Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш На далонях тваіх. Рэквіем аднаго дня

1.
На далонях тваіх
сакавіцкае сонца –
пальцам-промнем казыча й
неровова зіхціць.
Ты слабы,
ты нямоглы,
і, пэўна ж, ня моцны,
як паранены кляксаю
белы некалі ліст.
Па якім, як па снезе,
самота адчаю
плямай бруднаю засціць –
пакідае сляды.
І па іх, ты, слабы,
З кайстрай мараў
кульгаеш,
І кіёчкам надзей –
топчаш веры сады.

2.
Спадысподу душы
сакавіцкага ветру
у скалелых вачах
памірае святло.
Ты ідзеш – ўсё ідзеш,
то шпарчэй, то няспешна,-
па слядах на лісце,
з плямай лёсу твайго.

3.
А на скон хараства
сакавіцкага сонца,
ці хаўтараў па ветру
вясновых надзей –
дабрыдзеш, валацуга,
да апошняе кропцы,
і тым самым заб’еш
ненароджаны верш.

Рэквіем.

…тага сакавіка, у хмурным небе,
над мітуснёй крывавай плоці,
трымцеў ліст белае паперы
з пунсовай плямай літар – словаў.

Штандар нязвыклы ды ўсёісны,
па-над здажджлівым, снежным краем –
незаўважным – папяліцца,
непрачытаным – памірае…

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш На далонях тваіх. Рэквіем аднаго дня - Павел Гаспадыніч