Верш Аб рэўнасці

Ещё вершы:

1. Ёсць прыпынак у кожнай мары Ёсць прыпынак у кожнай мары, Ёсць ратунак для кожнай сустрэчы, Нават, часам, калі недарэчы Закрываем рукамі твары. Закрываем рукамі душы […]...
2. Бор, дзе жыве бог Не бяроз перазвон веснавы, не дубоў-калдуноў ворах лісцяў, мне напеў гаманкі, баравы ад брыдоты душу маю чысціць. Хвояй к сонцу […]...
3. Я хачу проста знікнуць Я хачу проста знікнуць Так як знікае дзень у шале запаленых зор Так як знікае мрок у досвітках сумленнага заўтра […]...
4. Для рэўнасці ўтульнае мястэчка Для рэўнасці ўтульнае мястэчка Знайшлося ў маім сэрцы набалелым: Чамусьці кавалер занадта гжэчны Сустрэўся на шляху? Я звар’яцела. І з […]...
5. Калхіда В. Мандэльштаму 1. Сачыла Калхіда калядныя зоры Вачыма галодных каменных адтулін. Нібыта цыклопы ў пярэстай прасторы З дазволу суворага часу паснулі. Бадзяцца […]...
6. Гімн Вясне Прачніся на досвітку, выйдзі на двор, Сустрэнь сонца першыя промні! Вясной патыхае абуджаны бор І свежая кроў грэе скроні. Расчынены […]...
7. Як хутка верціцца Зямля Як хутка верціцца Зямля ў спрадвечнай зорнай завірусе. Чым адраджуся я пасля, з нябыту цёмнага? Калі травінкай,- хай на тым […]...
8. У кутку гэтым я нарадзіўся У кутку гэтым я нарадзіўся, Тут і вырас, на гэтай зямлі. “Там патрэбны, на свет дзе з’явіўся,”- Словы тыя ў […]...
9. Бог прыйшоў на грэшную зямлю Бог прыйшоў на грэшную зямлю. Бог прыйшоў на грэшную зямлю. Для людзей святло вялікае заззяла. Бог прыйшоў на грэшную зямлю. […]...
10. Не праспі Спі, дзяўчына, покуль сонца Не зайграла над хацінай; А як сонца на аконца Бліскі кіне – ўстань, дзяўчына! Ўстань, зніміся, […]...
11. У НЕМЫМ ЗАХАПЛЕННI Званы пяюць вербнай нядзелi, А зямля спiць зiмовым сном. Гракi да хат не даляцелi I не кранулi крыг крылом. Рве […]...
12. Там цяплей чым у нас Там цяплей чым у нас… Птушкі ляцяць… Далей ад мясцін, Што прыносяць холад. Туды за аблокі. Дзе ноч засцілае Апошняе […]...
13. Я ўваходжу ў мой горад …Уяўляю сабе, Як ідзеш ты па вуліцы горада, Вецер зорак халодных Лунае і лашчыць твой твар. і за плаццем тваім, […]...
14. Начное неба ў задуменні Начное неба ў задуменні Ўладанні ціха аглядае, А месячык-пляткар Зямны аповед яму бае: – Там, на зямлі, Ужо многа год […]...
15. Вясной Эпіграф: Дайце разгону, прастору Дрэмлючым песням і сілам Янка Купала Воблачкі-хмурынкі белай паласой Аздабляюць неба чыстаю красой. Радуецца сонцу родная […]...
16. Над Беларуссю дажджы Над Беларуссю дажджы, Вецер заходне-паўночны. Жнівень сваё аджыў, А студзень – жыць неахвочы. Асенняму сонцу не вер: То выблісне, то […]...
17. Дзвіна Знаёмая сцяжынка рада ўбачыць, – Віляючы хвастом, мяне вядзе, – Дзе некалі заўзята я рыбачыў – Вудзільнам пасвіў воблакі ў […]...
18. Май Паветра дыхае цяплом, Прыгрэла сонца веснавое, Зазелянела ўсё кругом, Народ ва ўзвышаным настроі. І я іду насустрач сонцу, Лаўлю вясёлыя […]...
19. Імгненні жыцця Я твой згадзілася выконываць загад: Жыву, нібыта знікла мера І вымярэнні ўсе прыйшлі ў заняпяд, І новы лёс нарэшце адчыніў […]...
20. У дзяцей казарменны пад’ём У дзяцей казарменны пад’ём Непагадзь ці сонца з галубамі – Пакідаюць свой прыціхлы дом, I ў дарогу – на руках […]...
21. Яўгеніі Янішчыц Восень ў лістападзе красавала, Рассыпала колераў суквецці. Мудрая зямля, яна чакала… Зорка загаралася ў Сусвеце. Восень ў лістападзе дагарала. Сум […]...
22. У ГУШЧАРЫ, ДЗЕ ЯК НіКОЛі ЦіХА У гушчары, дзе як ніколі ціха, Дзе змрок вартаўніком ляжыць, Далей ад прамянёў чужога ліха, Раўчук лясны срабром журчыць. Касуля […]...
23. Радасць Радуюся лету і шчодраму сонцу – Я у захапленні ад яго цяпла. Рад, што ёсць заўсёды, кожнае імгненне, і давеку […]...
24. Успамiны юнацтва “Ты ізноў напісаў уначы на рацэ пра сваю адзіноту…” В. Шнiп Летні дзень дажывае апошнія пару гадзін, Хутка сонца спякотнае […]...
25. Сынам Не ведаў, можа цяпер не ведаю, але адчуваю праўду народа… Крышыцца яна непатрэбнымі ведамі, крышыцца тонкім ледам. Цярушыцца сухім лістоццем, […]...
26. Мая Айчына О, Беларусь-Літва, мая зямля! Вялікая мая зямля-Айчына, Мы ўсе браты, яднае нас яна, Дастойным будзь сваёй зямлі ты сынам. Тут […]...
27. Дотык да зямлі На дрыготкіх вазах рыпелі мы. У ракеты запрэглі час. Колы лёгкія і прапелеры, Нібы лёкаі носяць нас. Даль праз шыбы […]...
28. Запела вясна сваю песню I шумам задумнага лесу, I шчэбетам птушак шчаслівых Запела вясна сваю песню, Запела на збуджаных нівах. Выходзіць сялянін на поле, […]...
29. Раніца Раней за сонца ўстану рана я. Крылаты золак не прасплю. Прайдуся сцежкамі крамянымі ўлюбёная ў сваю зямлю. Прамчуся за вятрамі […]...
30. Дэкрэт Леніна У дзень той, помню, без прынукі У воласці маёй глухой Сышліся ўсе: дзяды і ўнукі, Бацькі і дзеці грамадой. На […]...
31. Маналог Алеся Гаруна Гараць камяні ў маім вогнішчы, расцвеленыя агнём, нібы ваўчаняты ў логвішчы сонечным прамянём. У твар мне шугае полымя, ды я […]...
32. Не біць артыста па твару Забаронена мацаць рукамі дзяўчыну, Якую сустрэў выпадкова ў цэнтры. Забаронена глядзець у вочы прахожым, Каб не падумалі, што ты вычварэнец. […]...
33. Ці заўсёды я з табою буду Ці заўседы я з табою буду? мая радзімая зямля, ці зноў пабачу тую руту? што супакойвала маля. Ці зноў пачую […]...
34. Як я, родныя, вас ні люблю Як я, родныя, вас ні люблю, у часіну, што мне невядома, я аднойчы пакіну зямлю і нарэшце вярнуся дадому. Уздымуся […]...
35. Жоўтай восені сумны звон Жоўтай восені сумны звон Зноў паціху трывожыць сэрца. Неба шэрага парасон Зрэдку промнямі усміхнецца. Нетаропка, нібы пастух, Вецер лісце дарогай […]...
36. Дом Дом Для нас – новы дзень І дзённая зорка першая І дзённая зорка. За лепшае падаецца драбнейшае, апошняя зорка ранку […]...
37. Першая адталая зямля Першая адталая зямля, I зімы нібыта не бывала. Зелянее траўка спакваля, Пахнучы самой зямлёй адталай. I сябе лаўлю я зноў […]...
38. БАЛАДА БАЛЯСЛАВА КАЛЫШКІ (7.08.1837-9.06.1863) Як знак невінаватасці – парваная вяроўка, Але спакойна кат ізноў нацягвае пятлю. І сонца над прыціхлай Вільняй божаю кароўкай […]...
39. Вось паветраны шарык знікае Вось паветраны шарык знікае У таемным блакіце нябёс. Усе прыкметы і знакі збіраеш У лёс. Чалавеча, на што тыя веды, […]...
40. Бывай, бывай, каханая старонка Бывай, бывай, каханая старонка Я ў вышыню ўзлятаю жаўруком Адтуль пяю табе я звонка-звонка Каб добрым быў настрой у землякоў […]...