Верш Сасна

Сасна ў задуменні,
Сасна, нібы ў сне.
I сонца праменні
Гараць на сасне.
Чаго ж уздыхае
Вяршыня сасны,
Калі пралятае
Тут вецер лясны?
Чаго? Мо сасна
Вельмі рада яму,
Ці можа яна
Успамінае зіму
I вецер зімовы,
Што голле ірваў,
Што холад суровы
На ўсё навяваў.
А можа ёй сніцца
Той вецер другі,
Што гладзіў ігліцы
Крылом ёй тугім,
Што ў часе вясны,
Абудзіўшы прасцяг,
Ён толькі ў сасны
Заціхаў на грудзях.

Ещё вершы:

Сасна майго дзяцінства Сасна майго дзяцiнства, – Ад неба прыгажуля, Як частка ад гасцiнца, Што з кроўнасцю iснуе. Стаiць сярод бур’яну, Раскiнуўшы галiны, […]...

Калі падае ў лесе сасна векавая Калі падае ў лесе сасна векавая, што падпілена вострай пілой, – на хвіліну ў маўчанні яна замірае, перш чым голлем […]...

Сасна шаптала баравая Сасна шаптала баравая, І не аспрэчваў мох балотны: “Шляхоў зваротных не бывае Для тых, хто ў сьвет прыйшоў сьмяротным…” А […]...

Сны Птушкаферма сніцца лісу, Сніцца мішку мёду міса. Сніцца зайчыку капуста, Сніць цялятка хлеба лусту. А свавольніку Ігнатку Сніцца ў дзённіку […]...

Бясхмарнае неба бязвоблачнай далі Бясхмарнае неба бязвоблачнай далі, Тут птушкі ўранку сонца віталі, Тут жнівеньскі вецер гукаў навальніцу, Каб елкі паскідалі шапкі з ігліцы. […]...

Балада жыцця Вы бачылі, Як падала сасна Да долу ранняю вясной. І свежы зрэз заззяў, як сонца, Ды затуманіўся слязой – То […]...

Вераснёвая ноч Вераснёвая ноч, бель туману густога, Зарападавы звон у трывожнай цішы, Усё без лішніх прыўкрас, невыдумна і строга, Як у добрай […]...

Хто можа схаваць агонь? Хто можа схаваць агонь, Хто можа спыніць світанне? У заўтра бяжы бягом, – Няма ў лёсу вяртання. Хто можа знішчыць […]...

Абраў нас Колькі жыву – сам сабе разважаю: Дзеля нечага ж я на свеце з’явіўся, Кудысьці іду і парады шукаю. А можа […]...

Чаго не убачыш вачыма Чаго не убачыш вачыма, Чаго не адчуеш душой, Таго уявіць не магчыма, Бо тое жыве над табой… Як птушка ў […]...

Александрына Мне не забыцца песні той даўняе вясны: – На Мурамскай дарожцы стаялі тры сасны… Хадзілі мы, спявалі, і з песняй […]...

Напалоханы цудам вясны Напалоханы цудам вясны, Расцярэбіy~шы кветкі на дрэвах, Вецер з яблынь у царства сасны Выкраy~ рэчку пялёсткаy~ белых. Пацякла ля ствалоy~ […]...

Плача паветра Плача паветра, рака і поле, Гінуць звяры і птушкі і мора. Плача і стогне ўсё наваколле, Цягне сасна к нам […]...

Свіцязь Мне Свіцязь начамі сніцца. Мне доўга начамі не спіцца. З табою хачу сустрэцца, Ці гэта толькі здаецца. Мне Свіцязь сніцца […]...

Я не магу не сніцца Вам Я не магу не сніцца Вам, Калі іду ў начное поле, Дзе лёс глядзіць вачыма болю… Я не магу не […]...

Люты холад Люты холад. Сцюжа кружыць. Лёд скаваў Раку і лужы. Першай шэранню Сняжынкі Беляць Хаты і сцяжынкі. Трубіць вецер Над зямлёю: […]...

На апошні паверх На апошні паверх – Горад, цемра. І не тое, каб смех, Ці памерла. Холад, восень ідзе, Не жартуе І люстэрка […]...

У час бяссоння Ну што напішу я сягоння На гэтым маўклівым лісце?.. …Паціху ўсплывала Пагоня, Імчалі імклівыя коні У чорнай начной глухаце. Імчалі […]...

Цілінькае гадзіннік, як сініца Цілінькае гадзіннік, як сініца На бэзавай галінцы ля става. Я ведаю – яна мне толькі сніцца, Каб некалі ў садзе […]...

Дрэва Час асенні, як тужлівы вечар, На прамёрзлы лес развесіў хмары. А па дрэве, быццам бы па твары, Секануў сцюдзёнай соллю […]...

Вецер выпусціў, нібы са жмені Вецер выпусціў, нібы са жмені, падхапіў зноў і злосна кінуў на халодную шыбіну мокрую лісцяў некалькі. На зямлю ўсё апала. […]...

Тры дні кахання Сэрцамі выпытвалі любоў. Небным шляхам па дарозе зорачнай Адляталі ў вечнасць, нібыта дамоў. Другі дзень – штодзённасцю замучаны Глянулі сцяжэласцю […]...

Далонню шэрае акно раскрыла Далонню шэрае акно раскрыла… І вецер ірвануў фіранкі-крылы Самотнай постаці між вечнага святла. Апошні крок-і холад ў паветры, І жорстка […]...

Законы Ньютана з класічнай фізікі Законы Ньютана з класічнай фізікі я вывучыў, ходзячы ў восьмы клас. I ўсё ж які малец баіцца рызыкі – наколькі […]...

Не сніцца Парыжу ворыва водар Леаніду Дранько-Майсюку Мая душа не плача, а пяе, бо стомлена не лёсам, а табою. Л. Дранько-Майсюк (“Стомленасць Парыжам”) Твая душа […]...

Усё ў жыцці заканамерна Усё ў жыцці заканамерна: зіма і лета. Дзень і ноч. І я не маю больш намеру ісці не прама, не […]...

У школу У ШКОЛУ Сонца вераснёўскае Промнікам тугім Разбудзіла Дашаньку,- Сёння дзень такі. Падмігнула ветліва: Хопіць маме песціць, У новы свет за […]...

Я проста хачу табе сніцца Я проста хачу табе сніцца У цёмныя-цёмныя ночы Я проста хачу адчуваць Як моўчкі глядзяць твае вочы. Мне хочацца раніцай […]...

Тата! Тата! Маці сёння – Тата! Тата! Маці сёння Два разы мяне пабіла! Першы раз – калі даў дзённік, А там двоек – “Божа […]...

Той год, калі ты быў жывы Той год, калі ты быў жывы, Імкне праз ліпень, і на выспе Праз пах ігліцы і травы Блукае шлях да […]...

Каля вогнішча Над восеньскім полем адзіная зорка To знікне, то зноў задрыжыць угары. Павеяла дымам вільготным і горкім З кастра, што, відаць, […]...

Ёй Толькі дзве ночы… І толькі гэтыя вочы Мяняюць усё, Да чаго розум так напружана крочыць… “Не збочыць…”, – чую голас […]...

Варона ды піва ВАРОНА ДЫ ПІВА Вароне шэрай неяк бог Разжыцца півам дапамог Яна на дрэва з гвалтам села У бутэльку заглядае смела […]...

Гронкі вішняў Гронкі вішняў ірваў мне ў далоні, Я шчаслівая іх цалавала. Пульсавала сардэчка ў скронях, Бо так моцна цябе я кахала. […]...

Высвятленне ісціны ВЫСВЯТЛЕННЕ ІСЦІНЫ Схацелі ўведаць два парнасцы: хто з іх у муз у большай ласцы? Нядоўгі час паразважалі – і для […]...

Дар ма Па-беларуску *дар ма – гэта слова “дарма” наўмысна падзеленае пустэчай на не зусім дарэчнае словазлучэнне … Вайна бесконцаю бывае. Не […]...

Пануе восень Ты сыйдзеш, мабыць, як прыйшла: Туман, балоты, восень… Прысніцца раз, другі вясна Як між чарноцця просінь… Ты знікнеш хутка між […]...

У НЕМЫМ ЗАХАПЛЕННI Званы пяюць вербнай нядзелi, А зямля спiць зiмовым сном. Гракi да хат не даляцелi I не кранулi крыг крылом. Рве […]...

Краю мой Краю мой родны, краю мой мілы, цудны, узорны, ад ніў залаты, хто цябе ўквеціў пушыстай калінай, краскамі, лесам засеяў густым? […]...

Холад. ноч Холад. ноч. таямніца. крык. Люты вецер сьмерць навявае. Побач лес, ваўкалакі, лясьнік. Нехрышчоныя песьні cьпяваюць. Толькі чэрці над гэтым усім, […]...