Верш З той пары
З той пары,
Як ты мне падарыла
Маленькае сонца – дачку,
Параўноўваць цябе
Мне хацелася з нівай жывою,
Што адведзена
Мне аднаму на вяку…
З той пары
Не ўяўляешся ты мне другою.
З той пары
Увесь свет мне далёка відзён.
Што зрабіць, каб з вачэй ты маіх
Не знікала ніколі?
Я хачу,
Каб ад першых
Да самых заходзячых дзён
Ты чакала мяне,
Як чакае дажджу
Перасмяглае поле.
З той пары
Адна думка
Стаіць у маёй галаве.
З той пары і навек
Застануся з той думкай у згодзе:
Мне б глядзець і глядзець,
Як маленькае сонца
Над плоднаю нівай плыве,
I ніколі б не ўбачыць,
Як гэтае сонца заходзіць.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)
Ещё вершы:
- Сярод асенняе пары Сярод асенняе пары Зноў у марах да цябе вяртаюся Як са знаёмым, са старым З бяскрайнім морам я вітаюся. Мяне […]...
- Жонкі, сябры, палюбоўнікі, пары Жонкі, сябры, палюбоўнікі, пары. Кпіны, усьмешкі і трукі. Каб дакрануцца рукамі да мары, Трэба мець чыстыя рукі. Сьветлыя думкі і […]...
- У пары з Нёманам Ты думаеш, Нёман, што сонца твой гон супыняе? He, стронцый. Тут жудасны зброд цемнаты. Заткнулі крыніцам раты. Жывога цябе пахавалі, […]...
- Думка Думка. Дражніць думка маё сэрца: Не лянуйся, кроў гані, Душу дражніць, каб гарэла Ад шчадротнай дабрыні. Сэрца глуха, душа цьмяна, […]...
- Адзiнота Адзiнота… Сумнае слова… Быццам сэрца тваё памiрае, Нiбы дробныя кроплi дажджу На вачах у цябе астываюць… Лягу ў ложак, але […]...
- Людзі як дрэвы Не думаў ніколі, што дрэва хавае? Стаіць і маўчыць, нібыта чакае… А дрэва зусім як пакінуты сын, Што маці чакае […]...
- Год Велізарнае мноства хвілінау Правялі Мы у нашым Годзе. Адным цэлым былі – былі упоразнь Каму ж дзякаваць што ты са […]...
- Ліпень 1992 года Заліўнога дажджу дай нам, Божа! Хопіць гэтай праклятай спякоты! Колькі мучыць зямлю нашу можна, Зазлаваўся на нас так за што […]...
- Адказы Сонца чакае, калі наступіць дзень; зоркі чакаюць надыходу ночы; вецер пільнуе апалы ліст; маланка вартуе першы гром; неба ўпэўніваецца ў […]...
- На краі дажджу Вы зведалі гэта – У розгары лета Пабыць неспадзеўна На краі дажджу? Вы скажаце, пэўна, Што вам давялося He раз […]...
- Жаночае сэрца Алене Багамолавай прысвячаецца На далоні Бога – жаночае сэрца, маленькае, безабароннае, бездапаможнае. Малюся горача, Божухна! Уратуй адзіную, светлую, чыстую ў […]...
- Я стукнуў тры разы Я стукнуў тры разы У дзверы. Ты маўчыш. Напэўна, заглушыў Мой ветлы стук пярун. Каб ля цябе пабыць, Я гэтак […]...
- Мая душа Мая душа, нібы анёл, У чысціні і прыгажосьці Чакае волі і дазвол Ляцець у вырай да кагосьці. А зараз кропляй […]...
- Дзе крыўда адвечная спела Дзе крыўда адвечная спела, Дзе сыпала гора курганы, Рукой пралетарскаю смелай Гнілы стары лад зруйнаваны. Старыя паломаны праслы, Электрыка рвецца […]...
- Пляткару О, як хочацца вам мяне бачыць вар’ятам – Узялі б па сто грам вы на грудзі свае За маё нездароўе, […]...
- Гэй, наперад! Гэй, наперад, покі сэрца Б’ецца, рвецца на прастор, Годзе млеці ў паняверцы; Гэй, да сонца! гэй, да зор! Хай бацькі […]...
- Проста я цябе чакала …Проста я цябе чакала. Хай няўмела і няўдала. Сто дарог-расчараванняў. Сто грахоў без пакаяння. І капрызнай музы дотык. І густое […]...
- Антылюбоўнае Ты чакала прынца на белым кані. Гэта быў прынцып! Адзін на дваіх. Ты чакала яго, а ён – цябе. Ён […]...
- А я чакала й верыла табе А я чакала й верыла табе. І уначы за нас малілась зорам. А гэта – проста грушы на вярбе, Сарваныя […]...
- Паслухай Паслухай чалавек цябе чакае Зямля Матуля спадчына твая Яна Вясною громами гукае І кліча з Неба крыкам жураўля Глянь распасцёрла […]...
- Кожны раз, калі цяжка і боль Кожны раз, калі цяжка і боль Абцугамі сэрца сціскае, Калі вытрымаць няма сілы больш, У думках вёску сваю ўспамінаю. Як […]...
- Мая думка Як вецер, як птушка, дзе сонца, дзе зоры, Так рвецца, нясецца ўдаль думка мая; Абымецца з небам, пакоціцца ў мора, […]...
- Туга аб каханай Дзе нябёсы сіні і высокі, Дзе ніколі людзі не былі – Там жыве адзіная далёка. Церам там блакітны за аблокі, […]...
- Люблю Люблю наш край, старонку гэту, Дзе я радзілася, расла, Дзе першы раз пазнала шчасце, Слязу нядолі праліла. Люблю народ наш […]...
- Сакавік Сакавік на парозе ўзыходзіць, І вясна ў наш край надыходзіць. Гэта час успамінаў кахання І тужлівага спадзяввання, Што адбудзецца зноўку […]...
- Леў і ключы Леў і ключы (у памяць аб падзеях 1590 года) Ганарыся, нос уверх задзяры, лідчанін: атрымала Ліда герб – шчыт са […]...
- Досыць -Ты пацалуй мяне, мой мілы, Бо нешта я засумавала,- Жанчына любага прасіла, Пяшчоты мужавай чакала,- Пагавары са мной, каханы І […]...
- Бярозкавы мары Бярозкавы мары Плывуць аблокі над прыціхлай вёскай, Кудысьці іх халодны вецер гоніць, Плывуць над полем з тонкаю бярозкай, Яна аб […]...
- Песня Чалавек нараджаецца з песняй, Што пяе над калыскаю маці. З тою сумнай, тужліваю песняй, што пара прыйшла засынаці. На Каляды […]...
- Я казала Я казала ‘ люблю! ‘ Гэта значыць, прызнала Чалавека ў табе І ў сэрцы сваім. Тваіх пісем чакала, Вельмі доўга […]...
- Доля мая жытняя Калі я цябе пакінуў, Кранула асцём успамінаў Ты, поле маё старажытнае – Доля мая жытняя. Даруй мне за ўцёкі злачынныя. […]...
- Арыгамi Я не ведаю, што будзе з намi, I цi здолею вытрымаць гэта: Думкi складваюцца ў арыгамi – Закаханасцi позняй прыкмета. […]...
- Юпіцер Мы паляцім з табою разам на Юпіцер, Дзе зорки ясныя чакаюць нас з табой. Жыцце не вечнае, але на той […]...
- Футра Футра Лявону думка дакучала, Не мог пазбавіцца ніяк. Як песня ў галаве гучала, Хоць быў на песні не мастак. Адпрацаваў […]...
- Хоць бывае і цяжка мужчынам Хоць бывае і цяжка мужчынам – Горкіх слёз не убачыш ніколі. Хіба толькі пралягуць маршчыны, Як барозны ад плуга на […]...
- Пакацілася лета Пакацілася лета Цераз поле і лог. Пакацілася лета Без усякіх дарог. I, напэўна, чакала Ад яго сінява – Журавоў выпускала […]...
- Эмігранту Брат беларус, у далёкі край, Цябе мы сёння выпраўляем, Заўсёды ў шчасці сустракай, Таго, што мы ўсе жадаем. Жадаем радасці […]...
- Іду на спатканне Кусты серабрацца ў расінках, І цягне з ракі прахалодай. Іду я знаёмай сцяжынкай, Увечар, прад сонца заходам. Іду. Прыбярэжныя дрэвы […]...
- Сплываю далей The Rasmus Saіl Away(пераклад) Быў наш час, Было за што змагацца, Сьвяціла мроя, ў нас быў плян. Іскры ў нябёсах.? […]...
- БАЛАДА МІКОЛЫ РАВЕНСКАГА (17.12.1886-9.03.1953) Шумяць знаёма ясень і каліна. Але не родны край тут, тут-чужына. І ты не вернешся дамоў ніколі, Як ліст […]...