Верш Скрыжаванне са снежнем

Ещё вершы:

1. А рэха, як мячык, дакоціцца снежнем А рэха, як мячык, дакоціцца снежнем З-за лугавінаў пакінутых дзён… Як водулле нашых нясмела-няспешных Забавак ў любошчы, мілосцяў як скон. […]...
2. Паэма да святога іаана Кармянскага. 2. Дарога Гэтым часам, калі Прамінаюць палі і вёскі (Ці на яве – ці ў сне?), Успаміны мірскія стынуць, Я спяшаю к […]...
3. Каза і мядзведзь Любуюся на твой нумар. Мой ускосны натхняльнік. Мы б маглі пайсці з табой на Каляды. Але не, У мяне такое […]...
4. Калі лісце над крыжам пажоўкне Калі лісце над крыжам пажоўкне гэта будзе, напэўна, субота. дзень, калі ад сусвету ты вольны і як восень – безабаронны […]...
5. Перафарбую у ружовы колер Перафарбую у ружовы колер І ранішні ўзыход, і вечаровы змрок. І стане светлым-светлым наваколле, Заслепіць вочы ды пагоршыць зрок. І […]...
6. Раздарожжа Хлешча ў твары дожджык. Небу трэба бліскавіцы. Што там, потым? Дзесьці выйдзем. Камень. Надпіс. Скрыжаванне. Тры напрамкі — тры жаданні. […]...
7. Мядзьведзь Пардон, Мадам, я не хацеў, і закрануў Вас недарэчна. Вы навялі вялікі цень, схаваўшы ў ім сябе ад печкі. Вось, […]...
8. ЖАНЧЫНА Ў ЧОРНЫМ У век вар’яцтва i насiлля (Не важна, колькi панне год!) Жанчына ў чорным – страшны сiмвал Сучаснай драмы i нягод. […]...
9. Калядкі, каляды Калядкі, каляды, Святам ўсе мы рады. Вось нясемся з горкі, Лыпае нам зорка. Зорка эры новай, Ад Раства Хрыстова. А […]...
10. ПАВУЦіНКА Срэбрам ззяе павуцінка, Прывітаць усіх хоча. Зачапілась за галінку, Засталась да ночы. “Што тут робіш, дарагая?” Зорны шлях пытае. “Ты […]...
11. Зразумець, што ты – народ Зразумець, што ты – народ, I ад радасці ўзвінуцца, На любы яго зварот, Як на імя адгукнуцца. Са сваёй Радзімай […]...
12. Песняру-беларусу Пытаеш ты, якім быць трэба Зямлі забытай песняру? Як у шуканні вечным хлеба Знайсці яснейшую пару? О, не хадзі к […]...
13. Сьнежны зоркапад За вакном сягоньня Зноўку сьнегапад. Сыпе, сыпе зь неба Сьнежны зоркапад. Кожная сьняжынка, Бы метэарыт, Падае да долу, Толькі не […]...
14. Сто раз Сто раз уваскрэсне і памрэ Мая душа ў абліччы новым. Быць заўтра ноце”до” ці “рэ”? Слугой Хрыста ці Казановай? На […]...
15. Залата напеву Анатолю Шпількову Залата напеву – зноўку лістапад. Сцішыліся дрэвы – хутка новы лад. І цябе ізноўку памяць агарне – кіне […]...
16. Пчолы і трутні Стаў даводзіць селяніну Нехта нейкі ў чорным: Як павінен быці ўслужным, Згодлівым, пакорным. – Бо і пчолцы, – кажа ў […]...
17. Забялела ноч снегавеем Забялела ноч снегавеем, Закружлялі сняжынкі зімы… Мы з табою Радзімай хварэеем, У якой захварэлі сыны.. Запалілася цемра завеяй, Снег захутаў […]...
18. БАЛАДА ЕФРАСІННІ ПОЛАЦКАЙ (каля 1101-23 ці 25.05.1167) Ад Полацка да Іерусаліма, Нібы святы агонь, твая дарога. У сэрцы і за спінаю-Радзіма І прад […]...
19. Лес адпалаў і чорным стаў ад страты Лес адпалаў і чорным стаў ад страты – Агонь з галін абсынаўся ўначы. Завея гоніць лісцяў абручы Па гулкіх уладаннях […]...
20. БУСЕЛ Спадзяюся – жыць на Беларусi… Мо таму, што ўвесь мой род тут жыў. Тут над светлым храмам Плаўна кружыць бусел, […]...
21. Сцюжа Зноўку ноч… зноўку вершы пішу І душу сваю выліваю наружу. Што ў гэты раз табе раскажу? Я не ведаю, мабыць […]...
22. БАЛАДА СЫМОНА БУДНАГА (1530-13.01.1593) 1. …І ён у Вашаве, і ён у Парыжы Мог замкаў, маёнткаў сабе накупляць, Але ён друкарню будуе ў […]...
23. Імкненне Мелодыку вачэй На працягу стагоддзяў Алоўкам дзён-начэй Мастак сабою поўніў. Ён маляваў партрэт Без рысаў і аблічча, Бязмоўнасцю мальберт Дапісваў […]...
24. Парк Горкага Вавёркі ярка-агнявы клубок Зрабіў скачок і знік у лапах хвоі. Мы крочылі павольна, бок аб бок. Было нам добра, бо […]...
25. Вятры нізеюць за смугой Вятры нізеюць за смугой, снягі валодаюць самотай, сляза сцякае за слязой нібы пакрыўджана, употай. Няхай віруе злы мой лёс, мне […]...
26. А я радзіме верш ці нарадзіў А я радзіме верш ці нарадзіў, Які б за мной радзіма паўтарыла, Які б у спёку свежа халадзіў, А ў […]...
27. Вярнуўшыся ў родную хату Вярнуўшыся ў родную хату, На родны прысеўшы парог, Ты скажаш: “Дзень добры, мой тата! Падумаць, прайшло столькі год…” Маршчыністы твар […]...
28. Кліч Пагоні Клічуць продкі нас зноў у Пагоню – Край у чорным агні забыцця. І стынуць знямелыя ў сконе Бязродных нашчадкаў крыніцы […]...
29. Нам выпаў горкі лёс Айчыны Нам выпаў горкі лёс Айчыны – Жыць на улогах зменаў-здрад. Час занядбанасці Радзімы, У панаванні вечных страт. Нам выпаў яблыкам […]...
30. Калядная вячэра Хутка – вячэра. Дзень адплывае ружовы За небасхіл, дзе ў зацішку маўчання і стомы Новы абсяг паўстае, шчэ вачам невядомы, […]...
31. Катам Воблака чорнага дыму уздымаецца воранам чорным. Немцы спалілі хаціну, з радзінай і вобразам родным. Крык не сціхае ў вушах, мальба […]...
32. БАЛАДА КАСТУСЯ АКУЛЫ (16.11.1925– 29.01. 2008) Далёка Радзіма, як зорка Венера, Якая заўсёды ўначы прад вачыма Была, і ў душы не цямнілася вера, […]...
33. А я верыць у казкі хачу А я верыць у казкі хачу. Так упарта. І так зацята. Кужаль бачання веры. Скручу. Непатрэбна. Адмоўнае сальда. Захінуся ў […]...
34. Студзень. Каляды Студзень. Каляды. Ў засьнежаным парку Дрэвы самотна Глядзяць на мяне. Ціха… Па нерушным сьнезе Ступаю… Мяне даганяе Сьлядоў ланцужок…...
35. Пальцы Жоўтых Кляновых Лістоў Пальцы жоўтых кляновых лістоў мкнуцца восень схапіць за шыю. Не парушаць яе хараство, не парушаць лісты залатыя. Клён у вокны […]...
36. Сэнс жыццевы Ты жывеш разумеючы мала, У жыцци табе што патрэбна? Скачаш з мары на мару у паветры… Людзи – людцы, а […]...
37. Мелодыя душы Мы танцавалі ў цішы Пад зораў казачным свячэннем. I толькі музыка душы Табе гучала прысвячэннем. Мы адчувалі – я і […]...
38. Бязглузьдзіца Губляем штосьці, Няма кагосьці. Жыцьцё тут побач, А лёс – напоўнач. Мінуюць тыдні, Зьнікнуць твары. І паміраюць нашы мары. Рэфрэн […]...
39. Не верце, што падаюць зоры Не верце, што падаюць зоры, Што жніўнай парой уначы Высокія – падаюць зоры, Ім нельга нічым памагчы. Не верце, што […]...
40. У белым-белым ты ў закутак мой У белым-белым ты ў закутак мой Зайшла і ціхай госцяй пасядзела, Здалася мне чаромхаю лясной; Цяпер табою поўны ўвесь пакой, […]...