Верш Падснежнiкi

Ещё вершы:

1. У АЛЬМАНАХ 1. Лятае прывiдны арол. Арэшнiк веццем шапацiць. Карчмар габлюе нейкi кол. Скрыпач высокае трымцiць. А там, ля вупражы i зброi, […]...
2. ТРЫЯЛЕТЫ Палю за волю сёння свечку, Злучаю часу берагi. На правым – людзi косяць грэчку, На левым – звезены стагi. Палю […]...
3. Я малюю паветра Я малюю паветра на акне запацелым. Я малюю кастрычнік у вечаровай самоце, каляровыя плямы ліхтаровых сузор’яў, стужкі стомленых вуліц пад […]...
4. Сонейка і я Сонейка спякотнае – Я тады самотная. Сонейка шчаслівае – Я стала гаварлівая. Сонейка ярчыстае – Я заўсёды чыстая. Сонейка лагоднае […]...
5. Я малюю Я малюю цябе ў сваіх марах Добрым, верным з надзеяй у душы, Што не змогуць прыплысць тыя хмары І анёлаў […]...
6. ДОБРАЙ РАНІЦЫ, СЯБРЫ! Летнім ранкам васільковым, Па сябрам, старым і новым, Думкамі я прабягуся, Бы жывой вады нап’юся… Людзі добрыя, прыгожыя, Ідзеце вы […]...
7. Не забыцца ўсходаў, закатаў Не забыцца усходаў, закатаў. Помніць буду сустрэчы, расстанні. Ва ўспамінах заўсёды, як святы, З дарагім чалавекам спатканні. І захоўвае памяць […]...
8. Пра сябе Я ніколі не буду лепшая. Я заўсёды буду такая як ёсць, Крыху стомленай, крыху замешканай, крыху дурніцай, Але буду такая […]...
9. На гузікі зашпіленна старанна На гузікі зашпілена старанна ад побыта штодзеннага пакут, ад мітусні ў чарзе за шыбай крамы, і выгляд пакамячаны крыху- Ен, […]...
10. БАЛАДА ЛЬВА САПЕГІ (4.04.1557-7.07.1633) У Ружанах на вуліцы вецер, Нібы воўк, што ў начы заблудзіў, Ля вакон, што да раніцы свецяць, Прыпыніўся, свой […]...
11. ЗАМАЛЁУКА Лапаталi дэманы крыламi На свiтанку; недзе, каля гор, Дагарэлi рэшткi сiнiх зор; Куст лазы кранууся з павукамi; Адыходзiлi вышэй казлы; […]...
12. Проста людзі Учора мне свяціла ўдень, Натхнялі марамі аблокі, А сення зноў пануры цень Закрыў мне сонейка звысоку. Што будзе цяжка прадказаць, […]...
13. Весны жаданне Гляжу у даль, чакаю Я так вясны жадаю Как былі крумкачы, пралескі I сонейка у чыстым паднябессі I гэта моцнае […]...
14. Калi ласка! У любiмай мове, роднай, наскай, Ах, якiя словы: “Калi ласка!..” Як звiняць яны сардэчнаю струною, Праз усё жыццё iдуць са […]...
15. Калгасны супермэн Структуру ўласнай жыццёвае мэты Я скласці павінен, павінен даўно, Жыву на зямлі 31-ае лета, А ўсё неяк так, усё без […]...
16. Дыханне вясны Дыханне вясны Да Сонца ў планет карагодзе наш край зямны шар павярнуў – у парку зіму мы праводзім і дружна […]...
17. Ахвяра-жыццё Майго жыцця шчаслівага з табой Пакіну помнікі нашчадкам Беларусі. І павяду народ я за сабой, Каб не выконваць іншага прымусу. […]...
18. Твайго палону прагну я Твайго палону прагну я – He адпускай мяне, работа. Хай дыхае у твар спякотай Ралля суровая твая. Адно на ёй, […]...
19. Сусвет Неспакойны сусвет… Зорак мроіцца плынь… Знічкі яркае след Уразаецца ў стынь… Паглядзі, чалавек, – Гэта вечнасць не спіць І каторы […]...
20. Камсамольцам Прывет вам, племя маладое, Зямель савецкіх яснацвет! Дарога ваша – шлях герояў, У новы дзень бліскучы след. Як сонца, першыя […]...
21. Гуканне вясны На аселіцу да гаці Выйшаў люд вясну гукаці, Каб вясна дзесь не блудзіла, А на голас прыхадзіла. Каляровыя тут стужкі, […]...
22. Я душу малюю ТЫ малюеш мора, ЁН малюе неба, я душу малюю, тую, што ў святле выгукае чайкай альбо пралятае пугачом вушастым над […]...
23. То з сяброўкаю ты, то з сястрою То з сяброўкаю ты, то з сястрою. Грэх на лёс свой, бадай, наракаць. Апранай жа зялёныя строі – Заўтра пойдзем […]...
24. Адгалоскі даўняй зімы Ці то мроіцца, Ці то помніцца, Бы даўно калісь За ваколіцай Санны след бяжыць_ Дзве палосачкі Ад майго сяла Да […]...
25. У смузе над поймаю дняпроўскай У смузе над поймаю дняпроўскай Дзесь згубіліся сляды твае. Пачынаць вясну, відаць, няпроста, Як няпроста выдумаць яе. Над вадою граюць […]...
26. Давер Давер Да сына, на службу, здалёку прыехала маці; Пытанні-адказы: Ну, як там у бацькавай хаце? А як тут, у часці, […]...
27. Загадка Чырвонае, створана біцца бязлітасна, самааддана. Прагне крывёю напіцца, гучыць, як гук барабана. I ноччу не ведае стомы. Усмешка яго кранае. […]...
28. Пахавалі мяне на світанку Пахавалі мяне на світанку І укралі прыгожыя думкі Я забыла як падалі зоркі Я забыла як плакалі дзеці У руках […]...
29. Адзінота — сярод ружаў Адзінота – сярод ружаў, Сярод хмараў – забыццё; Заблукалы йдзеш у сцюжу, І кружляе вараннё. Шматгалоссе у самоце, Між усмешак […]...
30. Як ты там? Як ты там, за далёкімі шляхамі-дарогамі? Як ты там, у горадзе, дзе пануюць вятры? Я іду да цябе невялічкімі крокамі, […]...
31. Небывалая дагэтуль Небывалая дагэтуль, Нечуванае нідзе, Над Рачэнскім сельсаветам Поўнач зорная ідзе. I выходзіць к травам ніцым Праз лябёды і званец Закаханы […]...
32. Бялюткі чысты першы снег Бялюткі чысты першы снег, Нібы дзіця зусім малое, Чамусьці выклікае смех І не дае крыху спакою. Надзіва ён не слепіць […]...
33. Думкі маці Роднае дзіцятка, дзе ты, чаканая, Дзе ты, дачушка, крывінка няшчасная? Паліш жыццё за кутом з наркаманамі. Толькі б жывая ты […]...
34. Цёплы ветрык павявае Цёплы ветрык павявае, зіму праганяе, А зямля яшчэ сырая, ён ёй спачувае. Заспявалі птушкі звонка – так вясну вітаюць – […]...
35. Прабач мяне, я крыху старамодны Прабач мяне, я крыху старамодны, І веру ў чараўніцтва ды любоў. Сярод натоўпу буду я самотны, Не пераношу чорна-белых сноў. […]...
36. Чатыры выпускнікі Чатыры выпускнікі Які цудоўны незвычайны дзень, Святочны нават сонейка прамень. У хаце вэрхал, мітусня і смех Бо сумаваць нам сёння […]...
37. На маёй Зямлі На маёй Зямлі л’ецца Свет з Нябёс Тут чакае нас толькі добры лёс Узнімуся ў высь Мары крыламі Над мясцінамі […]...
38. Абуджэньне Абуджэньне. І пабягуць зноў ручаіны, І пацягнуць, як здаўна, Пачуцьцяў новых залаціны Да грудзей белага руна. І вераб’і вясну азначаць, […]...
39. Ледзь знясілю, захварэю Ледзь знясілю, захварэю, Непакоюся найперш: Ці паспею, Ці даспею Напісаць свой лепшы верш? Каб хапіла толькі часу! Каб натхненне не […]...
40. На адлёт гусей Заклінаннем неба Гэты клін гусіны Затуманіў вочы Восеньскаму дню. Тут дзяўчо Хатыні Ўслед яму махае Хустачкай пунсовай Вечнага агню. І […]...