Верш Зайграй
Зайграй, гармонь, жа песню грай,
Што льецца з чуллівага сэрца,
Каб успомніць маладосць зайграй,
Бальзамам на душу пральецца.
Чыгунка. Маленькі вагон.
Сядзяць бабулі дружна, радам,
І слухаюць, а ў сэрцы стогн,
Вайна, стральба, гукнецца катам.
Дзяўчаты ж былі маладыя,
Забавы, гульні забылі,
То лета, годы ракавыя
Пад рукой музыкі ажылі.
Усе верылі, вайны не будзе.
Мірна жывем, а як ж?-Няма вайны.
Хай дзета там, і там ваююць,
Нам тут не надабна вайны.
Прыйщла вайна, кроў усё ліецца,
Так страшна, дзецьмямі былі.
Кідалі хату, кроў, а ж сэрца рвецца,
Але жылі ж вось, як жылі.
Не чапай ты гэты ўспаміны,
Бо ў памяці рэжуцца яны,
Гармонь іграй, гукі даўніны,
Твой плач, твой боль не забылі.
Жанчына сталая сядзіць насупраць,
Сівыя валасы, а вочы аж блішчаць,
То слёзы ў вачах, што пакаціца могуць;
У вагоне цішыня, у вагоне ўсе маўчаць.
Зайграй, гармонь, жа песню грай,
Што льецца з чуллівага сэрца,
Каб успомніць маладосць зайграй,
На душу музыка пральецца.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)