Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш БАЛАДА СЯРГЕЯ НОВІКА–ПЯЮНА

(27.08.1906-26.08.1994)

У небе Айчыны чарнюткія краты,
І чэрап у небе-не сонца-плыве.
Пры новай уладзе ты зноў вінаваты,
Што ты беларусам з’явіўся на свет.
І гоняць ізноўку цябе да магілы,
І дротам калючым прыгожыцца шлях.
І воранаў чорных чарнюткія крылы,
І белыя крылы анёлаў, і жах
Над шляхам тваім, над людской непакорай.
І будзяцца песні пад звон кайданоў,
І будзяцца сілы, каб выжыць у горы,
Вярнуцца і ў гора патрапіць ізноў.
Навокал чарнеюць крывёю курганні,
І вёскі пустыя, і выюць ваўкі.
Ты помніш апошняе з маці спатканне,
І спадчыну дзеляць штодня чужакі.
І колюць штыкамі па-рабску у спіну
Служакі, што вераць у светлы прасцяг
І ў зорнае заўтра турэмнай Айчыны
І крочаць па братняй крыві і касцях.
Цяжэюць ватоўкі, звярэюць сабакі,
І холад, і голад збівае ўсіх з ног.
Смяротнікаў новых чакаюць баракі,
І ямы чакаюць-ля чорных дарог,
І працу чакаюць культурныя каты…
Душа паўтарае: “Айчына жыве!”
А ў небе Айчыны турэмныя краты,
І чэрап у небе-не сонца-плыве.

21.08.1990, 26.08.1994

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш БАЛАДА СЯРГЕЯ НОВІКА–ПЯЮНА - Віктар Шніп