Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Мастачка

Мне прыснілася мастачка,
Цуда, дзіўная дзяўчына!
Роварам праз лужы скача,
Думаю: “Ай, малайчына!”

Кніг, напэўна, шмат чытае,
Птушак любіць і прыроду,
Дый штораз абавязкова,
Час знаходзіць на прыгоды.

Клавішы яе сяброўкі,
Трэба – музыку зайграе,
Дый мужыцкую бародку,
Дбае шчыра, паважае.

І прыгожа, і чароўна,
Вочы, нават, не адвесці,
Гэта сон, але здаецца,
Ёсць яна, у свеце дзесьці.


Верш Мастачка - Яўген Герасіменка