Верш Прапушчанага нам не навярстаць
Прапушчанага нам не навярстаць,
грымасы дня скупыя аднабока,
не ляжа па перыметры вярста,
адным канцом упертая ў аблокі.
Калі ды што – навошта варажыць,
як крочыць у струмені сінусоід,
людзей, суправаджаючых заўжды,
правальна-пераможнай паласою.
Міражны лёс, раманны першатвор,
які прыцёк ад міфаў і паданняў,
малюючы аднолькавы узор
перад люстранай чысцінёю зданяў.
Таму пляту на маніторным шкле
інтрыгу жыцця як кардыёграму,
дзе ўспыхваюць вяршыні на святле
перад скачкамі над чарговай ямай.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Кожны Кожны, гледзячы ў акно, Бачыць неба, азярцо, Паркі, вуліцы, сады, – Усе яму аднолькавы… Чалавек жа, усё бачыць, Сутнасць кожную […]...
- Сто песень… Сто жывых паданняў Сто песень… Сто жывых паданняў… Сто дум… I сто адказаў ім… I сто – са ста дарог – жаданняў, I […]...
- Перад Часам, нібы перад Богам Перад Часам, нібы перад Богам, Спавядаўся ва ўсім і ні ў чым. Перад Ра, Кукульканам, Сварогам – Перад боствам сваім […]...
- На жыццё не гляджу праз шчыліну На жыццё, ня гляджу праз шчыліну, На жыццё, я не хмуру вачэй. Як працую – стамлюсь, адпачну на хвіліну І […]...
- Бурчыць тамбурынам Бурчыць тамбурынам счарнелае неба — ідзе навальніца. Хвіліна — і грымне! Дай, Божа, бо — трэба напіцца й пазбыцца спякоты […]...
- Акрыяла гэтым часам зайздрасць Акрыяла гэтым часам зайздрасць, Упэўнены кірунак да хлусні, І зноў на карак абцугамі прагнасць, Паміж панурай жыццёвай мітусні. Знікаюць мроі […]...
- Зварот да крытыкаў Дык зразумейце ж вы жыццё паэта! I не шукайце хітрасці ў яго. Яго душа раскрыта перад светам I свеціцца, як […]...
- Унучка Усяслава Унучка Усяслава У гонар першай беларускай асветніцы Ефрасінні Полацкай Ад дзеда – князя Усяслава – яна пераняла духоўнасць. Жыццё яе […]...
- Балада пра волатаў У змрочным скляпенні, да зданяў падобны Сядзіць анямелы, гаротны народ, He бачыць ён сонца, бо зыркія промні Яго не краналі […]...
- Паэма да св. іаана Кармянскага. 7. Абрыс галіны Абрыс галіны, лінія святла – Як словы, невыказныя ў малітве – Звязаныя паміж сабой не рытмам, А чысцінёю, што не […]...
- Прыціхне ў прыцемках Прыпяць Прыціхне ў прыцемках Прыпяць. Журботна вясло прарыпіць. Калі ж тут нам сеці зарыбіць I колькі гадоў іх сушыць? Хваліцца і […]...
- Мая Lorelei Ісh weiss nicht, was soll es bedeuten, Das ich so traurig bin. Heinrich Heine* Ёсць месца такое ў лесе, з […]...
- Мая душа Мая душа, нібы анёл, У чысціні і прыгажосьці Чакае волі і дазвол Ляцець у вырай да кагосьці. А зараз кропляй […]...
- ААЗІС Узнёслыя капліцы вітражы пускаюць нежывыя светацені. Навокал – аб’імшэлыя крыжы і дрэвы ў пазалочаным адзенні. Затоена ў паветры цішыня чакае […]...
- Ляцяць белакрылыя птушкі Пабачыўшы многа краінаў, Малюючы розныя стужкі, На Бацькаўшчыну, на Радзіму Ляцяць белакрылыя птушкі Ляцяць і жадаюць убачыць: Блакітныя рэкі Радзімы […]...
- Беларусь – ты мой сон велікодны Беларусь – ты мой сон велікодны, Сон, што сніцца анёлам вясной. Зрок і слых мой табою галодны, Дух жыве мой […]...
- СВЯТОЕ З якiх нi вярталiся б толькi дарог, Вяртаемся мы да духоўных вытокаў: Легенд ды паданняў, што час нам збярог, Паэзii […]...
- Хачу я ў Мiр – да лiпаў старасвецкiх Хачу я ў Мiр – да лiпаў старасвецкiх, Бы час iсцi мне ў рыцарскi паход; У караля штось выгляд не […]...
- Вочы і вочкі Бываюць дзівосныя вочы, Шырокія, смелыя, светлыя. Яны нават цёмнаю ноччу Сваёй чысцінёю прыкметныя. Бываюць з цяплом і з пяшчотай, А […]...
- За акном запацелым За акном запацелым Вечар мокры і цёмны, Ты любуешся целам І паглядам князёўны. Ў гюту ноч будзем разам Мы з […]...
- Зніякавелы, стаю Зніякавелы, стаю пад купаламі Храма Паэзіі. Пазіраюць на мяне з абразоў прасветленыя і мудрыя твары. Кленчу перад імі – перад […]...
- Выкапень На другім канцы пільнуюць, а на гэтым слоў няма. Тэлефонныя падмуркі не аднолькавы ў нуля. Той вышэй, а гэны нізкі. […]...
- Там, дзе абрываецца сцяжына Там, дзе абрываецца сцяжына і змрок паўзе з імглістай гушчарыны, дзе цягне прахалодай падвячорнай, а ноч заўжды малюе пэндзлем чорным, […]...
- А мне здаецца, плакала зямля А мне здаецца, плакала зямля, Калі сыходзілі паэты… А мне здаецца, стогнамі вясна Ахутала сусветы… Табе здаецца, сонца і цяпло, […]...
- Чаму мы пазбягаем мовы нашай Чаму мы пазбягаем мовы нашай? Таму што потам, кроўю і слязьмі Яна насычана, і плача, Што мы яе не збераглі. […]...
- Чуеш, дарагая? Ў шумным горадзе ўсе гукі я ня чую і ня бачу, хоць страляй ты тут базукі на экстрым не перайначыш, […]...
- У старонцы роднай я не зломкам У старонцы роднай я не зломкам Гады зыйшоўшыя пражыў, Дзе маладзік аб долі бомкаў, А лес ёй казку зваражыў. Дзе […]...
- Паэма да св. іаана Кармянскага. 5. Дзецям Хрыстовым …Палымнее душа Чысцінёю, святлом і любоўю. Ззяе так, Што балюча, няможна глядзець. А праз ззянне – Сцякае жывою крывёю сваёю. […]...
- Дзеці Розныя дзеці жывуць на планеце – белыя, жоўтыя, чорныя дзеці. Розныя дзеці – аднолькавы смех. Смех у хвіліны забаў і […]...
- Родныя струны Сваю спявае вецер песню ў полi, Шумяць iначай ад вятроў лясы, Ў цудоўных гуках ёсць заўжды даволi Адметнасцi чароўнай i […]...
- Край Там у светлых барах Некранутай ад веку раскошы– На прасторы зямной, Для мяне не іначай як рай, Ёсць куточак малы, […]...
- Чараваць цябе, чараваць Ты пакліч мяне. Пазаві… Я. Янішчыц Чараваць цябе, чараваць Кожным словам і кожным позіркам! Называць цябе, называць Салавейкам і Ясным […]...
- РУЧНІКІ На ручніках я бачу васількі,– Нібы пагляд вясковае дзяўчыны. І залатыя накрыж каласкі- Жыццю ад працы лепшая даніна. У нітцы […]...
- Заўсёды трошкі таямніцай Заўсёды трошкі таямніцай Была ты для мяне і ёсць: Чагосьці светлага крыніцай, Перад якім я – толькі госць. Прывабнай зоркай […]...
- Анёлачку Усміхніся, анёлачак мілы, Асвяці чысцінёю пакой – Трапяткія бялюткія крылы Па жыццю панясуць нас з табой Над палеткамі, рэкамі, гаем… […]...
- Падае лісце. Ціхая восень Падае лісце. Ціхая восень У небе. На сэрцы. І на двары. Збываецца ўсё. А што не збылося – Спеліцца яснай […]...
- Мой народ Вецер з сонцам люляе зямлю Над бярозавым зграбным гаем. Я краіну сваю люблю, А дакладней – людзей кахаю! Што працуюць […]...
- Барысаўшчыне 90!!! Барысаўшчыне 90!!! *************************************** Чарневічы і Зембін, Лог дубовы, Мсціж, Навасады і Зялёны бор – На ручніку Барысаўшчыны словы, Пяшчотаю спавіўшыя […]...
- ЗМЯРКАННЕ ЗМЯРКАННЕ Заблукаліся вечарам думак цені, Не знаходзячы выйсця ў калыханнях галін. Позірк марыць паўз дрэў у закатных трымценнях Ад зямлі […]...
- Жывi, Беларусь, – жывi! З пiсьмёнаў, паданняў сiвых не выкраслiць праўды нiкому… Жывi, Беларусь, – жывi насуперак лёсу лiхому! Тапталi тваё iмя, глушылi песнi […]...