Верш Іспадчына

Расту з іспадчыны, каб напаткаць нясьмерць,
гляджу навыварат, гарнуся да Стажар.
Стажаруся вакол адвечнай бліскавіцы –
каб восьсю стаць самым у зор’я крутаверць
і слухаць трэцім вухам споведзь крыцы.
Няхай абудзіцца ўва мне мудрэц-маўчар,
што выпее знацьцё Таго з клінопісу ігліцы.
Як бог-нямко, што мовіць дзесяцьма,
зачышчу голас свой ад пустазельля сну –
у кожным слове высьмягну канечнасьць.
Мая душа паўсюль – нат дзе мяне няма, –
у прадзіве надслоў высноўваючы вечнасьць,
каб зь першакаранёў у неруш-старану
мне вырасьці да дна і чэрпаць чалавечасьць.
У дзьве руцэ няморы, Мамо, я набяру табе,
з чыіх грудзей мы дзьдзём жывое малако –
бо без жыцьця нічога ніколі неўміруча.
Я слаўлю Бацьку, садзячы сьвятарныя дубэ,
каб наша прышласьць помніла сябе праз нас рашуча.
І, выпрастаўшыся з чэрава, у немені вякоў
я болей не сагнуся – хоць быцьме мне балюча.

(5 votes, average: 3,40 out of 5)

Ещё вершы:

Радзімкі Дзьве радзімкі на шчацэ, Пакунак у руцэ Твой. У чыёй? Вядома ў маёй. На каленях ноутбук Вымаўляе нечый гук: “Мельніца”, […]...

Дзьве душы пад адным парасонам Дзьве душы пад адным парасонам. Дзьве душы. І няма болей слоў. Памаўчым аб харошым, вясёлым. І маўчанне зазьзяе сьвятлом. Дзьве […]...

Квітней, краіна Даждьбожая! Шумяць дубовыя гаі, Усё на зямлі жывое Як золата ўсё дарагое Спявае вясна раўчукамі! Парадак кахае прырода, і там за […]...

Калі раптам знікну я, і мяне не стане Калі раптам знікну я, і мяне не стане, З неба, хто табе тады, зорачку дастане? Хто цябе замест мяне закалыша […]...

Каравы iдуць дахаты Каравы iдуць дахаты Каравы iдуць ў хлявы Статак бочачак рагатых Налупiўшыхся травы Iх бакi, нiбыта дзежкi Ў шырыню амаль што […]...

Калі раптам знікну я Калі раптам знікну я, і мяне не стане, З неба, хто тады табе, зорачку дастане? Хто цябе замест мяне закалышыць […]...

А ў тваёй руцэ А ў тваёй руцэ – не мая рука, а ў маёй рацэ – камяні на дне. Камяні, што кідалі мы, […]...

Як мог бы зразумець цярпеньне Як мог бы зразумець цярпеньне, Калі не стаў бы ля крыжа Хаця б на момант на імгненьне Зірнуць у вочы […]...

Дзьве кумы ДЗЬВЕ КУМЫ Ёсьць дзьве кумы. І іх са дна Шпурнула хваля ўверх тугая. – Я – прэзідэнт! – крычыць адна. […]...

Абяцанне Дзьве тысячы трыццаць чацвёрты раз (А можа, дзьве тысячы трыццаць пяты?) Cпяшаюся ўзвесці шкляністую гору фраз, Абяцаных кволай душою – […]...

Ліпеньскі гром і лівень Аддаю табе ліпеньскі гром, Перапоўпены летняй задухай, Што сп’янела ідзе напралом, – Не ўцякай, пачакай, паслухай. Падары, прашу, наўзамен Мне […]...

НА БЕРАЗЕ РЭЧКІ Ні стала тут няма – Недзе сесці сватам, Толькі рэчка да берагу Туліцца. “Я нікому, нікому Цябе не аддам”… Хвалі […]...

Мне смутак душу болей не раздзёр Мне смутак душу Болей не раздзёр, I сэрца не адчула спачування, Калi вялi, як быццам на касцёр, К табе маё […]...

Партызанскі урок А як ішоў дадому тата З атрада – Чуў я за вярсту. Казаў, бывала, сумнавата, Што гледзячы на лес расту… […]...

Дождж, дождж першабытны Дождж, дождж першабытны Ад самога пачатку часу, прасторы, Мысьленьня. Ламаецца ноч, як забытая лялька, І дождж ідзе. Абяцаю табе небыцьцё […]...

Я Бога бачу ў вобліку тваім Я Бога бачу ў вобліку тваім. Не дасканаласць рыс – Вачэй жывая споведзь, Адкрытая, як неба, нам дваім, Душу маю […]...

Дзяцiнства Уcё паветра злiваецца Ў дзiўную песню. Спелы куст размарынавы Раты чорныя – мы! Дзесяць рук, дзесяць ног, Безнадзейна намыленых, Малако […]...

Польскія імігранты Як яны адрываліся ад зямлі дзе нават камні пускаюць карані Як дзьве мовы дзеляць адзін рот як дзьве жанчыны на […]...

Настаўніку Стаяць ля маладых гадоў, Ля чалавечага дзяцінства – Вялікі гонар, светлы доўг Настаўніцтва і мацярынства. Спачатку ў сэрцах прабудзі Цягу […]...

Я табе дарую Подых навальніцы чую я вясною… Ведаеш, мой мілы, хочу быць з табою. Сэрца ў далонях я сваё зжымаю, Без цябе […]...

Я абавязаны табе Абавязаны я табе За светлы ранак, Дзень пагодны. За хор птушыны, Сэрдцу родны, – Я абавязаны табе. Абавязаны я табе […]...

Беларусам Я равеснік айчыны маёй Я расту як і ты Беларусь Беларускаю, дружнай сямьёй Я ўсюды заўжды ганарусь Ганарусь я адвагай […]...

Кактэйль “Пьяная карова “Мычыць у полі “Пьяная карова” Малако, мінэралка, 500 грам. Яна прыйшла не выпадкова К сваім да вогнішча сябрам. Сьпяваем песьні. […]...

Рэперкі Пагражаюць рэперкі, Ў іх маленькія х. йкі, Я дзеля піяру Апусціў іх пару. Гаў-гаў-гаў і ко-ко-ко Мне ў асабоўку, На […]...

Бабіны госці Ладачкі-ладкі! Дзе былі? – У бабкі. Што пілі вы? – Малако. А што елі? – Ко-ко-ко. Доўга ж вы сядзелі, […]...

Для матулі маёй Зацвітае наш сад – для цябе разліваецца водар. Для цябе нехта крыжыкам вышыў наш бэзавы двор. І губляюць прытомнасць шпакі […]...

Зіма зышла Зіма зышла… Вясна!.. І яблык першы ў тваёй руцэ спакусліва дрыжыць. І для цябе адной — маленне вершаў, Бо толькі […]...

Не глядзі Не глядзі на мяне, не глядзі, адыдзі, Не чаруй так сабой і наяве, і ў сне! Ты смяешся з мяне… […]...

Толькі я не баюся слоў Толькі я не баюся слоў Не кажу, што забыў ганарлівую, Не хаваю пакутлівых сноў. Эсэмэскі твае, праўда, выдаліў. Толькі мы […]...

Сонечнае Не вусны: спелыя – хоць пi! – чарэшнiны. Уся анямелая, мая ты грэшнiца. Грудзей акрайчыкам свяцiуся месячык. …Салоука ранiчкай пачуу […]...

А я ваш СС, і СД, і Гестапа На дэсерт каб зноў не зьелі – Пачытай Макіявелі. Пачынай, бо мэта апраўдвае сродкі, Культурнаму гетту – дзьве водкі. А […]...

Новая зямля “НОВАЯ ЗЯМЛЯ” Запала ў сэрца “Новая зямля”. Мне ўспомніцца не раз праз часу замець: У шостым класе з хваляваннем я […]...

Ля сьцяны Зубамі легшы ў бок сузор’яў, магчыма з’есьці ўсё вакол. Усё(!) што ёсць вакол жывое!!! У забыцці на зайздрасць гон. Глядзець […]...

БАЛАДА УЛАДЗІСЛАВА ЧАРНЯЎСКАГА (14.01.1916-22.12.2001) …І прыйшоў ён да нас, нібы слова жывое Апусцілася з неба на нашу зямлю, Дзе адвеку ў пашане сваё […]...

БАЛАДА ПІМЕНА ПАНЧАНКІ (23.08.1917-02.04.1995) Ці плачу я, ці пяю, Ці размаўляю з матуляю- Песню сваю, мову сваю Я да грудзей прытульваю. П. Панчанка […]...

Нашы лісты 1. Нібы лісточак на рацэ – Маё пісьмо у тваёй руцэ… Патоне ён – ці паплыве? Душа мая у ім […]...

Прыгажосць дзяўчыны Прыгажосць дзяўчыны Заварожвае свядомасць, І вусны шэпчуцць: Не шукай прычыны! Хваробу гэтую не лечаць, А сэрца зноў трапечыць, З грудзей […]...

Дзьве вясёлкі над Славеніяй Прайшла навальніца. І сам Пярун на перакур Схаваўся за Трыглаў-гарою. Спакойна-шчаслівыя й мы Уязджаем у горы Славеніі. І раптам над […]...

Далоні Калі твае шырокія далоні Прыціснуць да грудзей мяне, Пяе душа пад стукат сэрдца, Цяпло вакол як хваляй льецца, I на […]...

Княгiнька i чарнiца Яе рукі калісьці меч помсты ўздымалі, Але помста заўжды прывядзе да крыві. Яе рукі тады крыж наддзеі прынялі, А наддзея, […]...