Верш Дрогкія рукі твае
Моўчкі вазьму ў далоні.
Час прыпыняе бег –
Вусны мае ў палоне.
Паломнік тваіх вачэй,
Палонны твайго дыхання.
Цалую ячшэ й яшчэ
Да самага спеву рання.
Гадзіннік абудзіць нас
Сарэбраным ціхім звонам.
Спытаеш: “Які ж то час?” –
То вечнасць прыйшла сягоння.
Ещё вершы:
- Званы – Марына Влада-Верасень Колокола Марина Влада-Верасень Колокола – Автор неизвестен пераклад на родную мову А сення не прыйшла да мяне зноў! А я […]...
- Твае рукі Твае рукі, твае рукі нада мною, – Нібы лебедзі над белаю зімою. Як ласкава яны кружаць I са мной па […]...
- Мне сніліся рукі твае Мне сніліся рукі твае ‐ пяшчотныя і нясмелыя, кволыя, ціхія, белыя. Мне сніліся рукі твае ‐ даверлівыя і гарачыя, смуглыя, […]...
- Вазьму з сабой ва ўсе дарогі Вазьму з сабой ва ўсе дарогі – Забыць ніколі не змагу – Пяшчотны дожджык басаногі, Вясёлкі вабную дугу, Світанак песенна-шпачыны, […]...
- Жыццё за ўсё даражэй Месяц моўчкі плыве над зямлёю, Таямніча пяе асака. Зачарована ціхім спакоем Засынае памалу рака. Засынаюць палеткі і нівы, Ноч накрыла […]...
- Мяккія рукі (З народнага) На белым свеце Жылі дзве сяструлі. Аднаго бацькі, Адной матулі. А лёс, як звычайна, Дзяліў адпаведна: Багацце – багатай, А […]...
- Песня Чалавек нараджаецца з песняй, Што пяе над калыскаю маці. З тою сумнай, тужліваю песняй, што пара прыйшла засынаці. На Каляды […]...
- Сяджу. Чакаю Сяджу. Чакаю. На сцяне гадзіннік Вечнасць лічыць. Адмервае табе і мне свой час. І не пазычаць ужо найбольш таго, што […]...
- Твае святло Блішчыць у тваім ліхтарыку святло, І свеціш ты, зараза, мне ў вока. Ды я б прыняў, навошта мне яно? Але […]...
- Я гляджу ў твае мілыя вочы Я гляджу ў твае мілыя вочы, Я апамятацца не магу нават, Вочы погляд прыбраць не хочаць Ад тваіх мілавідных плямак. […]...
- Месяц люты Вясёлы месяц люты, Мяцеліцай раскуты, – Шумі вятрамі, грай! Вятры пабралі лютні, Імчаць у свет бязлюдны. Праводзіны? Адходзіны? Зіме? Гэй, […]...
- Дзе ты Як адзінокі вецер, што гуляе ў небе, Нібыта кліча ён цябе с сабою. І толькі потым ўжо спытаеш: “Дзе ты?”, […]...
- Як пабачу тыя бровы Як пабачу тыя бровы, Проста подбегам бягу… Сам сабе пішу вымову, Не глядзець жа – не магу. Як успомню – […]...
- Трывожацца рукі і ўcё – не да рук Трывожацца рукі і ўcё – не да рук. і светла, і пуста, і лёгка, але – так няпэўна, так зыбка, […]...
- Мая віна Мая віна, што я жанчынай У гэты дзіўны свет прыйшла, Што на высокай аблачыне Жыццё сваё я пражыла. Чыя віна, […]...
- Гадзіннік Вось і ўсё. Жыцця жалобны вынік. І няма ратунку ўжо нідзе. Чалавек памёр. Але гадзіннік на яго руцэ яшчэ ідзе. […]...
- Прыйшла… І супыніла часу рух Прыйшла… І супыніла часу рух, I зноўку абудзіла боль таемны, Мне сэрца паланіла колам рук I роем мараў-сноў невераемных. I […]...
- Розныя два слупкі Кожны гадзіннік мае свой час, як чалавек – сваю праўду. Вось мы чаму ў нашым жыцці не бачым ні шчасця, […]...
- Днi на зямлi твае Сонца ведае свой захад. Псальм 103:19 Днi на зямлi твае, Як дзень адзiн. Калi ён скончыцца – Нiхто не скажа. […]...
- Пярун блаславіў твае ўцёкі Пярун блаславіў твае ўцёкі – Высокі і добры наўздзіў – Твае завушніцы, пярсцёнкі І твой ланцужок блаславіў. Але навальніца пужала, […]...
- Каб мне першабытны талент – уся пячора Каб мне першабытны талент – уся пячора дзівілася б на малюнкі, дзе ўсюды – Вы. Шанцуе, нібы тапельцу: ад самага […]...
- Восень прыйшла раптоўна Восень прыйшла раптоўна. Вецер лісты скамечыў… Восень – і плед шыкоўны лёг на імшарын плечы. Восень прыйшла знянацку, як тэлеграма […]...
- Ты не глядзі, што рана скроні Ты не глядзі, што рана скроні Заткала інеем зіма. Падай мне цёплыя далоні І ціха поруч сядзь сама. Яшчэ далёка […]...
- Пагасла зорка дзесь над полем Пагасла зорка дзесь над полем. Пасля яшчэ вунь, і яшчэ… Што мне да іх?.. А нейкім болем Раптоўна сэрца апячэ. […]...
- Я вазьму ў далоні свет сонца Я вазьму ў далоні свет сонца, Я вазьму ў далоні зару, І ў тваё іх закіну аконца – Я табе […]...
- Стэарынавая свечка Яна ка мне прыйшла не з добрай казкі, Не з ёлкі у агнях пад Новы год, Гарачыя аладкі з яе […]...
- Прыгожыя рукі У час сустрэчы і разлукі, Калі ўдваіх ідзеш на шлях, Навошта ты хаваеш рукі У драпінах і ў мазалях? Заўжды […]...
- Гледзячы з-пад рукі Такое з-пад ілба хіба убачыш? Такое можна ўбачыць з-пад рукі. – Кузю-кузю, майго маленства ветрык! – А некалі ж губамі […]...
- Вершы пішуцца ад рукі Вершы пішуцца ад рукі. Што прагрэс для эмоцый узлёту! Не пазбавіць ён асалоды, Нібы той легкакрылы лайнер, На паперу садзіць […]...
- Пакуль што рукі звязаны Пакуль што рукі звязаны, А можа быць, развяжуцца Пад позіркам якім. Тады рукамі чулымі, Як птах, крыламі белымі Кагосьці абаўю. […]...
- Я мінулае ў рукі бяру! “Я мінулае ў рукі бяру” Я мінулае ў рукі бяру Пажаўцеўшае фота з альбома Першы клас, тут у школу іду […]...
- ЗЛУЧЫЎШЫ РУКІ ЗЛУЧЫЎШЫ РУКІ На страту Паўла Шарамета На пару ходзяць зайздрасць-злоба, Ім белы свет спрадвек не да спадобы; Жывёльны страх і […]...
- Рукі колячы заўжды Рукі колячы заўжды, Маці лён скубла саўгасны, У бабку ставіла снапы, Іх звязаўшы перавяслам. Да саўгаснай МТФ Год пятнаццаць адхадзіла, […]...
- З рукі ўзлятаюць Вадзіму З рукі ўзлятаюць пальцы, нібы птушкі. Твае – з маёй, ну а мае – з тваёй. Твае – у […]...
- Рукі маці Іх цалавала зямля Сваімі пясчанымі вуснамі I каласамі; Неба спякотай, вятрамі, дажджамі Іх цалавала. Пража нямала З іх выпіла ў […]...
- На ўсе рукі майстра Мой бацька быў таленавіты, Усе ўмеў, быў працавіты, Многа хат у сяле збудаваў, Брат яго яму дапамагаў. Валодаў гэблікам, стамескай, […]...
- Матуліны рукі З маленства яны нас Да сэрца гарнулі, Пяшчотныя, добрыя Рукі матулі, Што з ранку працуюць Няспынна і лоўка – Дачушку […]...
- Трымаюся толькі за рукі Трымаюся толькі за рукі Твае, што дзяржу нерашуча, Услухваюся ў тахкія гукі Ад сэрца, што б’ецца балюча. Баюся ісці хуткім […]...
- Кладзі свае рукі Кладзі свае рукі Мне хутчэй на плечы, Не трэба табе слёзы Ліць зусім, дарэчы. Адчуй майго сэрца Гучнае біенне, Толькі […]...
- Апошні раз заломіць рукі Апошні раз заломіць рукі Маланка ў хмарнай вышыні. Расой асыпаліся гукі Безжаўруковай цішыні. I да сяла сцяжынкай шэрай Падыдзе досвіткам […]...