Верш Крыніца

Стаялі ля дарогі тры вярбы,
А каля іх струменіла крыніца.
Крыштальнае халоднае вады
Вандроўнік мог заўжды з яе напіцца.
Расказвае павер’е, што ішла
Мадонна па Палессі, смуткавала.
І на зямлі, дзе падала сляза,
Чароўная крыніца ўзнікала.
Струменіліся з гэтых пор яны,
Вадой гаючай шчодра частавалі.
Ішлі гады, праходзілі вякі,
Крыштальныя крыніцы не знікалі.
Адна з іх напаіла тры вярбы,
Пакуль прыйшлі аднойчы злыя людзі.
Скрамсалі дрэвы, а галлё тады
Па-варварску ёй кінулі на грудзі.
Прырода-маці, таго болю ты,
Знявагі і абразы не сцярпела.
Чароўны знік струменчык назаўжды.
Крыніца гэтым летам абмялела.
Ішлі гады, праходзілі вякі,
Гаючыя крыніцы не знікалі.
Шкада, што ад бязбожае рукі
Адну такую мы не ўратавалі.

Ещё вершы:

Крыніца жыцця Калі добра любіш жыць, Паспрабуй мацней трымацца, Свайго жыцця крыніцы! Цяжка, аль… Добра прымаўка гучыць – Калі любіш ты катацца, […]...

Надпіс на камені над крыніцай Ворагі хмарай сьмяротнай зьнішчыць ішлі. І тады Наша зямля бараніла зьнямоглых сыноў: Ў нэтры яе адыходзілі храмы і гарады, Білі […]...

Вось і новы закончыўся год Вось і новы закончыўся год Перапалкай тваіх дэпутатаў I тваёй перапалкай, народ, У бясконцых, бясплодных дэбатах. Колькі злосці і колькі […]...

Чорнвы воран – гаспадар Чаму быдло на ўсіх пасадах? Куды ні зірнеш – там брыдкі твар. Нейкіх смоўжжаў склізкія атрады. Хто тжа ў краіне […]...

Ідуць гады Ідуць сабе гады, ідуць, Бы карагод, бясконца, Што ў небе зорачкі вядуць Ля месяца, ля сонца. Ідуць сабе гады, ідуць […]...

Сёстры Леніна Яны ішлі за братам, як байцы Ідуць за камандзірам баявым, – Сястрыцы, аднадумкі, малайцы З глыбокім – братнім позіркам жывым. […]...

Падзяка Крапіве Памяць жывіць чалавечую душу, Аснова жыцця, што закладзена ў нас. Пра Крапіву сказаць я мушу: Баек важкіх падарыў нам ў […]...

Эпітафія лаве Яе няма, яна знікала на пару з беднасцю сяла. Яе канапа выжывала і мода крэслаў ля стала. Майстры знікалі, што, […]...

Ціхія пенсіянеры He толькі знікалі паэты народу на гора, Знікалі шэдэўры, знікалі саборы. Над плошчаю Волі Белую вежу Лашчылі сонца і ветрычак […]...

8 сакавіка 8 САКАВІКА Вясна, на жаль, хварэла ў дзень такі, Адлежвалася ў лесе, бліз дарогі. Спяшалася праз Нёман, напрасткі, Ды па […]...

Даўно ўжо целам я хварэю Даўно ўжо целам я хварэю, І хвор душой, – І толькі на цябе надзея, Край родны мой! У родным краю […]...

Ліст на свабоду Мы покуль не народжаны народ, мы вязьні скамянелых яйцаклетак, мысьленча запаволены чарот; хтось падла, хтось зусім яшчэ падлетак, Хтось піша […]...

Крэпасць над Бугам Ёсць крэпасці з муру, з гранітў, са скалаў, Іх сцены-байніцы абводнены кругам, А колькі іх знікла – было ж іх […]...

Сцвіга Рака майго дзяцінства – Сцвіга Люблю твае крутыя берагі Дзе плавала і бегала па крыгах Лепшай не было ракі Гады […]...

Я аддаў свае сэрца даўно Я аддаў свае сэрца даўно не табе, скруціўшы яго у камок цеплыні. Прабач, для цябе пустая душа не верыш-зірні… Я […]...

Прырода поўная загадак Прырода поўная загадак, Спрабуем іх мы разгадаць. Дастаўся нам вялікі спадак, Яго нам трэба захаваць. Прырода нам дае натхненне, Нам […]...

У родным кутку Ціхі летні вечарок, Легкі ветра халадок, і бярозка так пяшчотна абдымае. Зорак успыхваюць агні, Я на знічку ў вышыні Патаемнае […]...

Палескі лес Вецярок гайдае Сосен верхавіны, Шалясцяць ліствою Клёны і рабіны. Чабарок духмяны Пчолак прывабляе. Водарам чароўным Грудзі напаўняе. Дываны з кветак […]...

Вучням Запомніў з вас я кожнага У профіль і анфас, Заўсёды засяроджаны Вучобай мілы клас. Над сшыткамі з надзеяй Запозна трачу […]...

Мужныя Апраўдвацца не буду, Не буду я тлумачыць Сваё памкненне, пачуццё – Дарэмна ўсё! А гэта значыць: Рассудзіць нас жыццё. І […]...

Мой Менск Квітней багаццем праз вякі, Мой Менск – нязгасна зорка! Ляціць аб велічы тваёй гаворка. Квітней багаццем праз вякі! З выявай […]...

Ты навучы мяне маліцца Ты навучы мяне маліцца За Беларусь, за мілы край. Каб мне было дзе прытуліцца Ляці, мальба, за небакрай. Каб не […]...

Крык Яны ішлі насустрач веры – яны ішлі! Без ценю рабскага сумневу – яны ішлі! Ішлі з адкрытымі вачыма – яны […]...

Не ўсім Пакуль хачу цябе I чуць, і адчуваць Да кожнае радзімкі неадкрытай, Датуль душу журбе Не дам арандаваць, Забараню сабе гады […]...

Ля аціхлай ракі Ля аціхлай ракі, Там, дзе пасвяцца коні, — Цёплы дотык рукі На вякі запалоніць. Там цяпло дабрыні З першым промнем […]...

Родная мова, цудойная мова Родная мова, цудоўная мова! Ты нашых думак уток і аснова! Матчын дарунак ад самай калыскі, − Ты самацветаў яскравая нізка. […]...

Прайдуць гады Прайдуць гады – лісты пажоўкнуць і насенне, Напэўна, ужо ніколі не ўзрасце, Прайдуць гады – і застануцца цені, Усіх людзей, […]...

ТАК СТАЛАСЯ Ты быў! Ты ёсць… Але цябе не будзе ў маім жыцці… Не ты таму віной. Так сталася… І бог тут […]...

І праз жыцьцё лятуць каметы І праз жыцьцё лятуць каметы, Сьвятлом апальваючы зрок – Стае тады ўсё бяз мэты, Спаўзае ў думкі едкі змрок… Што […]...

Аmо tе “Аmо tе, аmа mе, fides immortales” – “Кахаю цябе, кахай мяне, вернасць несмяротная”, – пісалі старажытныя рымляне на заручальных пярсцёнках. […]...

Дзяўчына з вачыма крыніцы Дзяўчынка з вачыма крыніцы – Чаруе, як верш, успамін, Як подых радзімай зямліцы, Адкуль я пачатак набыў. З вачамі, нібыта […]...

Найноўшая гісторыя Беларусі Не лезь маскоўская брыдота Да нашай пуні, агарода! І вось нарэшце Віскулі І адчапілісь маскалі. Доўгачаканая свабода Для беларускага народа. […]...

Маме на васьмідзесяцігоддзе – Ты стала зямлёй, А твае гады Ідуць без цябе па зямлі. Ідуць гады, А твае сляды З зямлі халады […]...

Ты ўжо сказала мне на ростань Ты ўжо сказала мне на ростань, Як мы стаялі ля крыніцы: – Не буду плакаць і журыцца, – Ты ўжо […]...

О май,- пара кахання О май, – пара кахання. У шлюбным вэлюме прырода. Шалеюць птушкі ад світання Любоўным спеўным хараводам. Ад сонечнага пацалунку І […]...

Праз гады я ішла Праз гады я ішла І прыйшла да сягонняшняй хвілі. Як умела, жыла, Адмярала жыццёвыя мілі. Прыдарожных слупоў І калючых дратоў […]...

Цырымонія, фестываль, Оскар Цырымонія, фестываль, Оскар Сквер праводзіць імпрэзу – “Восень”. Прызы – імпрэссіі для ўзнёслых гледачоў. На шматдзённае шоў крочаць штодзённыя людзі […]...

Забытыя Пакінутых вёсак забытыя рэчы Старэюць дачасна пад пылам гадоў, Чакаюць дарэмна гадамі сустрэчы Пад пошум самотных здзічэлых садоў. Пакінутых вёсак […]...

Вас, відаць, не было сапраўды Вас, відаць, не было сапраўды Ля крыніцы, ля вішань, ля студні… Нібы сон, паўтараліся Вы, І балелі-балелі мне грудзі… Вы […]...

О, як шкада сябе бывае О, як шкада сябе бывае, Шкада, шкада, шкада, шкада, Што раптам ты ўсіх забываеш, І над усім – твая бяда. […]...