Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Цвярозым быць – навошта жыць?!

“Цвярозым быць –
Навошта жыць?!”, –
І нехта зноў жыццё камячыць,
Пачаўшы піць,
Ды гэтак піць,
Што свету белага не бачыць.

Сто грам – пачын
І за жанчын,..
А дзвесце – дзеля фанабэрства,..
А трыста –
Звонкае “чын-чын”… –
І сабутэльнікі – братэрства.

І там, і тут –
Гасцінны кут,
Дзе п’юць, не ведаючы, мусіць,
Што п’янства – спрут,
Страшэнны спрут,
Які, схапіўшы, не адпусціць…

Бліжэй, бліжэй…
Бы сотня змей,
Але ў абліччы невідзімкі…
Ды ўсё тужей,
Ды ўсё цяжэй
Яго смяротныя абдымкі…

Ізноў сям’я
І ўся радня
Спаўна рассёрбвае распусту…
Бяда твая,
Бяда мая –
Вар’яцтва горкія наступствы.

Каб не набыць
І не лячыць
Хваробу дзікага разгулу,
Не трэба піць!
Не трэба піць,
Каб у нябыт не зацягнула!

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Цвярозым быць – навошта жыць?! - Таццяна Дзям'янава