Верш ПАН

Люблю, сябры, калi за рэчкай гасне дзень,
Схаваушыся лясоу у таемны цень,
Цi пад галiнамi пустэльныя арабiны,
Глядзець сiнiя, тумановыя далiны,
Тады прыходзiць Пан з натоупам пастухоу;
Скачуць наукола мяне дзе аксамiт лугоу.
Ды часцей жа бог авечак з летуценнем
Аб’явiцца, прыузносячы святое натхненне:
Галаву рагатую цешыць лёгкая падзейка,
У руцэ кубак, а у другой – жалейка!
Вучыць заспяваць; i я пад шатамi за справы!
Граю ды пяю шчаслiвы й без славы.

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Я не люблю Я не люблю, калі гавораць за вочы. Я не люблю, калі кідаюць малых. Я не люблю, калі кахаюць за грошы. […]...

ДРУГОЙ – Ты прабач мяне, Сяброўка, Толькі зараз я не твой. Светліць месяца падкоўка Мне сцяжынку да другой. Бо спынялася імгненне […]...

Люблю я Люблю гамонку косаў летам, Люблю зімой марозны маляванец, Вясною – розбрызг разнастайных кветак, А восенню найперш – абшар-барвянец… Люблю лагоду, […]...

БАЛАДА СНЯЖЫНКi Святло сняжынкi з неба ўпала На поплаў – грэшную зямлю… Пакуль слязой сняжынка стала, Паспела вымавiць “Люблю”. “Люблю, люблю…” – […]...

І ты, і я… І на паўмілю І ты, і я… І на паўмілю, Што ў дзень стварэння, – ні душы… Бярозкі, ўбачыўшы, застылі – Баяцца голлем […]...

БАЛАДА СНЯЖЫНКІ Святло сняжынкі з неба ўпала На поплаў – грэшную зямлю… Пакуль слязой сняжынка стала, Паспела вымавіць “Люблю”. “Люблю, люблю…” – […]...

Я люблю Люблю я водар злотай нівы, Пахі лесу, цёмных вод. Як народ працалюбівы На святы водзіць карагод. Люблю я снег, люблю […]...

Жыццё люблю ва ўсіх праявах Жыццё люблю ва ўсіх праявах. Але найболей, з года ў год, Цікавы мне прыроды з’явы: Люблю закат я і усход, […]...

Я малым казку чуў ад сябра Я малым казку чуў ад сябра I паверыў я казцы той – Прамянямі, што б’юць з-за хмараў Размаўляе Гасподзь з […]...

Беларускі Край Песня жаваранкаў І буслоў клякатанне Васількі на лугу, Туманы на світанні. Свежы подых лясоў Жыта шэлест духмяны І зуброў вечных […]...

Маўчу Маўчу, бо гэта значна больш за словы. Маўчу, бо словы цяжка падабраць. Маўчу і ўсцяж сустрэч чакаю новых. Маўчу, але […]...

Роднае сэрца Сэрцам цябе абнімаю Да Душы прытулюся Душою Шчасце з табой нас чакае У Свеце сагрэтым Любоўю Мілае роднае Сэрца Цябе […]...

Я люблю Беларусь Рецензия на стихотворение “Молюсь!” (Лариса Гапеева) Я ЛЮБЛЮ Беларусь сваю родную- Прыгажуню, як сонца, лагодную, Землякоў дарагіх, з душой чыстаю, […]...

А ў тваёй руцэ А ў тваёй руцэ – не мая рука, а ў маёй рацэ – камяні на дне. Камяні, што кідалі мы, […]...

*** Шарэюць кустоўі ракіты …Неба вясновае мне падае Кубак блакіту. К. КАМЕЙША Шарэюць кустоўі ракіты, Спавіты нябёсы смугой… Налі мне, паэце, блакіту з вясновага […]...

На полі вясною Люблю я прыволле Шырокіх палёў, Зялёнае мора Ржаных каласоў. I вузкія стужкі Сялянскіх палос – Люблю цябе, поле, Люблю я […]...

Я не люблю ні белых, ні чырвоных Я не люблю ні белых, ні чырвоных – Рабства і насілля не люблю. Не люблю, калі ў лугах зялёных Росы […]...

Дзень мядовы Дзень мядовы, сонечны, iскpысты Лье салодкi водаp на зямлю. У вачах блакiтна-пpамянiстых Тоiцца святое: я люблю! Мiла мне вачэй тваiх […]...

У калядным лесе Пяшчотна ступаю па беленькім снезе. О міг неспазнанай чароўнай цнаты, Ты мне у калядным прымроіўся лесе, Тут столькі дзівоснай красы, […]...

Хварэю я Хварэю я. Ды дзіўная хвароба! З такой, напэўна, доўга не жывуць. Бяда мая – не вірусы-мікробы, А вершы, вершы, вершы […]...

Нi сёння, нi ўчора Нi сёння, нi ўчора Не чуў я дакору Не чуў тваёй скаргi Што я не такi Бо ты адляцела На […]...

Яе будзе прыход нечаканы Яе будзе прыход нечаканы. Адвячоркам аднойчы уздых Будзе цешыць пякельныя раны Нешчаслівых гадоў маладых. І рукою сваёй запалёна Абарвеш ты […]...

З днем Святога Валянціна Хачу, дзяўчаты вам сакрэт адкрыць Я напярэдадні святога Валянціна. Хачу сказаць я, што магу любіць, Хоць у жыцці і добрая […]...

СВЯТОЕ З якiх нi вярталiся б толькi дарог, Вяртаемся мы да духоўных вытокаў: Легенд ды паданняў, што час нам збярог, Паэзii […]...

Балотам снежным праз сасоннік Балотам снежным праз сасоннік, Які смаловым пахам вабіць, Прастор балот зімою соннай Люблю санямі разухабіць. Люблю, як кусцік нізкарослы, Калі […]...

Я люблю, калі ў доме ціха Я люблю, калі ў доме ціха, Калі свет нідзе не гарыць, І не чутна ніводнага ўздыха, І ўвесь горад даўно […]...

Люблю, заўсёды сню і мару Люблю, заўсёды сню і мару, Шаную цвет вясны тваей. Увесь да родных рысаў твару Штодзень прыростаю мацней. Штодзень кладу на […]...

Мая малітва Кленчыў я перад крыжам, І маліўся да Бога, Заняпад і знямога, То занадта ўжо многа. Ты даруй мне мой Божа, […]...

Мяне не трэба папракаць Мяне не трэба папракаць, Што таямніцу позна выдам: Люблю я роднае спаткаць За кожным новым краявідам. I зачароўвае мяне He […]...

КРЫНІЧНЫ ЗВОН Паэту Анатолю Канапельку Не на зямлі — у сэрцы трапяткім Сімфонія жыве гаючай нотай, Ліецца над зялёнаю лістотай, Над плынню […]...

Добрым людзям А ці кажу што я паэт? Люблю я забаўляцца з словам, Люблю, таксама, родную мне мову. Не патрабую да сябе […]...

Я люблю цябе Я люблю цябе, Я люблю цябе, Я люблю цябе, цішыня. Толькі вочы скрозь, Толькі рукі скрозь, Толькі вусны твае, Што […]...

Мая Беларусь Я заўсёды табой ганаруся, Беларусь – ты Радзіма мая, Як квітнееш ты – я дзіўлюся, І цябе ўслаўляю я. Я […]...

Жнівеньская ноч як звар’яцела Жнівеньская ноч як звар’яцела, Развязала чорныя мяхі. Сотні тысяч зорак пераспелых Сыплюцца на мокрыя імхі. Галаву і сэрца мне працяла […]...

Учора шчасце толькі глянула нясмела Учора шчасце толькі глянула нясмела, – I развеяліся хмары змрочных дум. Сэрца чулае і млела, і балела, Радасць душу мне […]...

МАЁ ПРАДЗiВА – Памiраеш – жыта сей,- Гаварыў дзед Аляксей… Я родам з сялянскага роду, Не маючы iншай раднi, Я родам, як […]...

Люблю Люблю наш край, старонку гэту, Дзе я радзілася, расла, Дзе першы раз пазнала шчасце, Слязу нядолі праліла. Люблю народ наш […]...

Люблю я навальніцу ранкам шэрым Люблю я навальніцу ранкам шэрым, зь вятрыскам, мякка дзьмуючым у твар, зь бялюткім небам, бы аркуш паперы, што думкі схоўвае […]...

Я не люблю няпраўду Я не люблю няпраўду – не няправых Яны ў яе руках як інструмент Ім дадзеная быццам для забавы Сваім мячом […]...

Лістапад закружыў галаву Лістапад закружыў галаву, Сыпле золата восень пад ногі. Журавы па аблоках плывуць, Нібы мары мае і трывогі. Па сумётах кляновых […]...