Верш Фабрыка ананімных сьлёзаголікаў

І зноў па выніках году
самых высокіх паказьнікаў
дасягнула фабрыка сьлёз.

Пакуль міністэрства транспарту таптала абцасы,
пакуль міністэрства сардэчных справаў
білася ў істэрыцы,
фабрыка сьлёз працавала па начах,
нават па сьвятах ставіла рэкорды вытворчасьці.

У час, калі станцыя па апрацоўцы ежы
перажоўвала чарговую катастрофу,
фабрыка сьлёз перайшла на эканамічна рэнтабэльную
пераапрацоўку адыходаў мінулага –
галоўным чынам, асабістых успамінаў.

Фотаздымкі работнікаў году
ўрачыста разьмясьцілі на сьцяне плачу.

Я – інвалід працы фабрыкі-героя сьлёз,
у мяне на вачах мазалі,
у мяне пералом шчок.
мне плацяць заробак прадукцыяй, якую я вырабляю.
і я шчасьлівая тым, што маю.

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Белы конь На дарозе маёй конь, белы, Падабраўся да яго я, смела. Майго дзяцінства гэты конь, успамінаў, Такім цудоўным чынам, паўстаў прычынай. […]...

Старыя фотаздымкі Фотаздымкі – нашы ўспаміны, і калі мы іх пераглядаем, у душы, нібы за небакраем, ажываюць даўнія часіны. Вось мы – […]...

Легкай смугай туману вечаровай цішы Легкай смугай туману вечаровай цішы, Пакладзецца спакой на плечы. Нутро разрываецца, моцна крычыць, Бо нічога ўжо не лечыць. Ты хацеў […]...

Старэе ўсё ў жыцьці імклівым Старэе ўсё ў жыцьці імклівым І непазьбежна адыходзіць… Мяняюцца ляндшафт і клімат, Віруюць перамены ў модзе. Дапытлівасьць рашучым чынам Шлях […]...

Таемны вобраз тваёй прыгажосці Таемны вобраз тваёй прыгажосці З каханнем глядзіць на мяне заўжды. Жанчына, цябе нарадзіў хтосьці, Жанчына, адна для мяне ў сэрцы […]...

Трымайся, сябра, будзе час Трымайся, сябра, будзе час – І мы удачу адсьвяткуем, Яе напояў пасмакуем, Ўвесь смутак выпіўшы за раз. Хай мала верыцца […]...

Не хварэць, сумаваць Не хварэць, сумаваць Я зыйшоў да зямлі, Не пакоры чакаць, Не пакору нясьці; На азёры твае, На блакіты нябёс – […]...

О як я вернасці баюся О як я вернасці баюся, О як я вернасці жадаю! Плачу даніну дзіўнай скрусе, Калі табе кажу: “Кахаю!” Плачу даніну […]...

Толькі я не баюся слоў Толькі я не баюся слоў Не кажу, што забыў ганарлівую, Не хаваю пакутлівых сноў. Эсэмэскі твае, праўда, выдаліў. Толькі мы […]...

Жанчына і старасць Я стану зоўсім непрыкметнай, Калі ў палон захопіць восень, Калі маршчынкамі адмеціць, Яны мяне састараць зоўсім. Я абкручуся цёмным шалем, […]...

Спрэчка колераў (Казка) Колеры аднойчы заспрачаліся. Кожны з іх хацеў быць галоўным. Больш за ўсіх кроычаў Чырвоны колер: – Я самы яркі, таму […]...

Ратунак Пашчасьціла мне ці не? Гаворка якраз не пра гэта. Жыву я ў той старане, . Якая нічым не сагрэта. Яе […]...

Інтэрв’ю на вясковай вуліцы – Вы пытаеце, дзеткі мае, Як я з мужам жыву? Гарэлку п’е, бутэлькі б’е Аб маю галаву. Ганяе за хатай, […]...

Вераснёвы сум Пакуль не замялі зімовыя завеі мінулых летніх дзён апошнія сляды, сустрэнемся ізноў на восеньскай алеі, бо з будучыні мы не […]...

Парасон Навошта людзям парасон? Вада нябёсаў ці не чыста? Чаго дасягнем мы мыццём? А катаваць ці ўрачыста? Не прымушаюць прарастаць Не […]...

Пустое пра пустое …Калі ўсё згарэла да вугля, да попелу перагарэла, І ветрам разносіцца пыл і пясок, адсырэлы, імглісты… Было – і сплыло, […]...

Усюды здрада Усюды здрада, здрада і хлусня, Вакол гаркавы пах салодкай помсты. Ужо не выратоўвае браня, Апошні бой складаны і няпросты. Змагаюся […]...

Сьнежань Прачнуўся сьнежань, сьнег і не спазніўся Мяне віхор халодны падхапіў, Душа ўздымаецца без успамінаў, Я вольная – гасанна на зямлі! […]...

Спpоба пеpшай малiтвы Мой выток i мой апошнi вырай, прыпяцкiя неруш-берагi, дайце сiлы быць да донца шчырым у краiне восеньскай тугi; дайце крылы, […]...

На хвалёх неба я ляжу На хвалёх неба я ляжу, Стамлёнага за дзень, У ім я зоры абуджу І месяца прамень, Ды гэта потым, да […]...

Ты мяне, калі зможаш, прабач Маё сэрца так доyга баліць… Што здаецца не здолею болей… Без цябе y гэтым свеце пражыць… Каб не згінуць пад […]...

Я тут жыву Я тут жыву Я тут жыву – пяю і плачу, Тут на зямлі мае сляды, Тут кожным ранкам шчыра дзячу […]...

Ля чары (пераклад з рускай мовы) Пра з’яўленне новай катастрофы Мне даўно герольды пратрубілі, Эпітафій прагучалі строфы І паніклі на маёй магіле. […]...

Дзесьці ёсьць, буду верыць заўжды я Дзесьці ёсьць, буду верыць заўжды я, Апантана, да болю ў грудзях. Той агеньчык, дзяўчына сьвятая, Што прыносіць каханьня пах. Дзесьці […]...

Сябры мае, выдатны наш саюз! “Сябры мае, выдатны наш саюз!” Сказаў калісьці класік – Пушкін Саша. Мы скінулі праблем надзённых груз І вырваліся да прыроды […]...

Шчэ не журуся я па харастве Шчэ не журуся я па харастве, Якое параскрадваюць маршчыны. Смуткую: без мяне мае сцяжыны Марнеюць па пяску і па траве. […]...

Кожны ўдых мой табе Я прысьвячаў бы табе свой кожны ўдых, Ды падзяляў бы яго для дваіх. На златой галіне апрану свае мройні Дый […]...

Жоўтых лісьцяў дажджом Жоўтых лісьцяў дажджом Абсыпаецца восень. Вецер гоніць Вандроўнікаў-хмараў табун. Ўсё даўжэй і даўжэй Сьпіс нязьдзейсьненых мараў, Усё менш год ад […]...

Пакуль жыве рака маёй надзеi – Пакуль жыве рака маёй надзеi – Гарыць у хаце бацькавай святло, i памяць ходзiць сцежкаю былой – Пакуль жыве рака […]...

Яшчэ раз аб каханьні Яшчэ раз аб каханьні. Такая бывае нястача Як роспач глытаеш набгом, Душа ці сьмяецца, ці плача, Каханьню папаўшы ў палон. […]...

Ён і Яна Азіралася: Ён бег. I падаў – і тады Яна ўрачыста рагатала, паказвала на райскія сады, крычала: “Закахаю!” – і знікала. […]...

Мае слёзы Я забываў цябе, мая Айчына, Ў часы дажджоў, часы нямог. Я не чытаў цябе, Францыск Скарына… І Багдановічаў “Вянок”. Мой […]...

Дух Ня году і ня двух тады гаворыць дух, Калі не зразумець, з чыйго прымусу Ты кажаш. Твой народ, чый шлях […]...

Вызвалі мяне Вызвалі мяне, я адыйду Ўноч ці ўдзень ў далечыню. Гадамі я ня бачыў зор Ня даўшы краснасьці пазор Я зноў […]...

Ты мяне не чакай Ты мяне не чакай, я прайшоў красавіцкім дажджом, Ручаямі імклівымі збег да бліжэйшай рачулкі. Бачыш, следам за мной непад’ёмным паўзе […]...

А што сэрца? Каму яно патрэбна А што сэрца? Каму яно патрэбна, Калі ўсе глядзяць толькі на цела? Калі вочы палаюць дзіўным срэблам, Але ім ўсё […]...

Польскія імігранты Як яны адрываліся ад зямлі дзе нават камні пускаюць карані Як дзьве мовы дзеляць адзін рот як дзьве жанчыны на […]...

Апокрыф У скорым часе мяне ужо не стане- Разумей мае словы як можаш, А пакуль што жыву – выдумляю- Хочаш гэтага […]...

Мае вершы – маё жыццё Мае вершы – маё жыццё, У іх усё: радасць, боль, горач згубы, У іх уся я: ад вуснаў да касцей, […]...

Я не разумны і непрадказальны Я не разумны і непрадказальны. Мяне заўсёды вучаць і клянуць. Але навошта ж мне далі каханне, таму дагэтуль вось пакуль […]...