Верш Вяжу свой лёс

Ещё вершы:

1. Я СВОЙ Я СВОЙ Казычуць прамяні праз лісце клёнаў. Што даражэй цяпер між імі дарагіх – Шаптанне лісцеў ветрыкам кранёных, Ці сонца […]...
2. Як распазнаць свой дзень апошні Як распазнаць свой дзень апошні, Каб, не губляючы хвілін, Усю душу, нібыта грошы, Раздаць на добры успамін? Каб напярэдадні расстання […]...
3. Ведай свой шлях Мае свой погляд чалавек любы, На дождж за акном, на хвалі вады, На сябра ўчынак, на мамчыну пяшчоту, На сонца […]...
4. Вузлы У жыццёвай складанай гонцы Я часта раблюся наіўным: Прывязваю промні сонца Да знявечанай бурай галіны. Мураўіную звязваю сцежку З дарогай, […]...
5. Крыж у кожнага свой Крыж у кожнага свой Захварэла. Пасцельны рэжым, А за вокнамі чэрвеня гукі. На зямлі, без ніякай прынукі, Усе носім свае […]...
6. Ты пакінь пацалунак свой мне, раставанне, каханне, сон, чараўніцтва Ты пакінь пацалунак свой мне і павер, што ніхто не скрадзе. Наш ланцуг – гэта тонкая ніць Нам адно аднаго […]...
7. Я свой лёс Я свой лёс незавершаны ўсё вызначала вершамі. Дзе яны-першыя, тыя з якімі напоўніцу сэрца сваё ірвала? Мала было мне, мала […]...
8. Страціў лес свой зімні чуб Страціў лес свой зімні чуб, Ліст растраціў да манеты… I стаіць адзін адзеты За акном іржавы дуб. Дуб-мярзляк, скупеча-дуб Шмоццем […]...
9. Запаволіць свой ход гадзіннік Запаволіць свой ход гадзіннік. Закуру я зноў у адчаі… – Што так мучыш сябе ты, сыне?.. Ну, чаго табе не […]...
10. Свой след Бабіна лета… рыскай адметнаю Бялюткаю ніткай долу лягло… У зялёныя косы парою няўмольнаю Пацеркі бурштына раз-пораз упляло. Не разгадаць цнатлівасць […]...
11. Я вярнуўся ў свой стан Я вярнуўся ў свой стан. Я цябе зноў не бачу. Наша шчасце – падман. Ужо ні што не перайначыш. Усё […]...
12. Ем кулеш свой, а ён дзёгаць чорный Ем кулеш свой, а ён дзёгаць чорный, Лыжкой чэрпаю долю свою, А яна ідзе прасторам няторным, Усё на горку, наўпрамк, […]...
13. Кожнаму адмераны свой час Кожнаму адмераны свой час, Мы нараджаемся і паміраем. Што застанецца пасля нас, Мы самі выбіраем. Адныя з дня ў дзень […]...
14. Свой лёс мы самі выбіралі Свой лёс мы самі выбіралі Не на гады, а на вякі. З усёй Расіі паміралі За Беларусь бальшавікі. Я не […]...
15. Табе свой свет я аддаю Табе свой свет я аддаю… І Свет, які мяне калісьці страціць. І як адталую ваду Звычайна прыме і не здрадзіць. […]...
16. Свой водар вясновы ўжо выпіла лета Свой водар вясновы ўжо выпіла лета. Восень журбою лягла на бары. Вятрамі халоднымі сумна апеты, Лес адзінокі смугою гарыць. Дымяцца […]...
17. Я свой край шматпакутны шкадую Я свой край шматпакутны шкадую, I хачу, як не склаўся бы лёс, Бачыць Белую вежу святую На ускрайку блакітных нябёс […]...
18. Пасля Барселоны Нібыта з раю Ты сыйшоў з Барселоны Пакінуў ззаду Саграду, Саграду, Саграду. І яблык спакусны На плошчах і вулках Пакінуў […]...
19. Ёсць у паэта свой аблог цалінны Ёсць у паэта свой аблог цалінны, Некрануты прастор для баразён, Дзе ён працуе з першае хвіліны І да апошніх вечаровых […]...
20. Я будаваў свой карабель Я будаваў свой карабель. Ды дзе мне плыць? Усюды мель… І ён вялізны быў Бы гмах, Ды чэрап быў на […]...
21. Баравіковае Апошнія нажыткі лесу – Грыбы, Асеннія грыбы. I з драмняку ў драмняк я лезу, Ад павуціння твар рабы. Нагамі верасы […]...
22. Свой вораг Ці дзяржава галоўны вораг? Можа і дзяржава… А можа ў душэўных загонах яшчэ горшая справа? Рэвалюцыя пачынаецца з душы, з […]...
23. Такі наш сьвет перавярэтны Такі наш сьвет перавярэтны, Па-ваўкалачаму бяжыць! То чалавека кветкай цешыць, То горла клыкам матузіць. Такі наш сьвет перавярэтны! А чалавеку […]...
24. Першая адталая зямля Першая адталая зямля, I зімы нібыта не бывала. Зелянее траўка спакваля, Пахнучы самой зямлёй адталай. I сябе лаўлю я зноў […]...
25. На крыві Халодны павеў ураганнага ветру прыводзіць цябе ў нечаканы экстаз. Апошнія крокі… Апошнія метры… I знікне ў нябыт пустата збітых фраз. […]...
26. Як надыдзе мой час адыходзіць Як надыдзе мой час адыходзіць І мяне пакладуць у труну – Пасумую адтуль пры народзе І быццё з небыцця памяну. […]...
27. Матузкі Матузкі. Я да кволасьці ўсялякай Ніцма прыпадаю, Жальбе малае нястачы Аддаю што маю. Колькі раз на гэтым біўся, Быццам Дон-Кішот, […]...
28. Ссохлая груша Ссохлая груша стаіць сірацінай. Галіны, як рукі бабулі старой. Апошнія ўжо дажывае часіны Сэрца жывое пад шэрай карой. Вецер, што […]...
29. Тваё вакно Знаю, што лёс ужо не перайначыць… Знаю: дарэмна. Але ўсё адно… Я еду сюды, каб ізноўку пабачыць Тваё, ў бягоніях […]...
30. Як стог атавы, летні дзень завершан Як страшна мне не ўбачыць тыя вочы, Ў якіх плывуць хмурынкі даўніх дзён. I сорам Ваш жаночы і дзявочы Разгубленасць […]...
31. Жыццё, жыццё… He першы, не апошні Жыццё, жыццё… He першы, не апошні… Вось і разваж, дзе блазен, дзе герой, Калі з гары ўпрагаўся ў воз парожні […]...
32. Сакура О, цуд! Яшчэ хвалюючы людзей, Што выжылі ў шаленстве землятрусаў, Зноў сакура ў Японіі цвіце – Вачам, слязьмі напоўненым, спакуса. […]...
33. Сум восені Восень прыходзе павольна, Ды і куды ёй спяшыць? Засьвяціць і прыгрэць яшчэ здольна, Дажджом залатым абліць. Разьвітаецца з летам, чакае […]...
34. Сьняжынкі-парашуты Сьняжынкі-парашуты Кружляюць за вакном, Спаміж самотных дрэваў Шукаючы спакой. Паверце, шлях няпросты Зь нябёсаў на зямлю – Стамлёны пух бялёсы […]...
35. КАХАННЕМ Я НЕ АТРУЧУСЯ Забыцца на цябе ці ўспомніць, Ці успаміны пачакаюць? Не-не, ды ў сэрца вераломна Без запрашэння набягаюць. І не даюць душы […]...
36. Ліст Хацела да цябе напісаці На пялёстку ружы пахучай, Але пялёстак мог згінуць У пору буры грымучай. Хацела да цябе напісаці […]...
37. Лядачыя лодкі стаяць ля прычала Лядачыя лодкі стаяць ля прычала, І плюхаюць лёгка струмені вады. Прабач, што ў цішы маё слова гучала, Ніколі я больш […]...
38. Вясёлы праменьчык… ********************************** Вясёлы праменьчык… ********************************** Цягне восень нудную валынку – Ні канца, ні краю не відаць. Танчыць дождж з вятрыскам у абдымку. […]...
39. Ліст пабег цябе даганяць Ліст пабег цябе даганяць утравелымі рэйкамі, немагчыма было стрымаць пад стамленымі вейкамі Раставанне – пякучы боль! – раз’яднанне, разлучыны… І […]...
40. Я для цябе нішто – цяпер я знаю Я для цябе нішто – цяпер я знаю. Ды ўсё ж я доляй не абыдзен, не: Ты не мая, ды […]...