Верш У летуценнях

Ещё вершы:

1. Бываюць сустрэчы… Такія сустрэчы! Бываюць сустрэчы… Такія сустрэчы! Вясновыя ветры ўстрывожаць снягі, Наладзіць сустрэчу запознены вечар, Запознены вечар – востраў тугі. Бываюць сустрэчы! Такія […]...
2. Самоціцца жнівеньскім сонцам Самоціцца жнівеньскім сонцам Душа, паланяка спякоты. Машэкам жыла яна моцным У час недалёкай шчэ слоты. Пад промністым днём палымяным Расталі […]...
3. МАМА Ў ДЗЯЦІНСТВЕ БЫЛА СОНЦАМ – Мама ў дзяцінстве была сонцам… Мама ў дзяцінстве была сонцам. З яе пачынаўся дзень. Потым акенцам. Яна адкрывала свет. […]...
4. Калі вусны шапталі Калі вусны шапталі – не трэба! – дык у вачах свяцілася – любы, імкніся… І ў вачах было вечна палкае […]...
5. Сонца схавалася, глянулi зорачкi Сонца схавалася, глянулi зорачкi Месяц па небу плыве Ты спадабалась мне з першага позiрку Думкi мае пра цябе Сонца схавалася, […]...
6. Была спякота Была спякота І адзінота – Вокны адкрыла. Была сустрэча, Халодны вечар – Расправіла крылы. Была спакуса, Радасць чакання, Ўзлёт і […]...
7. Звычайна ў жніўні Зорак, Як зерня, на небе высокім Насыпана ў жніўні. Дзесьці за лесам далёка-далёка Шэпчуцца ліўні. Чутна, Як спаць укладаюцца ветры […]...
8. Да Р Зіма праклінае вёсны. А я праклінаю памяць, Што здолела мне данесці, Што ты для мяне Радасць. Вачэй залацінкавых тоні Мне […]...
9. Вёсны Вёсны. Не чакайце мяне, не клікайце Ля юнацкіх, ля год маладых… Не ганьбіце, мяне не цурайцесь, Калі ўжо яны прочкі […]...
10. Плакалі ветры ў дуброве параненай Плакалі ветры ў дуброве параненай, Плакалі ў лузе шаўковым. Помніш ты першае наша спатканне? Плакалі ветры ў дуброве. Вольна кацілася […]...
11. Ветры сцюжныя Ветры сцюжныя, ветры зольныя холаду знявагі, ганьбы, чэрствасці, не шуміце так злавесна- не студзіце такое трапяткое полымя маёй свечкі....
12. Дзяўчыне Яшчэ зіма… Мярэжы-строі Ўраніла зорнасць за акном. Якая ноч… Ў маім пакоі Сон-цішыня даўно, даўно. Сяджу адзін… А на стальніцы […]...
13. Каханай Улад Скамарох КАХАНАЙ Шукаў цябе я ўсё сваё жыццё… Была складаная, віхурная дарога. Каханне разарвала павуццё І адышла пакутная трывога. […]...
14. Чорная панна Нясвіжу Чорная панна Нясвіжу, Я ліст да цябе пішу. (Думкамі не пакрыўджу) Я побач з табою жыву. У рэальнасці я далёка, […]...
15. У доме пад сонцам – жыве немаўля У доме пад сонцам – жыве немаўля, Цёпла, утульна ў тым доме, Дзе пасялiлася дабрыня, Побач – i шчасце, вядома. […]...
16. Лэдзі на сінім кані На ледзяным вакне Трызніцца далягляд… Лэдзі на сінім кані Ноччу спусцілася ў сад. Пары пярлінавай плынь Воблакам з вуснаў ляціць, […]...
17. У чмяліным лузе Ой мурожна ды росна ля быстрай вады. Закасі мае вёсны, касец малады… Перапёлцы жалосна і чуюць лугі: – Закасі мае […]...
18. Іду ў жыццё Адным – каб вецер, каб дарогі, Каб неба шыр над галавой, I не бяда, што шмат трывогі, Што вечна ў […]...
19. Надзеі У інтэрнэце – Вашае фота; апанпвала сэрцам пяшчота. Ах, як шкада, што да Вас так далёка – вусны ня могуць […]...
20. КАБ ЗНАЦЬ Ты ўставаў разам з сонцам – Не праспаць бы каханай, Рваў рабінку па гронцы – Позірк каб палымяны На сабе […]...
21. Зямля пад сонцам ажыла Зямля пад сонцам ажыла, і кволы парастак нясмела туды прабіўся, дзе была вясна ў агні ружова-белым… Быў свежы вецер… Пах […]...
22. Я магу ў табе растварыцца Я магу ў табе растварыцца, Зліцца з вірнай, гарачай крывёю, Чысцінёй незямной наталіцца, Як бальзамам гаіцца табою. Толькі доўжыцца смага […]...
23. На хвалёх неба я ляжу На хвалёх неба я ляжу, Стамлёнага за дзень, У ім я зоры абуджу І месяца прамень, Ды гэта потым, да […]...
24. Выплывае раніцца Выплывае раніца з берагоў начы. Цемра сонцам раніцца, нікне ў далячынь. Вочы твае весняцца, поўныя трывог. Зарыпелі весніцы… Малады мурог… […]...
25. Вее вецер Вее вецер – лёгкі подых, На дарозе снежны пыл. Перажытага не шкода, Маладым бы толькі быць! Ды не ўмелі, мусіць, […]...
26. БАЛАДА ЯНА ЧАЧОТА (7.07.1796–11.08.1847) За вокнамі бібліятэкі Выходзіць світанне з дажджу. Зноў кнігі табе, нібы лекі Ад суму, што поўніць душу, Бо спевы […]...
27. Паводле Андэрсэна …не ў ракаўцы – у русалчынай далоньцы – туга Яе па ўратаваным прынцы, сляза Яе, чый смак – марскі, салёны… […]...
28. Супраць самае ночы, перад цёмнаю ночай Супраць самае ночы, перад цёмнаю ночай паглядзі ў мае вочы, расчытай мае вочы. Дзень у цемрава збочыў, дзень у раніцу […]...
29. У сны і вёсны З дарог запыленых I душных У сны вяртаюся I вёсны… Я па-вясковаму Відушчы У межах роднай вёскі. Са мной Вітаецца […]...
30. Чарговы месяц разам І Чарговы месяц надышоў, Чарговы месяц разам. Ідзем з табой плячо ў плячо, Спазнаўшы ўсё адразу… І тая блізкасць, што […]...
31. Кропля настрою Сонцам спаленыя свечы Расцякліся недарэчы. Цераз роспачы парэнчы Перагнуўся гэты вечар. Боль святы і невылечны У душы няспынна енчыць. Ад […]...
32. Гадзінай шарай, нібы ў Леце Гадзінай шарай, нібы ў Леце, канаў і дол, небасхоў, і раптам – вызарыла ў свеце, я думала, што гэта вецер, […]...
33. Ты сёння далёка Ты сёння далёка, сяброўка мая. Над фронтам успыхнуў чырвоны маяк – пашчэрблены месяц – і мо’ на яго усе батарэі […]...
34. З 8 сакавіка Чароўны вечар. Водар кветак. Блакітных зорак сонны шэпт. і сьвеціць ціха сівы месяц Скрозь верхаліны старых дрэў. Павіншаваць цябе хачу […]...
35. БАЛАДА АЛЯКСАНДРА УЛАСАВА (16.08.1874–11.03.1941) Ужо далёка Менск, далёка Вільня, А сонца ўсё няма і ўсё няма, І быць не можа сонца, бо зіма […]...
36. На ростань Ціхі, бязвоблачны вечар, Чэрвеньскі, белы паўзмрок, Вузкія, ломкія плечы, Светлы, загадкавы зрок. Ўецца дарога шалям, Колы сакочуць зноў.. Зноў расстаюся […]...
37. Малюнак зімы Малюнак зімы, бел. язык Сергей Бука Як шоук расцілаецца снег па зямлі, На шыбах узоры іскрацца, Мядзведзі у бярлогі свае […]...
38. У твар дыхнула водарам вясны Я еду ў вагоне ў ліпнёвую ноч, Ліпнёвыя ветры пяюць за вакном, Ліпнёвыя ветры, раскінуўшы дым, Цягнік даганяюць, спяшаюцца з […]...
39. Кахаю… Кахаю… Кахаю Кахаю… Кахаю… Кахаю… Губляючы волю сваю, Пяшчоту тваю ўдыхаю, Ласкавыя позіркі п’ю… Усмешка… І вусны… І дотык… І ўсё паплыло… […]...
40. Як прыемна ляжаць на сьвiтаньнi Як прыемна ляжаць на сьвiтаньнi, Толькi зоркi на небе лунаюць. Сьвежы ветры пяшчоцiць каленi, Промнi сонца Зямлю асьвятляюць. Сiвы месяц […]...