Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Маленства жыцьця

Ні на воднай карціне ня будзе тваіх матылькоў,
Малака, паху дробных дзяцей і майго кацяняці.
Я дагэтуль прашуся на ручкі да стомленай маці,
Ты дагэтуль глядзіш на сусьвет, не знаходзячы слоў.
Абмываюць дажджы дрэвы ў ціхім і велічным садзе –
Аглядаюцца дрэвы вялікім хістаньнем галоў.
Мы знаёмімся тут пацалункамі думак і сноў –
І пільнуюць за намі, як пудзілы, цёці і дзяці.
Я кажу табе нешта на мове, якой ня было,
Ты паказваеш нешта, якое ня мусіш убачыць…
Мы ўсё гэта забудзем аднойчы і, ведаеш, значыць,
Мы ўсё гэта ўзгадаем, калі загарыцца сьвятло.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Маленства жыцьця - Кацярына Глухоўская