Верш Залаты ключык
Абрыдла ўжо Мальвіне піць “Бураціно”-ліманад,
Яна прыйшла да Бураціно і прапануе накаціць.
А той ў адказ: заўсёды рад, ды грошаў ужо няма.
А ультрафіялетавая наша яму адказвае: камрад, хуйня!
Мы зараз сходзім да П’еро!
Але ён нешта праўда ўжо не п’е даўно…
Адмовіўся іх падтрымаць той меланхолік,
Сказаў сябрам: я больш не алкаголік.
– У вуха зараз дам! Як надакучыў нам твой код!
Ябаць цябе П’еро ў рот!
– Ну хоць нам крыху запазыч!
П’еро заплакаў…
Ну, не хныч. Не дасць табе больш Бураціно ў лыч!
Мальвіна гэтак прамаўляе.
А Бураціно ўсё думАе: хто тут яшчэ бухае?
Пайшлі яны да Артамона.
А той сказаў: няма больш грошаў. Але магу даць два гандона!
– Не думаў, што тут справа будзе горш…
Мальвіна засмяялася: Прышпільны тролінг выдумаў сабачка!
Усе ж мы ведам, што Бураціно алкаголік а яшчэ і імпатэнт!
Ці ёсць у цябе дарэчы, Артамоне, жрачка?
А Бураціно ўставіў свой камэнт: Хвіліначку! А як бярозку я тады зачаў?
– Было. Было такое, што і Дурымар віяграй гандляваў калісці!
– Але за тое памятаеш, якія выраслі ў дачушкі лісцці?
– Да-да, паболей чым у цябе…
– Мальвіна, давай пакінеш гэта пры сябе!
Сабачка ім пазычыў два Ролтоны, гандоны ж у заплечніку схаваў,
Сказаў Мальвіне: прыхадзі.
Яму Мальвіна прамаўляе: да ідзі…
А Бураціно: Мальвіна, паглядзі вунь Дурымар!
А што калі ён вырашыць пытанне нашых мар
Каб накаціць?
Мальвіна кажа: Да іціць..Усім вядомы ён тарчок.
Ты што не ведаў, дурачок, што Дурымар па іншай справе – наркаман.
А нашай справе ён не дапаможа.
А Бураціно кажа: Божа! Да што за дзень такі хрэновы!?
Навошта Карло толькі не спаліў тады быў тыя дровы!?
– Ты, Бураціно, толькі не рэўнуй, пайду да Карабаса
Ізноў я прадаваць свой першы пацалуй!
– Давай! Ідзі да підараса!! І ад мяне яго яшчэ ў дупу пацалуй!!!
Хаця канешне думка не благая…
– Ну ты і сука! Я ж святая!
Пажартавала так Мальвіна.
Наступная карціна:
Нажэрліся Мальвіна, Бураціно ў дровы.
Ой, добра ў дзень той наспіліся!
А падрабязнасці інтымныя, што ў Мальвіны з Карабасам адбыліся
Усё ж такі я вырашыў дзеля цэнзуры апусціць.
А ўжо праз дзень таксама ім пашанцавала:
Тарціла пэнсію сваю зноў атрымала.
Яны сядзелі ў Тарцілы,
Пілі пладовыя тэкілы.
Дарэчы а Свярчок, хоць быў як і Дурымар тарчок,
Але таксама ім праставіўся, наліў,
І нават паслязаўтра з імі піў.
Але праз дзень прэставіўся.
То бок здох, ад перадозу, лох.
– “Так вып’ем жа да дна,
Памянем Цвыркуна!”
Заўсёды потым так крычалі Бураціно і Мальвіна
Калі прыходзілі ў госці
Каб запазычыць грошаў у кагосці.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)