Верш Я малюю паветра
Я малюю паветра
на акне запацелым.
Я малюю кастрычнік
у вечаровай самоце,
каляровыя плямы
ліхтаровых сузор’яў,
стужкі стомленых вуліц
пад далонямі дахаў.
Я малюю, як горад
апранаецца ў восень,
у кастрычніцкі смутак
і ў пажоўклае лісце…
Засумую таксама,
уздыхнуўшы міжволі,
сапсаваўшы малюнак
на акне запацелым.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Я малюю Я малюю цябе ў сваіх марах Добрым, верным з надзеяй у душы, Што не змогуць прыплысць тыя хмары І анёлаў […]...
- Я душу малюю ТЫ малюеш мора, ЁН малюе неба, я душу малюю, тую, што ў святле выгукае чайкай альбо пралятае пугачом вушастым над […]...
- Лісце Восень прайшла пералескамі, Па няголеным ржышчы ніў, Чырвонымі арабескамі Лісце лес ураніў. Глянь на зямлю залатую, Пяшчотную, сумную, чыстую, Нехта […]...
- Плача паветра Плача паветра, рака і поле, Гінуць звяры і птушкі і мора. Плача і стогне ўсё наваколле, Цягне сасна к нам […]...
- Я малюю паэзію У сонечны захад дабаўлю світання, Кропель расы зіхатлівыя блікі, Узлёту душы, глыбіні разважанняў, Мноства эмоцый, пачуццяў вялікіх. Цішы таемнасць, струны […]...
- Малюю вобраз твой Малюю вобраз твой у думках, Штрыхі наношу прама ў сэрца. Мо, марыць хто аб пацалунках… Я ж на мяжы жыцця […]...
- Калі паветра празрыстае Калі паветра стаецца празрыстым, Нібы паненка скідае спадніцу, Ценем няўлоўным, пажадным, ўсёісным Ты прыпадаеш да ейнай суніцы. Так, нібы Пан […]...
- Глыток паветра…(дачушцы) Глыток паветра…(дачушцы) ********************************** Калючы, непаголены, упарты – Ну як магла такога пакахаць?! Казалі ўсе, што ён мяне не варты, Ды […]...
- Асенняя навальніца Услала пажоўклае лісце дарогі, Буслам ужо Афрыка цёплая сніцца. I раптам прыйшла, прыпазніўшыся трохі, Да нас навальніца. Варочае восень цяжкія […]...
- Без паветра надзеі Без паветра надзеі, У глухой цішыні, Зухаватым зладзеем На сталёвым кані, У імгле цьмяна-сіняй Скрозь мільён нератоў Нават геній “Касіні” […]...
- Валацуга Гавань народаў, Горад пад вежай Зноў валацугу вітае віхурам. Валіцца ветах З выцвілай сцежкі Выспаў пагоркаў, Дахаў панурых. Горад-апоўзень, Горад-замежжа, […]...
- Адзінота Адзінота… Я сумую… Паглядаю ў вакно. А за ім балюе восень, лісцем сцежкі замяло. Колер жоўты і чырвоны сыпле з […]...
- Крылом засланіўшы паветра Крылом засланіўшы паветра, Забраўшы магутнае слова, У далеч ляцела па ветры Упэўненасьць, першааснова. Яна адышла нечакана, Як людзі заўжды адыходзяць. […]...
- Купляйце мінскае паветра “Купляйце мінскае паветра – Непараўнальны водар свой!” Ужо й да гэтага дапетрыў Хтось “камерцыйнай” галавой. У гэткіх банках, што і […]...
- Вольнае паветра – на адлегласць метра Вольнае паветра – на адлегласць метра! Па за ім бясконца – небасхіл ды сонца! Выйсце толькі трэба – рукі, кроў […]...
- Невясновае паветра Невясновае паветра. Халодная прастора. Я іду па дарозе. Шукаю прыстанак. У душы вар’яцеюць шалёныя хвалі мора І хістаюцца іскры выбухоўных […]...
- Amour Мне не забыць кастрычніцкі той вечар I бляск вачэй у восенскай імгле… Як хуценька канчаюцца сустрэчы, Як хутка і няўмольна […]...
- Зорыць восень пільна, ласкава Зорыць восень пільна, ласкава Мне ў акенца цэлы дзень, Моліцца, маністам бразгае, Ціха ходзіць па вадзе; Падмятае лісце строямі, Пад […]...
- Я ўсё чакаю тых падзей Бароніць Бог надзею крохкую… Ён не дае ёй ушчэнт заглухнуць…І дзверы зачынілі хоць усе… замок вісіць свіраны…Мы ў акне…задзёртыя фіранкі… […]...
- Поле ціха шаптала калоссем Ц. Гартнаму Поле ціха шаптала калоссем, Як находзіла ворагаў раць. Гэта ты у чырвоную восень Сонны край свой пачаў вартаваць. […]...
- На апошні паверх На апошні паверх – Горад, цемра. І не тое, каб смех, Ці памерла. Холад, восень ідзе, Не жартуе І люстэрка […]...
- Штоноч апранаецца ў цені Штоноч апранаецца ў цені Яна, ніба цемры ўладарка. Прышпільвае зоркі да цела Цянётаў яе гаспадарка. Збянтэжаны месяц бы гузік Харугвай […]...
- Пакліканай восенню Мілай Танечцы 1. Больш за восеньскае шчасце, што можа быць? Усё наўкол адмірае, а ты жывеш сваім восеньскім шчасцем. Дакладна, […]...
- Паездка ў горад Паездка ў горад Я сябе ўспамінаю дзяўчынкай малой, Упрасіла я маці з сабой мяне ўзяць. І бягу побач з ёю […]...
- Скупое сонца кволым промнем Скупое сонца кволым промнем Касіла лісце з клёнаў сонных… Ты ціха мовіла: “Да скону, I адкахаўшы, буду помніць”. А я […]...
- Прыйдзе час, і яна міне Прыйдзе час, і яна міне, восень цяжкая на характар. Сэрца сум запалоніць раптам, і ў далоні твае – тварам так […]...
- Светлы месяц у акне – Светлы месяц у акне. Ноч прыцiхла над зямлёю. Толькi мама не засне З думай доўгаю сваёю. Дума тая, як […]...
- Калі лісце над крыжам пажоўкне Калі лісце над крыжам пажоўкне гэта будзе, напэўна, субота. дзень, калі ад сусвету ты вольны і як восень – безабаронны […]...
- Вальс Сыплецца, кружыцца жоўтае лісце, Восень балюе з халодным Дажджом. Успамінае, як былі калісьці Прыгожай дзяўчынай і юнаком: -Дождж, мой каханы, […]...
- Восень едзе на рабым кані Восень едзе на рабым кані. Сярод свету – разветраны сад. Як калянае лісце калін, Вераснёўскі плыве зарапад. I адрынуты голас […]...
- Восень прыйшла раптоўна Восень прыйшла раптоўна. Вецер лісты скамечыў… Восень – і плед шыкоўны лёг на імшарын плечы. Восень прыйшла знянацку, як тэлеграма […]...
- На схіле дня святла яшчэ даволі На схіле дня святла яшчэ даволі, Вільготны цень кладзе дубоў сям’я. О, як патрэбны мне твае далоні, Любоў мая. Калі […]...
- Астудзі мае шчокі далонямі Астудзі мае шчокі далонямі, Утаймуй у вачах аганькі, Прыручы мае рукі няўлоўныя Да ўласных – спакойных тваіх. Ты жанчына – […]...
- Я вельмі рад! Паляць лісце, паляць лісце! Белы дым ахутаў сад, Як калісці, у дзяцінстве, Гэтаму я вельмі рад! Крыга тоне – быць […]...
- Горад асенні, горад настылы Горад асенні, горад настылы, Льдзіна пасцелі выстудзіць жылы, Нібы ў магіле на самым дне, Холадна мне. Ці засынаю, ці паміраю? […]...
- Кожны раз, калі цяжка і боль Кожны раз, калі цяжка і боль Абцугамі сэрца сціскае, Калі вытрымаць няма сілы больш, У думках вёску сваю ўспамінаю. Як […]...
- Восень ідзе па палетках Восень прыйшла ў Беларусь Ў родныя нашы абшары, Птушак чароды нясуць Лета скрозь шэрыя хмары, На развітанне лятуць У небе […]...
- Горад Гэты горад чужы, І чужыя тут людзі. Ён ня мае душы. Жах сьціскае мне грудзі Ад той думкі, што тут […]...
- Я сумую, о як я сумую! Я сумую, о як я сумую!.. Нібы ў сетку злоўлены птах. Павуціну ірву сівую I блукаю па верасах. Дзе ж […]...
- Дзівацтвы восені Мая восень цнатлівая – Калі дрэвы нагі, – У адным толькі схібіла: Далеч з слёзнай смугі. Датыкнецца да скуры Шэрай […]...