Верш Ці вы адчулі

Ещё вершы:

1. Ці вы адчулі пах вясновы? Ці вы адчулі пах вясновы? А ці пазналі родны край? У сталакцітах крышталёвых – Зноў сакавіцкі сонцаграй! Цішком пракраўшыся праз […]...
2. У жыццёвым коле літары, як спіцы У жыццёвым коле літары, як спіцы. І калі спіцы гэтыя дастаць, Павінен будзеш прымусова ты спыніцца І не на год […]...
3. А ці былі яны – размовы А ці былі яны – размовы, І цуд з табою побач быць, І тыя позіркі і словы, Што могуць сэрца […]...
4. На зорцы Адчыню я акенца на зорцы ды ўпушчу ў пакой сівы ранак… Прачынайся хутчэй, маё сонца, падаруй мне ружовы світанак. Задрыжыць […]...
5. Я думаў, ты мая турбота Я думаў, ты мая турбота, Лятучая, як ранкам дым. А ты – высокая работа, Маёй душы пакутны ўздым. Я думаў, […]...
6. На якіх бы “языцех” размовы На якіх бы “языцах” размовы Пры сустрэчы сябры ні вялi, Мне мiлей беларуская мова – Дзіўны скарб маёй роднай зямлi. […]...
7. Замітусілася ліповая алея Замітусілася ліповая алея Пад моцным ветрам, сустракаючысь з зімой, і ўся аколіца, ад холада нямея, З пад шэрых хмараў прывітае […]...
8. Восеньскі смутак Смуткуе маё сэрца ў лістападзе, Ў шчымлівы углядаючыся сон. Тчэ павуціну павучок у садзе, Сцяжынкі сцеле чырвань дываном… Сыходзіць з […]...
9. Подых кахання Подых кахання знясіленай птушкі Ў аблоках-люстэрках жадання жыцця. Зняволены подых насамрэч свабодны, Прыгнечаны болем праз свет адкрыцця, Праз горкія слёзы […]...
10. Якія шэдэўры стварае мастак-сакавік! Якія шэдэўры стварае мастак-сакавік! Сівыя палотны грунтуючы марай-надзеяй, Ён фарбы вясёлкі збірае на пэндзаля цвік І ўводзіць у свет паэтычнай […]...
11. Подых Жыцця Подых Жыцця Свет Ізвечны Жыцця ён нячутна кранае Ён узніме цябе і Душа заспявае Шчырых Слоў Прастата працінае да донца […]...
12. Не па-брацку жывём Не па-брацку жывём… Па-дурацку! Душы зайздрасцю сквапнай калечым. Мы – не людзі! Мы – робаты! Цацкі! Дзеці гінуць ад смерці […]...
13. Хай нехта круціць пальчыкам ля скроні Хай нехта круціць пальчыкам ля скроні, А нехта – усміхаецца мне ўслед, Але ж, пакуль пісаць не забароняць, Я буду […]...
14. БАЛАДА ЛЕСІ БЕЛАРУСКІ (1920-1948) Ты ўсё стрывала, і ты ўсё змагла, Прайшла жыццё і ўпэўненна, і прама. Апекавала Ефрасіння Храмы, Ты ж душы, […]...
15. Наша спатканне Я ўсміхнуся табе, як мага прыгажэй, І завяду цябе ў сад з салаўямі. На лаўцы з дрэўна з табою там […]...
16. Я бываў у далёкіх землях Я бываў у далёкіх землях Намагаўся глядзець ўпярод Толькі ўсё ж прываротным зеллем Зноў да родных вяло варот Зноў іду […]...
17. Пра снег Ён чысты…з шэрасцю бялізны… Зваліўся, без моцы ўзляцець… Пад дзень яго ўжо промні грызлі, Дапамаглі хутчэй згарэць… Ачысціў шэрае паветра, […]...
18. Дзіцячая калядка Запеў 1 Карагод сняжынак сустракае свята. Елка-прыгажуня прыбрана багата. А на верхавіне прыгажуні колкай зіхаціць ліхтарык віфлеемскай зоркай. Прыпеў Сонца […]...
19. На далонях тваіх. Рэквіем аднаго дня 1. На далонях тваіх сакавіцкае сонца – пальцам-промнем казыча й неровова зіхціць. Ты слабы, ты нямоглы, і, пэўна ж, ня […]...
20. Вы для мяне – хмель мройных траў Вы для мяне – хмель мройных траў, глыточак свежага паветра. Гадамі ў сне я Вас чакаў пад водбліск зор і […]...
21. Вечар у лесе Стамілася сонца, за лесам прысела І росныя кроплі злажыла ў траву. Нядаўна на небе яно зіхацела, А зараз на ўзгорак […]...
22. Жарновы Жарновы. Дзёгаць вадкій, чорный-чорный, Успаміны, вы мае… Жыцьцё, цяжкі меле жорнаў – Мука добрая, ці не? Жарнавоў камень насечный, Без […]...
23. Павай важкай плыве восень Павай важкай плыве восень, Круціць-верціць падалом, Запрасіць бы яе госьцей, Пасядзець каб за сталом. Падзівіцца маладзіцай, Падгарнуцца да бакоў, Пажаліцца […]...
24. …Душа сумуе па душы *** Душа сумуе па душы. Як неабходна ім сумоўе, Нібы каханне ці здароўе, Нібы само жаданне жыць. Як гэта трэба, […]...
25. Ты жывеш далёка ад мяне Ты жывеш далёка ад мяне, Дзе Бяроза берагі цалуе. Я з табой бываю толькі ў сне – Маё сэрца па […]...
26. Красавіцкая навальніца Небу цёмна-сіняму і ветру Скардзіліся чорныя палі: “Сонцам мы вясновым абагрэты, А дажджу даўно ўжо не пілі!” I тады прыйшлі […]...
27. Дзед Мароз-чараўнік Заплятае космы хмарам, Гоніць сцюжу над ракой Дзед Мароз з бялявым тварам З доўгай-доўгай барадой. Там, дзе пройдзе – гурбы […]...
28. Што за дзіва?! Што за свята?! Што за дзіва?! Што за свята?! Зоркі сыплюцца з галін – Шчодрым бляскам на багаты Беласнежны палантын! Іскры – злева, […]...
29. Кроў Я б пралескі, ландышы, і бэз, Усе валошкі, ружы, і рамонкі, За крыжы, дзе душы, ў лес Я б у […]...
30. Не сыдзе боль нічыёй Нібы знішчаны розум На асобах людзей Ад мінулых часоў Да сучасных падзей. Апранулася сонца Ў колер крыві, І кугакаюць хмары […]...
31. Смаргонь ранішняя Смаргонь ранішняя. Глядзіцца храм у люстра става – якая дзіўная выява! Ён побач – паралельны свет, як вечны Божы запавет. […]...
32. На смерць Сцяпана Булата На снезе першым першыя сляды, Нібы жыццё нанова нехта піша. Чарнее сад, звініць празрыста ціша, I ў сэрцы ўжо амаль […]...
33. N Скупое восеньскае сонца Лістоту жоўту дрэў цалуе. І клёны ськідваюць Свой зоркавы дэсант. Ізноў душа Бязважкасьці жадае, І на пяры […]...
34. У пустэчы бясконцай У пустэчы бясконцай… Не каханне – пакуты… Без цябе – што без сонца З лiстапада па люты… Не жыццё – […]...
35. Бясплённасць У аблоках чытаю нясцерпны падман. Подых ветру хварэе на сум і маркоту. Завіруха быцця прадракае самоту. Прад вачамі трымціць апраметны […]...
36. МІЛЫЯ МЯСЦІНЫ Белыя крыніцы З халоднаю вадзіцай… Чырвоныя пагоркі, Заходы надвячоркам… Белыя лясочкі, Птушак галасочкі… Мілыя мясціны – Нам беларусінам....
37. ТАЕМНАСЦЬ МАЛАДОСЦI Цалуе лагодна ў вусны Дзяўчыну хлапец маладзенькi. Здзiўленна змаўкаюць музы, Знiмаючы вопратку з ценi. А ён да грудзей асцярожна Каханне […]...
38. На белых абадах веласіпеда На белых абадах веласіпеда Кацілася два сонцы праз жыты. I бесклапотна каласіла лета, З якім навечна расставаўся ты. I ветразь […]...
39. Зіма адступае Зіма адступае, але не здаецца. Ды як ні лютуе яна, усё жыццярадасней тахкае сэрца: “До спаць, чалавеча! Вясна!” Хмялее вятрыска. […]...
40. Вар’ят і вайна Паводле нямецкай народнай народнай казкі З травінкай любой размаўляў ён без слоў, Блукаючы ў джунглях аеру. Віталі вар’ята кіўкамі галоў Гарлачыкі ў белых самбрэра. А […]...