Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Кароценькія, вушастыя

Вось такі бывае хлам…
Горай не бывае.
Вушы я свае прадам,
Хай народ лятае.

Чабурашка на татамі,
Правадзіў прыём вушамі,
Вушы ў трубачку згарнуў,
Ёда-майстар? Каравул!

Калабок вяслуе вухам,
(Чабурашка падарыў).
Затапіла ўсіх цунамі,
Трэніруецца – адзін.

Гэта быў мой рарытэт,
Гля – а ухі зніклі ў свет!
Іх у вершы склалі – вушы,
А жадаў пашыць з іх рушы.

Вухі, мае вухі,
Вухі каляровыя!
Малявалі акварэль,
У садку, са Светкай мы.


Верш Кароценькія, вушастыя - Сяргей Кандзідыч