Верш З вячэрніх дум

Як нябеснае згасне за лесам святло,
А ноч крылле распусціць па ўсёй Беларусі,
Штось мне шэпча: ідзі! Я іду за сяло
I на ўзгорку пад крыжам паклонным саджуся.

Счараваны вячэрняй глухой цішыной,
Прыслухаюся шэпту далінаў і гораў;
Недзе-недзе губляюцца нікла са мной
Задуманыя вочы ў нязгледным прасторы.

Тонуць думы ў спакоі трывожна-святым,
Над зямлёй расплываюцца з сумнай цямрыцай
Аж да высі, што макам мігціць залатым –
Мільёнамі зор без канца, без граніцы.

Ночна-сонная даль мае мову сваю,
Былі з’яўныя шорахам тайным складае,
Песню з небам снуе – праслаўляе зямлю;
Ў песню лучыцца гэту душа маладая.

Аб квяцістым зямнога жыцця харастве,
Аб праменнях, што долю галубяць людскую,
I аб з сілай благою пабеднай бітве
Чую голас прарочы і ў думках мяркую…

Гледзячы, як загон наш калоссямі спеў,
А сявец яго радасна з сонцам сваіўся,
Песню далі і неба таксама я пеў,
А калі?.. Знаць, тады, як яшчэ не радзіўся!..

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Надышоў гэты час ісці Надышоў гэты час ісці Па студзёнаму ветру і снезе. Па пакутліваму жыццю, Што знікае між зорак недзе. Надышоў гэты час […]...

Мы сустрэнемся потым з табою За мяжою зямнога жыцця. Дзякуй, Божа, за шчасце такое, За любоў, за агонь пачуцця. Хай не ведае сэрца спакою, Успамін […]...

“…Долю ж мая, долю!” “…Долю ж мая, долю!”- Па начох Гушкала журбу маю самота, – “Ці ж цябе гнявіла? Бачыць Бог! Ці ж тваю […]...

Шчаслівыя лепш зіхацяць Дакрануся да зорачкі-знічкі Пацалункам зямнога жыцця! Паспрабуе няхай сунічкі, Бо шчаслівыя лепш зіхацяць! Можа там, на канцы сусвету Адзінота гаруе […]...

Дарога жыцця Дарога жыцця жаданая Далёка зямлёй прайшла, Яна яшчэ ў розуме Маркса Светлаю зданню была. Яе, паміраўшы, бачылі Ў праменнях зары-вясны […]...

Адчыні Адчыні сваё сэрца насустрач вялікім падзеям І Жыцця разгарні некрануты і чысты лісток Ты адчуеш адразу як вільгаццю ветрык павее […]...

Абнімі Абнімі ты мяне, маладая, Абніманнем гарачым, агністым, Дый памчымся ад краю да краю Вольнай думкай па свеце цярністым. Ў дзень […]...

Яшчэ год адзін адплывае ў бязмежжа Яшчэ год адзін адплывае ў бязмежжа, трымціціць на далоні сняжынкай-слязой. Што – памяць забрала, што – снежань заснежыў, а нешта […]...

Людка Як Людкі не бачу, – Не міла мне жыць: I сохну, і плачу, I сон не бяжыць! I хатка – […]...

У зялёным полымі траўня У зялёным полымі траўня Дагараюць зімовыя рэшткі; Недзе белае знікла бяспраўе І душа ажывае нарэшце, І ў вачах залацяцца зоркі […]...

Вы кажаце Вы кажаце: надта пяю я нявесела, Пацехаў нiякiх не бачу ў людзей… Пакiньце смяяцца! Вас праўда не ўсцешыла, Няпраўды ж […]...

Я разумею, так павінна быць *** Я разумею, так павінна быць: Прайсці прамежак шляху ў адзіноце, Адчуць, як паглынае мозг самота, Як сум пячэ, як […]...

Я прыйшоў да вас Я прыйшоў да вас, каб сказаць, Што за горадам ноч, як дзень: Каля рэчак вербы не спяць, Ясны месяц стаіць […]...

Я – калгасніца Я – калгасніца Маладая, Жыву весела, Ані дбаю. Мае дзетачкі Позна-рана I накормлены, I прыбраны. Сваю Настачку – Дзіцё тое […]...

Згарым ты і я Згарым ты і я, Не застанецца сажы… Ні справа твая, І не тое, што скажаш. Згарым ды і ўсё, Не […]...

Мокаш Грукочуць у мяшку бачуркі, Яны скрываюць нашу долю, І тыя, што нам выпадаюць, Ёсць Мокашы прамудрай воля. У светлым Выраі […]...

Хто долю сваю знае Хто долю сваю знае? Ніхто… ніхто… ніхто… Долю хто кахае? Ніхто… ніхто… ніхто… Долю сваю заве хто? Ніхто… ніхто… ніхто… […]...

БАЛАДА ВЯРТАННЯ БАГДАНОВІЧА (9.12.1891-25.05.1917) 1. Далёка-далёка ля сіняга мора Душа не знаходзіць спакою зямнога. І чайкай лятае над сумным прасторам, І просіць спагады– […]...

Чэрвенькія ночы Нячутна чэрвеньскія ночы Ляцяць праз цалаванне зор, Па таямнічых сцежках крочаць Паўз серабрысты край азёр. У цішыні многагалосай Чароўных трэляў […]...

Як сад ад квецiнi дурэў Як сад ад квецiнi дурэў, Я палюбiў вясну за тое: За песню птушак, песню дрэў, Бо зразумеў – яно святое!.. […]...

Шпіталь душ Анёлу-захавальніку Увечар скончылась набажэнства, Верніки сышлі ад размовы анёлаў, Ад малітваў аб вечнам блажэнстве: Заўтра ісці на працу ці у […]...

Мая песня Натхнёна я збіраю словаў кветкі. Іду праз багну праўдзе напрасткі. А мне б узняцца да тае паэткі, Што песню жніва […]...

Ты кахаеш мяне! Мілая, прыгожая, далікатная, Каханая, дзяўчынка цудоўная З табой мы пазнаёміліся ўвесну, Для цябе, Алена, пішу я гэту песню, Я жадаю […]...

А ў полі вярба А ў полі вярба Нахілёная, Маладая дзяўчынонька Заручоная. Маладая дзяўчынонька Заручоная. Заручоная I запітая, Тады яе запівалі, Як сад зацвітаў. […]...

Цыкл: Максіму Багдановічу Цыкл: Максіму Багдановічу. 1.Сабе. Жыцьцю нябеснаму спакус, Жыцьця зямнога блазны – На сьвеце гэтым сцерагусь, Быць на другі пазваным; Ійсьці, […]...

На зорцы Адчыню я акенца на зорцы ды ўпушчу ў пакой сівы ранак… Прачынайся хутчэй, маё сонца, падаруй мне ружовы світанак. Задрыжыць […]...

Летам Выйду, сяду каля саду У зацішнай старане I дзівіцца буду цуду, Што цуднее ўкруг мяне. Як для света грае лета […]...

Спяваюць ружы пад акном Спяваюць ружы пад акном Аб нечым ружавым, няйначай. Зачараваны, дрэмле дом. А дожджык слухае – і плача. Хвалюе ветрам струмяні. […]...

Пасадзіла бярозку З народнага – пра жаночую долю Пасадзіла бярозку Ля бацькавай хаты. А сніцца рабіначка З лісцем прымятым. Ой ты, доля […]...

БАЛАДА АЛЬФРЭДА РОМЕРА (16.04.1832-24.01.1897) Хаваецца сонца ў снапах залатых, І жнейкі спяваюць аб днях маладых, Аб юным паўстанцы, што ў бітве загінуў, Пакінуўшы […]...

Натхняльнае Мо пачынаю… Адмакаць… Успаміны… Накацілі… Гадоў так…тры… Ні даць…ні узяць… Жыцця нямоглага Карціны… Глядзела Кожную я ноч… Ад слёз… Губляла, […]...

ТРЫПЦІ ХДУШЫ ТРЫПЦІХ ДУШЫ 1 Як вынесці душы сваёй святло з умоўных нашых ісцін поля бою? Я знаю: слова моўленае – зло, […]...

На дрэвах не відаць На дрэвах не відаць Лісткоў і павуцінак. Зямля, нібыта пляц, – Hi траўкі, Hi сцяблінак. Настрой ва ўсім такі, Што […]...

Восеньскі А давай апранемся ў восень, Будзем слухаць пад спеў агню, Што нам вецер здалёк прыносiць, Будзем думаць пра долю сваю. […]...

Першае каханне Я думала даўно забыла Хлапца таго з блакітнымі вачыма, На золку песню салаўя, Духмяны бэз ля ручая. Сцяжынку ў полі, […]...

Матуліны рукі З маленства яны нас Да сэрца гарнулі, Пяшчотныя, добрыя Рукі матулі, Што з ранку працуюць Няспынна і лоўка – Дачушку […]...

Мая думка Як вецер, як птушка, дзе сонца, дзе зоры, Так рвецца, нясецца ўдаль думка мая; Абымецца з небам, пакоціцца ў мора, […]...

З недацветаў Зелянелі лагі, Зацвіталі сады, – З маладою сваёй Я спаткаўся тады. Вецер косы яе Расплятаў, спавіваў, Прыпадаў да грудзей, Калыхаў, […]...

Мой боль Мой боль тваім не стане болем. і ў гэту ноч не будзе сон перарывацца стогнам болей з калючых прывідных лясоў. […]...

Подых Жыцця Подых Жыцця Свет Ізвечны Жыцця ён нячутна кранае Ён узніме цябе і Душа заспявае Шчырых Слоў Прастата працінае да донца […]...