Верш Паэма да св. іаана Кармянскага. 7. Абрыс галіны
Абрыс галіны,
лінія святла –
Як словы,
невыказныя ў малітве –
Звязаныя паміж сабой не рытмам,
А чысцінёю,
што не знае зла.
***
Ах, вясёлка –
дзіўная дарога
кволай чалавечае душы:
Лёгка ўзносіш думкаю да Бога,
на прыступку райскага парогу.
Вось каб узысці – і не грашыць!..
Ещё вершы:
- Паэма да святога іаана Кармянскага. 2. Дарога Гэтым часам, калі Прамінаюць палі і вёскі (Ці на яве – ці ў сне?), Успаміны мірскія стынуць, Я спяшаю к […]...
- Паэма да святога іаана Кармянскага. 8. Вяртанне 8. МАЦі БОЖАЯ, БЛАГАСЛАВі! (Вяртанне) Кожны дзень, нібы верш, – нанова Адкрываю Святое Слова. Сцвердзіць нам Яго ў жыцці – […]...
- Паэма да св. іаана Кармянскага. 5. Дзецям Хрыстовым …Палымнее душа Чысцінёю, святлом і любоўю. Ззяе так, Што балюча, няможна глядзець. А праз ззянне – Сцякае жывою крывёю сваёю. […]...
- Паэма да святога іаана Кармянскага. 4. Малітва Госпадзе, дай маліцца за родных у гэтым свеце. Зёлцы – долу хіліцца, Дрэву – заломваць вецце. Подыхам Твайго Духу, Словам […]...
- Паэма да святога іаана Кармянскага. 3. У храме У Храм увайду і зацеплю свечачку, Прад святымі мошчамі стану. Дзякуй, ойча наш Іаане, За Тваё вялікае сэрца. За малітву […]...
- Паэма да святога іаана Кармянскага. 6. Агародня Тут, паводле сведчанняў мясцовых жыхароў, спраўдзіўшы прадказанне св. прав. Іаана Кармянскага, у Свята-Нікольскі храм на Божую Літургію з’явілася Сама Найсвяцейшая […]...
- ВАНДРОЎКА ДА СВЯТОГА ІААНА КАРМЯНСКАГА. 1. Гомель Па горадзе, родным стаўшым, Спяшаю хадой таропкай – Туды, дзе, ноч недаспаўшы, Ішла з вінаграднай гронкай На свята – Праабражэння! […]...
- Я памятаю кожны твой абрыс Я памятаю кожны твой абрыс, Імгненны позірк, шчырае прызнанне, Упругі стан – нібыта кіпарыс, У тваіх вачах – маіх адлюстраванне. […]...
- Крылаты ўспамін Мне часта з дзяцінства ўспамін выплывае: У небе раскіданы клін жураўліны Кругамі блукае, журботна гукае, Згубіўшы, на поўдзень дарогу шукае. […]...
- Да вяртання ў нябёсы Да вяртання ў нябёсы – Усяго толькі крок, Толькі крок… У халоднай калюжі Вада на асклепкі паб’ецца. Скрыжаваннем любові, Зямных […]...
- Жаночае сэрца Алене Багамолавай прысвячаецца На далоні Бога – жаночае сэрца, маленькае, безабароннае, бездапаможнае. Малюся горача, Божухна! Уратуй адзіную, светлую, чыстую ў […]...
- Чаму гром злуецца А лугам, кругам Ішла вясёлка, Букет збірала – Да зёлкі зёлка. Ішла памалу, Знайшла тасёмку, З промняў звязала Вязёнку-ясёнку. Яшчэ […]...
- За межамі вясёлкі Кожны дзень адчуваю твой позірк: У маланцы, блакітным возеры, У аблоках, сцюдзёнай завеі, У вачах маёй маці. Шчыра кажучы, я […]...
- Жураванька (паэма) – А чаму свеціць сонейка ўночы? Яно мае, напэўна, вочы? – Спі, анёлачак мой, засні. Гэта месяц глядзіць з вышыні. […]...
- Галіны ліп па-над стрэхамі хат Галіны ліп па-над стрэхамі хат, І дождж ідзе, расносіць думкі ў бакі. А з неба гром б’е з гармат, І […]...
- Хвалі ў душы Хвалі ў душы Было лёгка раней на душы, Чыстым донца. Ні хмурыначкі, ні дажджыначкі, Толькі сонца. Крыху ўзнімецца хваля мутная- […]...
- Дзіўная (музыка “Странная женщина”) Дзе ж мне, і што знайсці… Чым табе дагадзіць… Неруш ва мне сядзіць, Ды вось і ён ня спіць. Як […]...
- Галіны гнуцца пад цяжарам яблык Галіны гнуцца пад цяжарам яблык, і пах антонаўкі дурманіць галаву. А дзесьці там спявае сумна зяблік, схаваўшыся ў зялёную траву. […]...
- Я – адарваны мокры ліст з галіны Я – адарваны мокры ліст з галіны, Халодны дождж мой кат і мой сябрук, Маё адзенне – туманоў хусціны, Моё […]...
- Звярніся да Бога Калі ты страціўся, Знікла перад табой дарога І не ведаеш куды ісці – Звярніся да Бога! Калі табе балюча, Бачыш, […]...
- Паўз могілкі мая дарога Паўз могілкі мая дарога. Штодня – заходам і світаннем. Твой крыж вітаю адвітальна. Даруй-даруй! Усё – ад Бога. Рука ў […]...
- Гальшаны (паэма) “Назва нашай вёскі ад пана пайшла”. “З падання). І Калісьці жыў багаты пан. Ён зваўся Ольша, ці Альшан. Не проста […]...
- Вось я, вось ты Вось я, вось ты, І толькі ноч сівая паміж намі. Вось я, вось ты, Сярод людзей мы нібы здані. Вось […]...
- Чацвёртая вясна Вось і лес пачарнеў, Набрынялі старыя таполі, Да азёраў і рэк ручаі пацяклі – За аселіцай рунню укрылася поле, Гром […]...
- Дарога У гэту ноч – без Бога, без радзімы, і бяз ззяння вечнага агню, Зноў адзін выходжу. А дарога скрозь смугу […]...
- Шкада Шкада да болю пройдзеных дарог, Світанняў і растанняў у тых дарогах. Нямала пазбіваў ад часу ног, Пакуль знайшоў прыступку да […]...
- Паэма “Ноч зімовая 1 Шмат калісь было на нашых землях Гора і няшчасця і нягод, Дзіўныя паданні ў пакаленнях Праз стагоддзі захаваў народ. […]...
- Легенда пра Ашмяны. (паэма) Легенда пра А ш м я н ы (паэма). Назвалі людзі так здаўна Наш горад проста: Ашмяна – Ад слова […]...
- СЯБРУ-ЮБiЛЯРУ Вiншую з круглай датай Цябе мой слаўны юбiляр. Дабрабыту табе ў хату, Здзяйснення помыслаў i мар! Каб на падворку ўсё […]...
- Паэма “Узлёт і падзенне У пачатку. Я памятаю дзіўныя імгненні, Калі я быў бязвінным цудам, Мяне не хвалявалі сусветныя здарэнні, Мяне не палівалі сацыяльным […]...
- Адзінае (паэма ) ” Мне сняцца сны аб Беларусі…” Я. Купала Пралог Каб пачынаць з чысцюткага ліста, Я б паўтарыў яшчэ не раз […]...
- Патрыятычная песня (паэма) I Быў гэты дзень для нас усіх адметны! Змывала даль начную сіняву, А купал неба, залаты і медны, Зваліўся у […]...
- БАЛАДА ЕФРАСІННІ ПОЛАЦКАЙ (каля 1101-23 ці 25.05.1167) Ад Полацка да Іерусаліма, Нібы святы агонь, твая дарога. У сэрцы і за спінаю-Радзіма І прад […]...
- ГІСТАРЫЧНАЯ ПАЭМА Уступ Перагледзім гісторыі справу Ад пачатку стагоддзяў сівых, На карысць нашу, людзям на славу І ўспамін аб падзеях былых. Навучайцеся, […]...
- Беларусы (паэма) Б е л а р у с ы. (паэма) Хто мы такія, беларусы? Адкуль з’явіўся наш народ, Дзе карані, які […]...
- Паэма майго лесу На цябе, мой лес, Як на цуд, гляджу – Ад сасновых карон Да блакітных красак. Палянка дыміцца Пасля дажджу, Як […]...
- Маналёг – Частка І (Быць альбо ня быць) Быць альбо ня быць? Вось у чым пытаньне: А, стрэлы і ўдары лёсу – ці вартыя яны трываньня? Ці мабыць […]...
- Грунвальдская балада (Паэма-трыпціх) 1 – Груганы ляцяць, груганы! Крумкачы крычаць, крумкачы! Да вайны крычаць, да вайны… – Памаўчы, сынок, памаўчы! – Ды чаму […]...
- Я малым казку чуў ад сябра Я малым казку чуў ад сябра I паверыў я казцы той – Прамянямі, што б’юць з-за хмараў Размаўляе Гасподзь з […]...
- Першаму снегу Заўсёды першы белы снег, І так было ад веку, Нібы здымае нейкі грэх Любому чалавеку. І лёгка на душы тады, […]...