожным паляваннем У труне займаліся каханнем. Сьвяцілі зоры, […]...
- Рака За кустом стаиць рака, Белыя бярозы и зяленая трава Цягнуцца як грозы. З падцишка бяжыть ручай, Цягнецца да рэчки, А […]...
- Плача паветра Плача паветра, рака і поле, Гінуць звяры і птушкі і мора. Плача і стогне ўсё наваколле, Цягне сасна к нам […]...
- Леў чоўнавы, застыла біруза Леў чоўнавы, застыла біруза, І мёдам сонца ў верасах загразла. Самлеў заход, пусты нябёсаў гмах, Пяскі вакол і смска спрахла. […]...
- Дом Яна Збажыны Дом дванаццаць. Завулак Паўночны. Вясна. Ціш. Трава выбягае пад ногі. Жыў тут сябар мой Ян Збажына да знямогі. Ён знямогся […]...
- Пачынае з новага радка Пачынае з новага радка Кожны год вясна свае адлігі. Сонцам напаўняецца рака I гайдае воблакі і крыгі. Ты мяне хоць […]...
- Уваходзячы ў мора Ах ты, мора, бяскрайняе мора, Столькі хваль – не злічыць на вяку. Я ж пазнаць хачу ў хвалі каторай Свае […]...
- Бярэзінскі біясферны запаведнік Дзе бярозы гамоняць пад вецер, дзе ўначы гудзіць цемны ельнік. Там прыгожы куточак на свеце, чыстых слоў і душ запаведнік. […]...
- Начная размова Ты памятаеш, месяц-брат, як мы з табой гулялі? Як нашы вуліцы й двары да ранку не змаўкалі? Ты памятаеш, месяц-брат, […]...
- Забыць Венецыю Забыць Венэцыю. А заадно – і Рым. І Дрэздэн, і Верону, і Варшаву. Ёсьць толькі неба, шэрае, як дым, Над […]...
- Спіць вакол усё, спіць вакол зямля Спіць вакол усё, спіць вакол зямля, Спіць пад снегам лес, вёска спіць мая. Толькі я не сплю, а яшчэ не […]...
- Мора Мора Я прачынаюся ў халодным ложку, У бялізне колеру мора. І хвалі яго гайдаюць паверхню. У абдымках роднай пустэчы – […]...
- Мчыцца наша рака паўнаводная Мчыцца наша рака паўнаводная. Мы з табой берагі – непадобныя. Б’е каханне крынічкаю чыстаю. Дуб схіляецца кронай вячыстаю. Масты-рукі над […]...
- Рак-прамоўца Пачалі рыбу хваляваць I чуткі, і размовы, Што Рак збіраецца сказаць Цікавую прамову. I вось прыйшоў жаданы час, Сплылося многа […]...
- Зямное неба Гляджу я ў Ясельду-раку – Якая чыстая вадзіцца! Такой на ўсім мацерыку Нідзе вам болей не напіцца. Схаваўшы крыўды ўсе […]...
- У народным стылі Закацілася сонейка I патухла ружовае, А дзяўчына вясёленька Адзяваецца ў новае. Выбягае на ганачак I глядзіць на дарожаньку: – Дзе […]...
- Адшукай мяне ў мокрай смузе Адшукай мяне ў мокрай смузе. Забяры, каб не зносіць агіды. Садкі дождж свежы водар нясе. У каштанах губляюцца шыльды. Затулі […]...
- Хуткая плынь Не трэба, каханая, слоў. Памаўчым. Ніхто не валодае мовай, якою Два сэрцы, спавітыя пешчаў ракою, Размову вядуць, у нябыт плывучы. […]...
- Чакаем У кожнага мора свая глыбіня. У кожнага сэрца свая таямніца. Крыло і хмурынка – Нябёсам радня. Сьпякоце крыніца сьцюдзёная сьніцца. […]...
- БАЛАДА АЛЕСЯ АСТАШОНКА (1.06.1954-6.09.2004) Учора-бяздоннае мора, Куды адплываем штохвілі. І нельга вярнуцца з Учора, Калі човен твой разбурылі, Спалілі ў самотнай далечы. Твой […]...