Верш Ад спёкі летняй
Ад спёкі летняй
Дол ачах.
Буслы спачылі
За ракою
На цёплых
Жнівеньскіх стагах
У насцярожаным
Спакоі.
Туман,
Асмужаны ледзь-ледзь,
Плыве
На поплаў і балота…
I трэба
Ногі адагрэць
Перад вялікім
Пералётам.
А мо надыхацца
Ім трэба
Настоем траў
Пад родным небам,
Каб водар гэты
Іх прывёў
З далёкай далечы
Дамоў.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)
Ещё вершы:
- РАСТАЦЬ РАСТАЦЬ Напоўніцу глытаць у смак паветра, Зазывы слухаць казялкоў на лузе, Таемныя піхаць нагою нетры, Павыкінуць праблемы, сплеценыя ў вузел, […]...
- Летняй ноччу Заплюшчу вочы – бачу градкі; Пішчыць назойлівы камар: Шукае месца для пасадкі – Вось-вось апусціцца на твар. Нічога не прашу […]...
- Люблю я навальніцу ранкам шэрым Люблю я навальніцу ранкам шэрым, зь вятрыскам, мякка дзьмуючым у твар, зь бялюткім небам, бы аркуш паперы, што думкі схоўвае […]...
- Краіна мая Краіна мая, радасць мая, Песня мая маладая! Па нівах тваіх, па тваіх гаях Сынава сэрца рыдае. Ты часта прыходзіш ка […]...
- …Імглісты прысак ледзь ліпеў Імглісты прысак ледзь ліпеў, на ўзмежку пасвіліся коні, мой бацька спаў. А я сядзеў, забыўшыся зусім на стому. На грудцы […]...
- Мёд Радзімы Калі я ў дзяцінстве Прастудай хварэў, Як мядзведзяня, Мёд я лыжкамі еў. Такога на свеце Не знойдзеш нідзе, – З […]...
- У гэты дзень у гэты час У гэты дзень у гэты час я рад усIх сустракаць вас У гэтым родным мне двару I я пра гэта […]...
- БАЛАДА ТОДАРА КЛЯШТОРНАГА (11.03.1903-30.10.1937) Трамваі зноў разбудзяць горад шэры, Засвецяцца, нібыта ліхтары, Лістотай трапяткою клёны ў скверы Жаўцюткія і чорныя ў нутры. І […]...
- Пад небам Радзімы ПАД НЕБАМ РАДЗІМЫ Я тут і праз падэшвы адчуваю Сляды дзяцінства босага свайго. Крынічнаю вадою ачышчаю Душу ад непатрэбнага ўсяго. […]...
- Спагада – Нібы той конь у пене, Імчыць шалёны час. Чаканне і цярпенне Пакінулі ўжо нас. Ніхто чакаць не хоча: Хутчэй, […]...
- НОГІ ПРОСЯЦЦА НОГІ ПРОСЯЦЦА З цёплых траў плыве водар мядовы Над прагрэтаю летам зямлёй, Басанож летуценнік вясковы Забаўляе прастору гульнёй. Час чароўны, […]...
- ПАХНЕ ХЛЕБАМ ПАХНЕ ХЛЕБАМ Пахне хлебам, Тут, за далёкай заставай, Думкамі – пад бацькоўскім небам, У дзяцінстве, якое там бавіў. Пахне хлебам, […]...
- Якую прысніў ты маці – Якую прысніў ты маці З далёкай зямлі маленства? На полі з сярпом і песняй, З усмешкай блакітнавокай. Вядзе ў […]...
- Эйфелева вежа Хоть я не лысы і не рыжы Ды і ў кішэні грошы ёсць. Але не быў я ж у Парыжы, […]...
- Па хлеб І я чаргу па хлеб успомню Ў сямідзесятыя гады. Ля магазіна ў панскім доме Былым Стары і малады Машыну хлебную […]...
- Радзіма пачынаецца з жанчыны Радзіма пачынаецца з жанчыны. Я гэта адчуваў, а ўразумець яшчэ не мог – дзіцём шчапаў лучыну, каб хворую матулю адагрэць, […]...
- КАРАВАЙ Прыслала восень? каравай, Руплiвай працы шчодры плён; Яго ўзрасцiў прыгожы край – Валожынскi раён. Хлеб сiлу сонца увабраў (i спеласць […]...
- Рэчка Труба І мроіць зноўку прад вачыма; Чыгунка, лес, ускрай лагчыны, Труба, што рэчкай не назваць І водар траў, дзе сенажаць, І […]...
- Як хачу я вярнуцца ў той вечар лiпнёвы на Вiцебшчыне Як хачу я вярнуцца ў той вечар лiпнёвы на Вiцебшчыне, У той водсвет маланак, пад гулкi захлёбiсты лiвень, У той […]...
- Напоўнены нашы думкі * * * Напоўнены нашы думкі Напоямі рознымі: Яе – гаркава-зайздросным Настоем восеньскім. Мае – саладжава-самотным З прысмакам верасу. І […]...
- Сярод людзей – як у лузе паміж траў Сярод людзей – як у лузе паміж траў – Ёсць розныя па колеру і звону: І гучныя, і ціхія да […]...
- САД Ізноўку ў сад я свой зайшоў, І водар яблык б’е наноў, Салодкі пах і шум у вачах, То яблык пах, […]...
- Нашым сынам Не гаруйце, хлопцы, Што нарадзіліся позна, Што замест рамантыкі – У вас нуда граматыкі. Вы яшчэ на подзвігі Атрымаеце позвы, […]...
- Дзень чарговы знік у нікуды Дзень чарговы знік у нікуды. Не спыніць, не дагнаць. Паляцеў ён напэўна туды, Нашы прадзеды дзе і дзяды. Там у […]...
- Цудзенішская школа На ускрайку вёскі, проста на пагорку, Там, дзе купка сосен шалясціць гаворкай З небам і паветрам, чысценькім наўкола, Шмат гадоў […]...
- Да Артура Цяжкага Да Артура Цяжкага На цвінтары касцёла Божай Маці гармонія, якую ты шукаў, над дрэвамі, нібыта поўсць ягняці плывуць аблокі ў […]...
- Я беларускай мовы носьбiт Я беларускай мовы носьбiт, Адданы за яе змагар. Няўжо не будзе прыкра ўнукам, Што мы згубiлi гэты дар… Брат-беларус, прачнiсь […]...
- Чорны рыцар, самага чыстага белага святла Ён па шляху сваім ідзе, Хоць дзе ягоны шлях незнае. Пячатку цяжкую нясе, Але пры гэтым свет кахае. Ён любіць […]...
- Гімн Вясне Прачніся на досвітку, выйдзі на двор, Сустрэнь сонца першыя промні! Вясной патыхае абуджаны бор І свежая кроў грэе скроні. Расчынены […]...
- Наступнаму аб папярэднім Які ж няўдалы гэты свет, калі патрэбна мацаць зброю; каб той, хто мае больш яе ледзь ледзь спыніў свой рух […]...
- НАМ РЫМ НЕ ТРЭБА НАМ РЫМ НЕ ТРЭБА Нам Рым не трэба ні адзін, ні трэці, Збудуйма свой з любоўю, непаўторны мір, Каб роўнымі […]...
- А я ня ведала цябе А я ня ведала цябе… Пяшчоту слоў, блакіт пралесак, Ды водар траў у вясновым сне, Што мякка вабіць на ўзлесак. […]...
- Прачытаўшы верш Пімена Панчанкі “Развітанне” Родны мой Пімен Панчанка, Вы сказалі: настала змярканне? Вы сказалі на маці мачыха? Бо настала Вам развітанне? З яе словам […]...
- Я кожны міг імкнуся да цябе Я кожны міг імкнуся да цябе Праз часу неабдымныя абсягі – Усё жыццё – і ў шчасці, і ў бядзе […]...
- Ранні жаўранак неспакою За барамі, за грукатам трас рушыў лёд красавіцкай ракою, і яму адгукнуўся ў адказ ранні жаўранак неспакою. Ледзяное дыханне вады. […]...
- Матчына песня Падзякаваць трэба той матчынай песні, Што ў калысцы ты слухаў не раз, І з вуснаў яе, трапяткіх і гарачых Заўсёды […]...
- НЕПАЗБЕЖНАСЦЬ Чаму не можаш зразумець, Каб прыязджаць не пагасціць, А каб, нарэшце, адагрэць І ні за што не адпусціць. І спачуванне […]...
- БАЛАДА АЛЬДОНЫ (1309-26.05.1339) Дзяўчынка, дзяўчына, жанчына… Альдона зрабілася Ганнай. І сніцца, як воля, Айчына, Князёўне, што стала жаданай Пад небам чужым і […]...
- Яго дудка “Эх, скручу я дудку! Такое зайграю, Што ўсім будзе чутка Ад краю да краю!..” Ф. Багушэвіч. Мая дудка.) Як скруціў […]...
- СЕДЗЯЧЫ Ў ЭЛЕКТРЫЧЦЫ “асіповічы – менск” і пішучы гэты верлібр я выразна ўсвядоміў што ня ўмею пісаць пра тое пра што ня маю […]...