Верш Застольныя размовы пенсіянераў
У сяброўкі імяніны.
Стол накрыты з той прычыны.
Шмат сабралася радзіны:
Бабкі: Вера, дзве Галіны,
Яня, Шура, два Іваны
Перакульвалі стаканы,
“Трушчылі” свіныя плечы-
Сала, значыць. Весці рэчы
Сталі раптам аб жыцці.
Бедавалі. як знайсці
Раду ад чумы свіней…
Пайшлі байкі пра людзей,
Пра тэхнічных сродкаў мора.
І якое ад іх…гора.
Вось напрыклад. Грошай хочаш,
Ўраз да банкамата крочыш.
Сунуў картку. Тык ды тык
Пальцам дзед. Ды выйшаў…пшык:
“Грошы скончыліся. Хрэна,-
Буркнуў дзед,- аж да калена.
У чарзе, як пень, стаю я.
А што ўрэшце маю?…Дую
Ў банкамат другі што сілы.
Што за здзекі, божа мілы?”
Цёткі, што ў чарзе стаялі.
Аж раты паразяўлялі:
” На фіга нам тыя грошы?
Дзед казаў, там хрэн харошы.
Да чаго дайшоў прагрэс!
Як жа ен туды улез?
І дзе такую картку ўзяць,
Как тойй хрэн сабе дастаць?
Пэўна, ўлез у банкамат,
А цяпер вось рад, ні рад,
Ды сядзіць на ўвесь экран.
Вось дык дурань, вось баран!
У чарзе вунь халасцячак
Мо’ з дзясятак. Ты ж як мячык,
Ці як сыр, катацца мог бы
У масле, каб сябе бярог бы,
Не рабіў каб ерунды
І не лез абы куды!!!”
З байкаў тых усе аж зайшліся
Рогатам. І заліліся
Чырванню ва ўнучкі шчокі.
Уцякла. Стакан глыбокі,
У якім кампот піла,
Уцякаўшы, разліла.
Сорам стала ад размоваў
Бабак тых, на жарт здаровых.
А бабулям – хоць бы дзічкі:
Разгарэліся, як спічкі.
Самагон нутро пячэ.
Скора й Янак уцячэ.
Добра, што другі Іван
Падлівае у стакан.
Ён старэй за бабак дзед.
У яго ніякіх бед,
Бо пытанне па тых тэмах,
Тут паднятых,- аб праблемах
Ужо адпала у яго
( Ці то мала без чаго).
Ўжо не дзене нікуды,
І не ўсуне не туды
Ён сваё пытанне тое.
Толькі ўспомніць пра былое
Можа часам перад ноччу.
Разам з сёстрамі рагоча
Ён сабе. Бо імяніны
У швагеркі. І радзіны
Шмат. І стол ад страў трашчыць.
Значыць. Можна яшчэ жыць
Сярод бабак, бы ў Раю.
І на пенсію сваю
Аніяк не наракаць,
Калі так вось святкаваць
(1 votes, average: 5,00 out of 5)