Верш Да смерці

У цябе ёсць тое, дзеля чаго трэба жыць.
У мяне ёсць нешта, за што не страшна памерці.
Няма сэнсу мінулае варушыць,
Няма сэнсу нянавісць ў сэрцы несці.
2 рукі. У іх нельга трымаць весь сусвет,
Іх працягваюць тым, хто слабейшы.
Тых, ў ч’іх душах пакінуў ты след,
Адпусці за далёкія розуму межы.
Не чакай. Бо замкнёнае кола,
Бо ў шчасця няма тых часовых мер.
Ты прачнуўся, скажы галоўнае слова:
Я жыву! Адчуваю! Тут і цяпер.
Ты любі, ты кахай. Толькі чыстым сэрцам.
Толькі так, як прымае твая душа.
Не глядзі як ліства зіхаціць за акенцам,
А выходзь, адчувай гэты шэпт ў вушах.
Азірніся вакол. На хвіліну спыніся.
Не спяшайся на працу, у краму, дамоў.
Уяві! Табе гэта не сніцца.
Адчувай і не трэба больш слоў.
Ты дагэтуль не жыў. Існаваў.
Ты чамусць на гэта забыўся.
Бо свабода ў розуме, свабода той храм,
За які і не страшна да смерці біцца.

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Колькі кілаграмаў смерці Колькі кілаграмаў смерці на зямлі будзе вакол нас. У попел можа перацерці і жывых, і мертвых вечны толькі час. Не […]...

Мне не страшна зараз быць вар’ятам Мне не страшна зараз быць вар’ятам. Было б горш, калі б я ім не быў. І ў цемры жыў сваім […]...

Помні аб смерці, мой дружа Помні аб смерці, мой дружа, -Не забывай аб жыцці… Бо трэба быць дужым, Каб не ўтануць ў забыцці. Не думай […]...

Свабода з вытокаў Улада не можа навесці парадак… Анархія? Дык гэта так людзям страшна… Бывае, Што схопяць так дужа за карак, Вось гэта, […]...

Не вароціш Не вароціш ніколі, ніколі, тых сыноў, што забрала вайна. Ні Артура, ні Васі, ні Колі, іх няма, больш няма. Іх […]...

Сапраўдная свабода Так, дарагія, вы ўсяго толькі цацкі У моцных і дужых руках каралей. Ваша свабода – ня больш, як утопія, намаганні […]...

Ці там мы? Дзе я? Ці там я, дзе трэба? Ці тут я мушу быць? Ці добра, ці ганебна, і як далей нам […]...

Жыццёвы шлях Кожны у жыцці Зробіць нешта сваё, Але што застанецца Пасля яго. Шукаць бяздумные Адказы на пытанні. И не выконваць Ні […]...

Азірніся Азірніся, спыніся, пакліч, запытайся аб шчасці і бедах, ты адчула душы маёй кліч, за табою пакрочыў я следам. Я пакрочыў […]...

Верш удзячнасці Пімену Панчанку I страшна падумаць, і страшна паверыць, ва ўсё, што было між людзьмі. I што будзе? I страшна, як б’ецца аголена […]...

Няма Заўважыў сёньня выпадкова: Ня мае сьнегу на палёх, Няма нічога ды нікога Ва ўсіх забытых гарадох. Ня мае сэнсу, няма […]...

Свабода духу Будзь слаўны дзень, шчаслівы міг, калі душой пачуў, не вухам, як узвышае, настае славутая свабода духу. Узросту высь, натуры высь, […]...

Жыцця майго і смерці пераправы Жыцця майго і смерці пераправы, і Сталінград дагэтуль сняцца мне… Зваліўся я, падкошаны жалезам, абняў рукамі родную зямлю. Яна прапахла […]...

Ёсць толькі новы час Ёсць толькі новы час З кожнай першай пралескай, З першым промнем над Росным пералескам. Ёсць толькі новы час З кожным […]...

Смерці не бойся Смерці не бойся. Бо смерць – пераход Да іншага стану душы. Іншага духабыцця – Новага кола-спіралі Душы ў іншасвеце. Дзе […]...

Лавелас Лавелас Сустрэў таварыша па школе, “Ну, як жыццё? – спытаў яго. – Ці зелена ў цябе ў полі? Дабіўся ў […]...

Год смерці – 1937 Дазволена смеласць, і лёгка быць смелым. За гэтую лёгкасць плацілі крывёй. Стаю перад крыжам пахілым, сатлелым, Магіла пад ім парасла […]...

Нараджаемся не для смерці Нараджаемся не для смерці, Нараджаемся мы, каб жыць, Ды страла нацэлена ў сэрца, Праз вякі ўжо страла ляціць. Чорны продак […]...

Мне мая радзіма дарагая Мне мая радзіма дарагая, Сэрцу любая краіна-Беларусь. Толькі вось пакуль зусім не тая, Пра якую марыў так Кастусь. Родны кут, […]...

Брава Інтэрнэт! Сустрэліся! Словы, сказ, жаданні Прывідны малявалі нам партрэт. Адзін матыў, мільёны меркаванняў. Свабода думкі! Брава Інтэрнэт! Сустрэліся затым, каб не […]...

Страх Страх – гэта няпройдзеныя дзверы. У праёме невядомасці – змрок ашчэрыўся зверам. Выматваюць нервы, высмоктваюць сілы Жудасці вілы*. Дзідай упёрся […]...

Майго дзеда Усціна доля Майго дзеда Усціна доля Атрымалася горкай такою- Ён памёр у далёкім Комі Ніякою не вінны віною Больш пра гэта не […]...

Край беларускі Беларусь! Край лясоў, край балотні, Дзе цвітуць верасы, дзе расце асака, Дзе квітнеюць лугі, нівы шэпчуць лагодна, Дзе нястомлена родзіць […]...

Дыван падарылі бацькі Дыван падарылі бацькі Прыгожы ён мае ўзор. Кветкі тут есць, васількі, Палёў шырокі прастор. І ветрыка бачны павеў, І рэчкі […]...

Шчырыя словы Шчырыя словы Трэба казаць, Цяжка бывае нам моўчкі трываць. Лічыш, дарма: Сэнсу няма… Просіцца праўда на волю сама! Боль прыхаваны […]...

Упэўненасць – толькі крок па зямлі Упэўненасць – Толькі крок па зямлі, Толькі адзін крок. Святое Пэўна не стане святым Толькі ад нашых ног. Каханне Не […]...

Яе імя Ад прыцягнення ночы зорнай На міг свой позірк адарві. Яна паўстане ўся ў крыві, Яна ідзе нямой і чорнай. Гучыць […]...

Развагі раўнасечнай “свабода волі ёсць на свеце. тра-та-та. ну хоць як мара, а не марная магчымасць таго, што немагчыма” – як з […]...

Першы Я Чысты ліст, які трэба спісаць Пусты збан, які трэба напоўніць Мне ніколі вас не дагнаць Вам ніколі мяне не […]...

Званок Да краёў перапоўнiцца смуткам душа – Аж бывае слязамi з вачэй пралiецца: Зноў мой школьны званок зазвiнiць мне ў вушах […]...

Развіццё Памылкі ўсё? Што я раблю? Я спадзяюся, ёсць памылкі. І выпраўляць іх не хачу. Яны нагода і падтрымка. Калі іх […]...

Цвік Шырэйшы дз ўзяць мне цьвік? Маленькі выпаў, выдзіралі… На дзьверы ручку, і пайшлі сабе да дому, як не скралі. Чаго […]...

Навошта нам грошы Навошта нам грошы, яны ж не пахнуць? Іх можна знішчыць адным толькі махам. Навошта нам золата і дыяменты, Калі вакол […]...

Пусты касцёл Пусты касцёл. Разбураныя сцены. Вятрыска гойсае па алтары. І ціш вакол… Вакол спакой пякельны, Няма душы на гэтае зямлі. Цвінтар […]...

Невядомаму салдату Вакол цябе акопы, бліндажы. Вакол – зямлі скрываўленай сумёты. Малітву нехта шэпча:”Памажы!” Кляне другі:”Каб вы згарэлі з чортам!” Вакол цябе […]...

Вясновыя думкі Вясновае надвор’е – змянілася зімовым. У маім сэрдцы – зноўку зіма. Ні якія не ўзрушаць яго ўжо замовы, То, што […]...

Зямны госць Пакуль жывы – не песці цела. Пакуль жывы – забудзь пра млосць. Пакуль душа не адляцела, – Успомні: на Зямлі […]...

Калі зразумею, што здаўся Калі зразумею, што здаўся, У бітве за тваю прыгажосць, Толькі сябрам лепшым застаўся, Мяшаю, як у горле косць… Калі раптам […]...

Пра сябе Я ніколі не буду лепшая. Я заўсёды буду такая як ёсць, Крыху стомленай, крыху замешканай, крыху дурніцай, Але буду такая […]...

Можна ўсё: пусціць каханне дымам Можна ўсё: пусціць каханне дымам, Узяць і занядбаць мінулы шлях. Але толькі – не любіць Радзімы З чорнаю павязкай на […]...