Верш Настрой
Дні залатыя –
Бліскавіцы.
А я у смутку патанаю.
Жыву самотна,
Як Авідзій
Калісьці на Дунаі.
І плачуць стомленыя зрэнкі
Аб гарадах майго прадвесня,
Адкуль мне піша
Толькі зрэдку
Мой сябра
І равеснік.
Чаму ж ты, доля,
Не спыніла
Мяне на ростані
Дзе-небудзь?
Аблокі цягнуцца паныла
Авечкамі па небе.
Як душна тут душы!
І цесна.
І толькі Лондана чытаю…
Астачарцела мне бяздзейнасць:
Збіраю чамаданы…
(1 votes, average: 5,00 out of 5)
Ещё вершы:
- Зімовы настрой Ціха-ціха снег лажыцца На палі і на лужок. І пяшчотны сон мне сніцца – Ціхі, белы, як сняжок. Завіруха завывае, […]...
- …Мяняецца настрой мой штохвілінна Мяняецца настрой мой штохвілінна, І сьляпая злосьць вядзе ў туман. Ну як жа ты, звычайная дзяўчына, Мой розум з сэрцам […]...
- ВОСЕНЬСКІ НАСТРОЙ Шэры змрок за акном, На гадзінніку – восем. Хтосьці паліць касцёр – Пацягнула дымком… Восень! Шэры змрок на душы. На […]...
- Ад немаўленства маннай кашы Ад немаўленства маннай кашы Імгненьні капаюць, цурчаць, Каб чырвань гліны долі нашай Муром цагляным збудаваць. Доля адна ірвецца гмахам, На […]...
- КОЛЕРА БЛАКІТ КОЛЕРА БЛАКІТ Праз дзень з сабою, побач з сонцам І рэдка ноччу заглядаю у сябе, Спрабую пры святле угледзець донца […]...
- Хто марамі жыў Хто марамі жыў, мяне зразумее: Я мару з дзяцінства як бусел лятаць, Каб Бог дараваў мне птушыныя крылы, Каб душы […]...
- Вясенні настрой “Вясенні настрой” Паміж зімою і вясной Блукалі дні бяз сонца І колер шэры на двары І ноч ішла бязконца Павясялела […]...
- Вечаровы настрой ВЕЧАРОВЫ НАСТРОЙ Залунаць бы ў тых дзіўных прасторах, між планет, між празрыстай імглы, адчуваць цяплыню блізкіх зорак, бачыць рухі жыцця […]...
- У прыцемкаў настрой паволі чах У прыцемкаў настрой паволі чах. Свой плач згубіла за лугамі каня. Бянтэжылася першае спатканне Ў гародаў местачковых на вачах. У […]...
- Аблокі памяці Аблокі памяці Аблокі маёй памяці Плывуць удалячынь, Пакружацца і зноў Лятуць у вырай. Але мне і сумаваць цяпер Зусім няма […]...
- Калі – небудзь, а можа нікалі Калі – небудзь, а можа нікалі, Я прайдусь басанож па зямлі, Можа некалі песню сваю заспяю, А мо праспяваю чыю… […]...
- М. м Як цягнуцца кветкi да сонца, так я хачу да цябе як дуба каранi моцныя зямлю абдымаюць так жа моцна ўвечары […]...
- Дзеці-бежанцы Жоўтыя сланечнікі смяюцца. Бегаю па лужах басанож. Дзеці, што не могуць усміхнуцца. Дзеці без усмешкі – ну, і што ж? […]...
- Гараць рабіны за вакном Гараць рабiны за вакном Гараць рабiны за вакном I клён стаiць жоўтагаловы. Зямля пакрыта дываном З прыгожых лiсцяў каляровых. Курлычуць […]...
- Каханне ці любоў Я цябе кахаў калісь, Бласлаўляў імя тваё. Думкі мае нясліся увысь, І сэрца ў грудзёх трапятала маё. Твой твар для […]...
- Шукаю Шукаю сябе, гукаю, блукаю, А вецер асенні аблокі хістае, Чакаю сябе пад кленам высокім, Я тут, а душой – даганяю […]...
- Каб мне стаць Каб мне стаць калі сасною На гары высокай I зялёнай галавою Закранаць аблокі, Падлічаць на небе зоры, Гаманіць з вятрамі, […]...
- БЕЛАРУСАМ ЭМіГРАНТАМ (Першай, другой і апошняй хвалі) Ты усё сваё шукаеш? Родны лес і поле. і нічога сам не маеш, Беларуса доля. […]...
- Вазьму аловак і паперу Вазьму аловак і паперу, Пачну пачуцці рыфмаваць. Усё збалелае даверу Лісту, не здольнаму змяняць. Няхай у словах застанецца. Мо апасля, […]...
- Дарога да лета Вясна. На цяпло, здаецца, Даўно павярнуцца трэба. Ды вецер, халодны вецер, Зусюль – і з зямлі, і з неба. Стараемся […]...
- Ля сцен блакітнай царквы Ля сцен блакітнай царквы, Стаю пахіліўшы чало. Ніяк не магу адказать, Сюды што мяне прывяло. У сэрдцы вар голы кіпіць, […]...
- За свабоду! Я кажу табе: “Прывітанне”! Справы як? – запытаў у цябе. І, здаецца, што з гэтым пытаннем Я прызнанне дарую табе… […]...
- І КАБ НЕ ХВАРЭЛА МАМА! (Пажаданне маленькай дзяучынкі пад самае Ражство) Бог жыве высока ў небе Ды анёлы з ім таксама, Што яшчэ нам усім […]...
- БАЛАДА МІКОЛЫ ЕРМАЛОВІЧА (29.04.1921-5.03.2000) Ён праз туман, нібыта праз стагоддзі, І праз стагоддзі, нібы праз туман, Ідзе няспешна, як па тонкім лёдзе, Па […]...
- Па сцяжынках віхлястых Па сцяжынках віхлястых вечнасці у адных супярэчнасцях ў беспрасвет мяне доля нясе… – Не такі ж, як усе!.. Дзівачок, наіўняк, […]...
- Аблокі Я за аблокамі сачыў І кожнаму даваў найменьне. Цьвяліў вятрыска далячынь – Імёнаў паскараў зьнікненьне. Аблокаў большасьць найхутчэй Зьнікала ў […]...
- Да Артура Цяжкага Да Артура Цяжкага На цвінтары касцёла Божай Маці гармонія, якую ты шукаў, над дрэвамі, нібыта поўсць ягняці плывуць аблокі ў […]...
- Ці ёсць што-небудзь лепей за Радзіму? Ці ёсць што-небудзь лепей за Радзіму? Хоць штосьці..ёсць? Спякота у летку, зной у зіму, Складанасць – маладосць. І вартасць матчынага […]...
- Не такі Па сцяжынках віхлястых вечнасці у адных супярэчнасцях ў беспрасвет мяне доля нясе… – Не такі ж, як усе!.. Дзівачок, наіўняк, […]...
- На стозе бусел Крамяныя грудастыя аблокі Над пожняю, над лесам коціць дзень. Жывое джгае порсткі авадзень, А даль мігціць наміткай-навалокай. На стозе – […]...
- Я раскрыюся! Калі-небудзь я скіну свой полаг Пасля радасці або бяды, і з душы я дастану асколак Не гнілой халоднай слюды… Я […]...
- Дзе ты Як адзінокі вецер, што гуляе ў небе, Нібыта кліча ён цябе с сабою. І толькі потым ўжо спытаеш: “Дзе ты?”, […]...
- Пра долю А дзе ж тая добрая доля На гэта Вам не адкажу Сябе адчувая ў няволі У замежжы далёка жыву Калісці, […]...
- Разам с Музай Мая Муза дрэнная цётка. З’яўляецца нерэгулярна. Калі-небудзь гучная нотка! Ну, а потым – ўсё кашмарна. Не сказаць, што мы з […]...
- Расток веры Я крыху навучылася верыць І надзеяй чыёй-небудзь быць, Мне яшчэ давядзецца зведаць, Што такое моцна любіць. Мне яшчэ давядзецца шляхам […]...
- Здаўна вядзецца, што мужчыны Здаўна вядзецца, што мужчыны Па цэлым шэрагу прычын Завуцца моцнай палавінай, А доля слабых – для жанчын. Няхай сабе, але […]...
- МАНАСТЫРСКАЯ ПЕСНЯ – Не сварыся, матухна, матухна-ігумення, Не крычы на дзеўчыну, не няслаў дурной. Лепей прыгалуб мяне, шчыра адмалі мяне, Бо на […]...
- Пральюся рачулкаю я ў тваё сэрца Пральюся рачулкаю я ў тваё сэрца, Сонейкам цёплым спынюся ў душы, Расквечуся ружай ці восеньскім дрэўцам, Воблакам гляну з нябесных […]...
- Забытаму жаўнеру Забытаму жаўнеру. Глеба Ржэва не воцат, А іржа ад крыві, Наўгародскім балотам Грэбляй косьці ляглі І жаўнерская доля Не прыймае […]...
- Прачнуся заране-заране, як свет нашых продкаў Прачнуся заране-заране, як свет нашых продкаў, – Не можа стрымаць сябе продкаў маіх гамана, Затоку зары пакалыхвае іхняя лодка, На […]...