Верш Рай

Ещё вершы:

1. Рэкі дзяцінства Рэкі дзяцінства – Самыя глыбокія, Дрэвы дзяцінства – Самыя высокія. Нівы дзяцінства – Самыя шырокія, Сцежкі дзяцінства – Самыя далёкія. […]...
2. БАЛАДА КАНСТАНЦІНА ВЕРАНІЦЫНА (1(13).06.1834-1904(?)) Тарас на Парнасе, а ты ў Беларусі, Дзе чорныя вошы і белыя гусі, Дзе наша адвечнае слова “любоў” Не […]...
3. Мы – самыя, самыя, самыя! Мы – самыя, самыя, самыя! У нас – найхутчэй, найвышэй! Такою крыклівай рэкламаю Нам білі штодня між вачэй. Нямала было […]...
4. Калыханкі Спі-засні, сыночак, Мілы мой званочак, Чуеш, травы-дрэвы Шэпчуць: “Добрай ночы!” Сочаць неба вочы, Дасць Бог – не сурочаць, А табе, […]...
5. Мой родны куточак Вітаю цябе, мой радзіны куточак, Старэнькая хата, вішнёвы садочак, Ігруша ля ганку ўся ў квецені белай, Калодзеж з драўляным зрубам […]...
6. Часцей, часцей прыпамінай Часцей, часцей прыпамінай… Імёны паўшых смерцю храбрых За родны край, наш мілы край, – Каб над зямлёй, што млела ў […]...
7. Прачыталат верш Анатоля Сыса Адпусьціце мяне, Курапаты Слухаць немагчыма… без слёз на вачах… Такая туга… быццам я…ў Курапатах… Не пускае дамоў да шчасця нас простага, не шануем […]...
8. Белыя сыплюцца долу крышталiкi Белыя сыплюцца долу крышталiкi, Белыя крышацца хмаркi ўгары. Сосны захутаны ў белыя шалiкi. Белая мiтусь у белым бары. Белая, мяккая […]...
9. На кожны званок міжгародны На кожны званок міжгародны Шчымліва сцінаецца слых: Адрынь, абнясі, кут мой родны, Ад вестак жалобных і злых. Шчэ цепліцца ў […]...
10. Радзіма 13.11.2014. За беларускае адраджэнне. Беларусь – мая старонка, Родны край маіх дзядоў. Разнясецца эхам звонкім Кліч Радзімы, кліч братоў. Вось […]...
11. Лявей Дзе ўлада правая – паэты левыя, Ад левай ўлады – ідзе правізна. Дзе былі чырвоныя – былі і белыя, Было […]...
12. Папярэджанне Гай на могілках сціхае, Як хаваюць там людзей. І душа не успрымае Ў гэны час жыцця падзей Шлях нябожчыка турбуе. […]...
13. МІЛЫЯ МЯСЦІНЫ Белыя крыніцы З халоднаю вадзіцай… Чырвоныя пагоркі, Заходы надвячоркам… Белыя лясочкі, Птушак галасочкі… Мілыя мясціны – Нам беларусінам....
14. Ты не лічы ў хвіліны нематы Ты не лічы ў хвіліны нематы Маіх папрокаў крыўдных і ўчынкаў. Так, я ўжо не святы, Святая, мусіць, ты, Калі […]...
15. З табою застануся Ужо шаснаццаць год Жыву на Беларусі. Шмат тут фарбаў і даброт, І я ёй ганаруся! Люблю прастор тваіх лугоў, Журчанне […]...
16. Снег Такое маўчанне ў снезе, такая далеч, такая бель – што замірае душа: не ўмее яна яшчэ быць такою. Шастае шорсткая […]...
17. Наш родны край Край наш бедны, край наш родны! Лес, балоты і пясок… Чуць дзе крыху луг прыгодны… Хвойнік, мох ды верасок. А […]...
18. Патаемнае Яшчэ глыток, яшчэ уздых, Яшчэ хапаешся за сонца. Яшчы жывы, яшчэ не сцiх, I ўсё ж стаiш ты пад аконцам. […]...
19. БАЛАДА ЯЗЭПА ДЫЛЫ (14.04.1880-07.04.1937) Ад родных слоў, ад родных ветлых хатаў, За тое, што ты любіш родны край, Завезлі, як ваўка, цябе ў […]...
20. Яшчэ бацькоўскі зруб жыве Яшчэ бацькоўскі зруб жыве, I шашаль точыць столь і сцены… Яшчэ карова у хляве Жвакуе сон начны нязменна… Яшчэ хусцінка […]...
21. Радуніца Маім землякам – жыхарам адселенай вескі Рудня-Шлягіна Веткаўскага раёна прысвячаецца Гэты дзень ён для многіх святы, А для нас асаблівы […]...
22. Патапаўцы Патапаўцы. Няма, няма тых каляінаў Якімі бацькі нас нясьлі, Дзе ад радзін і да радзінаў, Сьпевы вітальные гулі. Бывай утульны […]...
23. Дзедава субота Ціха пад вокнамі дыхае вечар. Ноч атуляе стамлёныя плечы. Зорных нябёсаў таемнае веча Душы Дзядоў выпраўляе на стрэчу… На далані […]...
24. Туга аб каханай Дзе нябёсы сіні і высокі, Дзе ніколі людзі не былі – Там жыве адзіная далёка. Церам там блакітны за аблокі, […]...
25. БАЛАДА ЯНКІ ЛУЧЫНЫ (6.07.1851–16.07.1897) Тры мовы… І лягчэй маўклівым быць, Не бачыць, як травою зарастае Палетак, што прыдатны для сяўбы Свайго, тым больш– […]...
26. Зварот да славян Мы калісці зваліся братамі І жылі на бацкоўскай зямлі. І адзінае сонца над намі Ззяла у светлай святой вышыні. Мы […]...
27. Бабулька “Бабулька” Адзета неяк старамодна Кіек, сагнутая спіна Ідзе паволі, асцярожна Відаць не з гораду яна Ніхто яе не сустракае Адна […]...
28. Дняпроўскі боль Як мантры адно: “Жыве вечна! Жыве!” Шаптацьмем – з тым шэптам і згінем… Па хвалях дняпроўскіх боль братні плыве, Боль […]...
29. Чаромха Чаму ў цвіцення час кароткі заўжды мяне хвалюе штосьці? І для мяне твой пах – салодкі, як успамін аб маладосці. […]...
30. Я не разумны і непрадказальны Я не разумны і непрадказальны. Мяне заўсёды вучаць і клянуць. Але навошта ж мне далі каханне, таму дагэтуль вось пакуль […]...
31. Мы жывём на бацькоўскай зямлі Мы жывем на бацькоўскай зямлі І не клянчым ні ў кога хлеба. Хто, адкуль вы б да нас не прыйшлі […]...
32. Садоўнік Выспелю белыя-белыя, чыстыя-чыстыя. Вызваню іх, быццам зоры ў роднай цішы. Толькі б на голлі жыцця маладзёна-вячыстыя ззялі ўноч між другіх […]...
33. Верш пра белы наліў Белыя яблыкі, першыя яблыкі лета, са скурай пяшчотнаю, бы ў немаўляці, хрусткія, як белы зімовы сьнег. ваш водар мне не […]...
34. Жыве Беларусь, жыве Жыве Беларусь, жыве I будзе, i будзе жыць У сэрцы маiм, ў галаве Гучыць гэты лёзунг, гучыць Нiбыта няма яе […]...
35. Вядомы ў каралеўстве дацкім * * * Вядомы ў каралеўстве дацкім прысню сумнеў. Гуляцца ў словы, нібы ў цацкі, – не для мяне. Душа […]...
36. Купляй беларускае Было то шмат гадоў таму, Калі наш сын яшчэ і не наведваў школу. Купілі тэлевізар мы ў сям’ю, Ды з […]...
37. Перачытаю мной напісанае ўчора Перачытаю мной напісанае ўчора – І ўсё парву без шкадавання на шматкі. Слабыя вершы. Выклікаюць толькі сорам. Чытаць такія – […]...
38. Заглянуў я ў вакно туманнае Заглянуў я ў вакно туманнае Да зiмы туманы часцей Запалiўшы лампадку цьмяную Пачынаю чакаць гасцей Мае госцi яшчэ не рушылi […]...
39. Зварот да крытыкаў Дык зразумейце ж вы жыццё паэта! I не шукайце хітрасці ў яго. Яго душа раскрыта перад светам I свеціцца, як […]...
40. Спачатку было Слова Спачатку было Слова. І Слова было ў Бога. І Слова было Бог. У цемры жылі людзі. У іх не было […]...