Верш Прыручэнне агню

Кінуты гаспадаром няўдзячным,
Ён памкнуўся быў за ім услед.
Доўга ў цемры бег, пакуль не ўбачыў,
Што ўжо не дагоніць, што аслеп.

Ледзь навобмацак прыпоўз у прысак
Каля прыдарожнае лазы,
У гарачы жвір уткнуўся пысай
I счарнелы прыкусіў язык.

I сканаў бы – спамінай як звалі,
I які быў верны ён, агонь,
Калі б гэтай ноччу не прысталі
Двое закаханых да яго.

Быццам пасля доўгае разлукі
Папрасілася да сябра на пастой, –
I, ласкавыя адчуўшы рукі,
Ён падскочыў, замахаў хвастом.

I такой пяшчотай і любоўю
Агарнула ўзлесак цішыня –
Родныя, жаданыя абое
Застануцца тут ажно да дня!

I з’ядналіся адным даверам –
Цемра са святлом, з душой душа…
Ціха спалі дрэвы ў змроку шэрым,
I ўздыхала сонная шаша.

Хто пра шчасце іх, траіх, раскажа?
He пытай ні ясень, ні сасну.
I агонь знябыўся, не заўважыў,
Як на досвітку і сам заснуў.

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Ля Вечнага агню 1. Б’ецца, як сэрца, трапеча агонь. Вецер цалуе, хвалюе яго. Гэты вятрыска – дыханне палёў, Што далятае з далёкіх гадоў. […]...

Тварцам агню Агонь з нічога не ўзнікае. Павінна ўсё-ткі штосьці быць, Што разам з тым агнём знікае, Калі аблонь агню гарыць. Павінен […]...

Я – з агню і вады Хто – з праху. Хто – з гліны. Хто – з каменю. А я – з агню і вады. Таму […]...

Тры матылькі ля свечкі-сонейка Тры матылькі ля свечкі-сонейка ўначы Спазнаць імкнуліся: “А што гэта – агонь?” Адзін здалечку баязліва пасачыў – І па вяртанні […]...

***Зноў душы продкаў …Зноў душы продкаў ля хацінаў чэзлых, што зараслі дзядоўнікам густым. Ніхто іх не пакліча на вячэру ні грэшным голасам і […]...

Монаспектакль Святло падае ніцма як толькі можа падаць зніч атручаны каханнем Святло праз шкло працінае вочы дзідай так, як інквізітар ахвяру […]...

Кінуты камень Заквітнела яблыня ў садзе, Адгукнуўся сонечны прамень. Зараз я шукаю цябе, маці. Каб забраць калісьці кінуты камень. Праз гады сыходзіла […]...

Дзяўчына п’е абсэнт Джунглі на шкле марозам малююцца, Чырвоныя дахі – браня чарапах. Утульна зблытаныя Пражскія вуліцы Выдыхаюць таямнічы аптэчны пах. Твае вусны […]...

Чарнобыль Чорнай былью Чарнобыль У жыцці нашым стаў. Тонкай атамнай коўдрай Усе навокал заслаў! Нашы родныя вёскі, іх садочкі двары…. Лес […]...

Раманс аб агні Агонь не згасне покі полымя трымціць Альбо калі яго не загасіць гвалтоўна Не сплавіцца, пакуль дашчэнту не згарыць Не знікне, […]...

Утопія …калі дыхаецца нам адным паветрам, і часам адным жывецца, чаму б чалавецтву – тым, у каго насы “па-” і супраць […]...

Даруйце, родныя бары i пушчы Даруйце, родныя бары i пушчы, Зямлi бацькоўскай неацэнны скарб, Што – не глухi i не сляпы – вiдушчы – Не […]...

Хто можа схаваць агонь? Хто можа схаваць агонь, Хто можа спыніць світанне? У заўтра бяжы бягом, – Няма ў лёсу вяртання. Хто можа знішчыць […]...

На хвілінку сабе я прымроіў На хвілінку сабе я прымроіў, Тваіх вуснаў салодкіх цяпло, Як жаданыя словы прамовіў, Запаліўшы ў сэрцы сьвятло. Як жылі і […]...

Арліны храм. Узмежак беразовы Арліны храм. Узмежак беразовы. I твар сялянкі жытна-верасны. Усё ў адным злілося перазове – Нашэсце грому, ласкі і вясны! Шугнула […]...

І трохі пагрэўся Прамоўлю словы – і ўва мне Ўраз цішыня ўзрываецца. Змясціўся месяц на акне І міленька ўсміхаецца. Смяюцца зоркі, аж дрыжыць […]...

БАЛАДА ЛЮДВІКА НАРБУТА (7.09.1832-4.05.1863) Дубіцкі лес прыціх над рэчкай Котрай І над табой, забітым, маладым. І ўслед з крывёй папоўз за шабляй вострай […]...

Дагараюць свечы Дагараюць свечы, адыходзіць час. Запануе Вечнасць і не стане нас. Застануцца толькі гоні ды вятры, могілкі-пагоркі верныя сябры. Успамінау клунак […]...

МАЯ ЦІШЫНЯ Мая цішыня складаецца з верша, Што па паперы пад вечар блудзіў, З цікання ходзікаў, жончынай першай Просьбы пяшчотнай: “Спі ўжо, […]...

Ноч асенняя дыктавала Ноч асенняя дыктавала Незнаёмыя вершы мне… Еўфрасіння і Янка Купала Адлюстроўваліся ў акне. Так сабраліся сёння разам На пісьмовым адным […]...

Рэчанька На душе так дрэнна, на дарозе лёд. Можа вінаваты высакосны год? Там далей рэчанька цячэ. Трэба ўтапіцца, каб сталася лягчэй. […]...

Я не твой, і ты не мая Мы з табой, сапраўды незнаёмы, Я не твой, і ты не мая, Паміж намі заўсёды зялёны, І бясконцая сэрцаў гульня. […]...

Дзьве душы пад адным парасонам Дзьве душы пад адным парасонам. Дзьве душы. І няма болей слоў. Памаўчым аб харошым, вясёлым. І маўчанне зазьзяе сьвятлом. Дзьве […]...

Дзяўчыне, якой пакуль не існуе Ты маеш цёмны вочкі, Нібы палескі ночкі, Густыя валасы, Як родныя лясы. Ты маеш роўны носік, Як холмік пад калоссем, […]...

Просты вершы Ціхім зімовым вечарам Добра ўхаць сядзець, У крэсле ля каміна На агонь глядзець! Побач скачуць дзеці, Жонка штось бурчыць, На […]...

Новы год набліжаецца Новы год набліжаецца, Мы чакаем яго. Кожны з нас пастараецца, Каб было усяго, Хоць патрохі-пакрышачку, Чым гасцей сустракаць. Узняць чаркі-кілішачкі: […]...

Сакавіцкія воды Люблю сакавіцкія воды – Вірлівыя сокі вясны. Як вены жывыя прыроды, Зямлю напаўняюць яны. Набракне зямля сакавіцай. І раптам, парой […]...

Жальба дзяцей спаленай вёскі – Чаму не паліцца ў печы? Прастыла – як лёд, чарэнь. Накрыйце нам коўдрай плечы – Агонь нас зусім не […]...

К жыццю чалавечаму К жыццю чалавечаму, пэўна, Адносіны розныя ў розных людзей: Як вечнае свята адным яно цэнна, Другія бясконца бяруць перашкоды падзей. […]...

Агонь апошняй свечкi Агонь апошняй свечкi Не згас пакуль, гарыць. i месяц Шляхам Млечным Шчэ прадаўжае плыць. I доўжацца шчэ спрэчкi Пра побыт […]...

Што не заб”е, то зробіць нас мацнейшымі І выйдзе воўк снягоў хадой адважнай, Ён, князь лясоў, ступіў на след мой першы, Ён ведае чаго свабода важыць. І […]...

Упэўненасць – толькі крок па зямлі Упэўненасць – Толькі крок па зямлі, Толькі адзін крок. Святое Пэўна не стане святым Толькі ад нашых ног. Каханне Не […]...

Усё брыду нязнанаю дарогай Усё брыду нязнанаю дарогай. Што гэты сон? адкуль яго павой?.. Ты той, Хто мне пасланы быў ад Бога. О, як […]...

На адлёт гусей Заклінаннем неба Гэты клін гусіны Затуманіў вочы Восеньскаму дню. Тут дзяўчо Хатыні Ўслед яму махае Хустачкай пунсовай Вечнага агню. І […]...

Няхай палунаюць сьняжынкі вольныя Лашчыць сваёю музыкай цішыня, Пяшчотна вецер трымціць увечары. Дзесьці так гучна пяе вясна, Вабіць кволым ды крохкім плечыкам. Ціха-ціхенька ўцякае […]...

Мы з табой адчувалі адное і тое ж Мы з табой адчувалі адное і тое ж, Ды гады разаралі між намі мяжу – І цяперака ты пра зямное […]...

Эрас і Псіхея Я хацеў бы зірнуць ў твае вочы, Там тайніцу душы адчытаць, І ў трывожнай жыццёвай паўночы, Я хацеў бы ў […]...

Памяці Корне́ліу Зеля Кодря́ну Паміж халерай бальшавіцкай Ды масонскаю чумой З жалезнай вераю дакійскай Ён выйшаў некалі на бой. Шыхтуюць гвардзейцы, асілкі Дунаю, Ірвецца […]...

Заквітнела ноч Заквітнела ноч вясеннім месяцам, Збегліся ўсе зоркі над зямлёй. Цішыня з канапы ножкі звесіла. У паветры водарны спакой. Адчуванне сумнай […]...

Модны унук Модны унук Унук прыехау на пакровы У штанах дзіравых клевых Дзіркі усюдна неупапад Ажно свеціцца у іх зад На каленях […]...