Верш Срэбраны лак
Адштурхніся смялей,
паляці ў нябёсы…
Шэры колер звычайна
прыкмета тугі.
Распляліся бярозы
шыкоўныя косы…
Даравання не будзе:
свой лёс не малі.
Сцісні нервы ў кулак,
кінь зноў позірк нясціплы
на вясны прыгажосць,
на квітнеючы мак,
на касцёр, на спатканне,
на профіль нязвыклы,
на адбіты ў люстэрку
мой срэбраны лак.
(2 votes, average: 5,00 out of 5)
Ещё вершы:
- Танкі Імклівасць, націск танкавай атакі – Супроць “пантэраў”, “тыграў” і гармат… Трыццацьчацвёрак кемлівыя тракі, Але няма дарогі ім назад. Палае танк, […]...
- Касцёр для дваіх КАСЦЁР ДЛЯ ДВАІХ Нас доля звяла і ад шчасця цвіла, Як луг, на якім ты вяночкі пляла, Я ж, быццам […]...
- Адбіваюся ў табе – ў крывым люстэрку Адбіваюся ў табе – ў крывым люстэрку Я глядзелася б, напэўна, больш прыгожай, Так бярозку ў пень абрынуць можна, Выклікаць […]...
- Горкі смак халадоў… Зіма Горкі смак халадоў… Зіма. Ноч ці ранак – ужо ўсё роўна. Калі нават заўважыш поўню – гэта будзе самотны ліхтар. […]...
- На спатканне з мінулым Я чакаю ЦЯБЕ і іду на спатканне, На спатканне з мінулым. Гляджу на шляхі… Прыцярушвае снег мітуслівае ранне, Манатонна стракочуць-пяюць […]...
- Нібыта зорачкі ўначы Нібыта зорачкі ўначы, Так Вашы вочы паглядзелі. Мой сум і боль куды падзелі? Нібыта зорачкі ўначы, Так Вашы вочы паглядзелі. […]...
- Трасцянец (надпіс на помніку) Мы, тысячы ахвяр – жывы людскі касцёр, надзей сатлелы цвет, асыпаны на жвір, – звяртаемся да вас, братоў сваіх, сясцёр: […]...
- Сакавіцкая ноч Начны дакучлівы капеж Дзяўбе санліва па адцёку, А кот залез у ложак мой Ды штосьсці муркае мне збоку. І я […]...
- Дыханне вясны Дыханне вясны Да Сонца ў планет карагодзе наш край зямны шар павярнуў – у парку зіму мы праводзім і дружна […]...
- Пачуцці заглушу і боль знясу Пачуцці заглушу і боль знясу маіх з табой адносінаў няўдалых. Аб гэтым нагадае толькі сум тваіх вачэй, прыгожых і адданых. […]...
- Апошняе спатканне Чаму ж ты, мая радасць, не прыйшла на нашу развітальную сустрэчу? Мо восень сцежку лісцем замяла і змрокам сум накінула […]...
- БАЛАДА СЯРГЕЯ ДАРОЖНАГА (25.02.1909-19.07.1943) Беларусь больш не стане крыжам Пры дарозе з Хрыстом распятым. С. Дарожны Палымнее касцёр у турэмным двары- Гэта проза […]...
- Хворая Я захварэла на цябе Што гэта? Дар альбо пракляцце? Ці мо не маю праў на шчасце? Зноў спадзяванні ў журбе… […]...
- Каханню ўсе ўзросты Ля люстэрка дзед Сямён Тупацеў заўзята. Хваляваўся вельмі ён, Бо збіраўся ў сваты. Свае вусы падкруціў, Падміргнуў люстэрку, У кішэню […]...
- На ўзлессі свецяцца наскрозь асіны На ўзлессі свецяцца наскрозь асіны, Як перад сонцам юная далонь. Дубы завуць мяне на імяніны, I я нясу вітальны свой […]...
- Хмяльны эдэм Быу вечар цемны, нейкі дым. Паверыу у бога я тады. Валокся у дошку пьяны, А тут Пятрусь у дугу з […]...
- Ружа вятроў кахання Свой лёс па рамонках любові – Вятрыска выгуліваў далі: Пялёсткамі шчасця не зловіш! Насіўся вецер па зямлі, насіўся вецер… Там […]...
- Вольны час пенсіянеркі Я кручуся ў свеце віртуальным І забылася на ўсё. Рэальна То у ” Аднакласніках” блукаю, На парталах штосьці размяшчаю, То […]...
- Зносіць восень лісце Зносіць восень лісце ціхаплынна І спыняе гронкамі рабін. Зноў шляхі мае сышліся клінам, Зноў, куды ні кінь, – усюды клін. […]...
- Да Бога Божа Адвечны, Божа Магутны! Зноў вымірае народ Твой ў пакутах. Мала цярпеў ён зьнявагу і войны? Колькі жыцця забірае Чарнобыль! […]...
- Я хацела ўбачыць анёла Я хацела ўбачыць анёла, Што за спінай нячутна стаіць, Усміхнецца, калі мне вясёла, Калі дрэнна, падкажа як жыць. Я хацела […]...
- З Каханьня, Любові, Вясны З Каханьня, Любові, Вясны. Каханьне люляе каханых З віхуры зімовай, слаты, Любові ім дораць муравы Ды першыя кветы з вясны. […]...
- Квітнеюць сады Квітнеюць сады Квітнеюць сады. Позірк нельга адвесці, Так зачароўвае іх прыгажосць. Ветрык лагодны цалуе іх, песціць, Хутка асыплецца долу суквецце, […]...
- Сымбалем Радзімы Сымбалем Радзімы – чарка й шкварка. Чырвань зь зеленьню лунае на сьцягах. Кожны дзень ў тэлевізары казка Пра квітнеючы край […]...
- Вучням Запомніў з вас я кожнага У профіль і анфас, Заўсёды засяроджаны Вучобай мілы клас. Над сшыткамі з надзеяй Запозна трачу […]...
- Па дарозе да вясны Па дарозе да вясны, На левабярэжжы, Сняцца лёгкiя нам сны, Ды не нам – належаць. Там нi здрады, нi маны, […]...
- Прыгажосць дзяўчыны Прыгажосць дзяўчыны Заварожвае свядомасць, І вусны шэпчуцць: Не шукай прычыны! Хваробу гэтую не лечаць, А сэрца зноў трапечыць, З грудзей […]...
- Наш масток НАШ МАСТОК Дзе бруіцца мой выток І такі ж выток твой светлы, Ёсць рачулка і масток У куточку запаветным. Дзе […]...
- Не праспі Спі, дзяўчына, покуль сонца Не зайграла над хацінай; А як сонца на аконца Бліскі кіне – ўстань, дзяўчына! Ўстань, зніміся, […]...
- Мая мара Беларусь – мая краіна, Дзе шмат лясоу, азер і рэк, Працуе дзе, на тваей ніве, Зычлівы, добры чалавек. Мару я […]...
- Сляды – Каго гэта ўчора страчала? Пад вечар да рэчкі ішла? – Страчала вясну, – адказала. – Хіба яна ў ботах […]...
- Ліпа Зноў вясною ліпа зацвіце, Мне яна нібы напамінанне. Колькі год прайшло, але яшчэ Не забыла першае спатканне. З неба зоркі […]...
- СЮРПРЫЗ Я не вучыўся, я не спаў, З вачмі адкрытымі ляжаў І бачыў вобраз – нібы партрэт. Я быў шчаслівы, я […]...
- З людзьмі цікава З людзьмі цікава першы тыдзень, з людзьмі цікава ў першы раз, калі гамоніць сэрца шчыра, калі ляціць імгненна час. Калі […]...
- Ці заўсёды я з табою буду Ці заўседы я з табою буду? мая радзімая зямля, ці зноў пабачу тую руту? што супакойвала маля. Ці зноў пачую […]...
- Ігнасеў сад З маленства помню сад Iгнасеў На ўскрайку вёскi, Што застаўся Як напамiнак аб тым часе, Як раскулачвалi Iгнася. Кулак, – […]...
- Nostalgie Цягне ў Мінск, да Траецкага зноў на спатканне… Слухаць музыку горада, танчыць з рознымі мінакамі, маляваць непаўторныя віды і ўявы, […]...
- Забыты ўжо позірк і памяць бяз слоў Забыты ўжо позірк і памяць бяз слоў, Пустая бутэлька благога віна. Тваёй тугі цені пяюць ля акна, Забыты ўжо позірк […]...
- Час вілікі манюка * * * Час – вялікі манюка і злодзей вялікі, падмане ён і ўкрадзе апошні рубель. Ты навошта з нябыту […]...
- Septem peccata mortalіa: luxurіa Твой позірк казыча ўтробу маю, фарбуе мне шчокі ружовым, усмешкі збянтэжанай не ўтаю ў святле ліхтароў вечаровых. Твой позірк мяне […]...