Верш Талака
За жыццё б нямала зведаў
Адзінокасці пакут,
Каб не зваў сусед суседа
Да сябе на талаку.
Павукі адны такія –
Ў адзіноце сеткі ткуць.
Камары ж здаўна і тыя
Талакою мак таўкуць.
Крыць страху, прывесці дровы
I дзялянку пакасіць –
Памагчы ты сам гатовы, –
Самаму смялей прасіць…
Часам ліха ў страшным гудзе
Разлівалася ракой.
I вайну змагалі людзі,
Стаўшы дружнай талакой!
А таму не хоча ведаць
Адзінокасці пакут
І заве сусед суседа
Да сябе на талаку.
Свой лясны палац узводзяць
Талакою мурашы.
Мурашамі ў добрай згодзе
Жыцьмем, людцы, ад душы!
А зрабіўшы добра справу,
То не грэх і адпачыць,
Разам з песняю на славу
За сталом паталачыць…
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Даездзіуся ДАЕЗДЗІУСЯ У маім баку нуль завеуся А заліу яго сусед Вечарком там лічбау досыць Раніцой прастыу іх след Раніцою я […]...
- Род Высокі род. Разбураны палац Ці хата, што на тым жа самым месцы Раз дзесяць будавалася. Глядзяць Праз вокны продкі, А […]...
- Прымала жонка неяк душ Прымала жонка неяк душ… Ужо закрыла кран з вадзіцай, Калі зайшоў у ванну муж Услед – у спёку асвяжыцца. Ды […]...
- Званар А звон заве ісці на вы, Нібыта голас чалавечы. Ен Беларусь заве на веча, Каб адстаяць свае правы. …Былым павеялі […]...
- Беларусам Я равеснік айчыны маёй Я расту як і ты Беларусь Беларускаю, дружнай сямьёй Я ўсюды заўжды ганарусь Ганарусь я адвагай […]...
- Ля карціны П. Сергіевіча “Званар” А звон заве ісці на “вы”, Нібыта голас чалавечы. Ён Беларусь заве на веча, Каб адстаяць свае правы. …Былым павеялі […]...
- Скнара СКНАРА Жарты вам, ды мне не смех. Жонцы дай на заутра снег. Бо у рацэпце піша так, -Ну без снега […]...
- Шлях да тваех сьлядоў Шлях да тваех сьлядоў ведаць, што ты існуеш надзеі не перамагчы выразам “рэальна жывеш” Шлях да тваех сьлядоў цябе мяне […]...
- Нацыянал Уздымайся народ Беларусі На апошні, сьмяротны свой бой! Не патрэбны нам здраднікі, трусы Хай ідуць яны з мірам дамой. Нам […]...
- Агонь Ззяе яскрава агеньчык далёка, Ледзьве заўважны нашаму зроку. Ледзьве даходіць да нас яго пах, Недзе хаваецца ён у кустах. Людзі […]...
- МІХАСЮ БАШЛАКОВУ МІХАСЮ БАШЛАКОВУ А тэм для вершаў быццам бы не шмат: Пра ўсё з гадамі складзена-напісана: Пра восень і зіму, пра […]...
- Суседу He будзь зайздроснікам, сусед, Для госця ў хаце – насцеж дзверы: Заходзь, браточак, на абед, А лепш з’яўляйся на вячэру. […]...
- Прытча “Вядро з яблыкамі Купіў сабе маёмасць чалавеча – Вялікі новы дом і сад фруктовы. А з імі атрымаў (ой, недарэчы!) Суседа – і […]...
- Самаўлюбёным аўтарам прысвячаецца Зашоранаму флангаў не відаць, зацыкленым нюансаў не заўважыць і як на сябе з боку паглядаць? на вагах на якіх свой […]...
- Я не люблю Я не люблю, калі гавораць за вочы. Я не люблю, калі кідаюць малых. Я не люблю, калі кахаюць за грошы. […]...
- На Ленінскіх горах Калі нам сягоння да роднай сталіцы Даводзіцца з розных краёў пад’язджаць, Мы бачым, бы ў казцы, пад сонцам іскрыцца На […]...
- Каханак Восені Шчодра дорыць дні кахання восень — быццам золатам вышэйшай пробы. Гэта якасць і маіх адносін да яе як боскае асобы. […]...
- Цяпло Калі змяшаюцца гады, Калі наступіць цішыня, Я буду помніць, што ёсць ты, Ты будзеш помніць, што ёсць я. Калі Зямля […]...
- Зялёны Мінск, стары твой сад пасекла Зялёны Мінск, стары твой сад пасекла Вайна, але ў адным двары сустрэў Я выхадцаў з распаленага пекла – Старыя купы […]...
- Хаўрус сваякоў З намі, прычакаўшы лепшай долі, З цеплынёю помніць Беларусь: Казімір Сваяк, як кветкі ў полі, Землякоў збіраў у свой хаўрус. […]...
- Бывае часам нам самотна Бывае часам нам самотна… Вось так губляецца настрой. Крадцзецца ў думкі адзінота І навявае неспакой. І сэрца раптам ужо не […]...
- Ружавее, пунсавее, задыхаецца завея Ружавее, пунсавее, задыхаецца завея, Сонца высунула з хмар Задаволены свой твар. Па-надлесам, Па-над полем Развінаецца раздолле, I выпырхваюць з-пад ног […]...
- Радасць жыцця Распускаецца белай лілеяй На жыццёвых прасторах душа. Жыць у шэрані дзён я не умею. Трэба бачыць мне зорак абшар, Трэба […]...
- МАЁ ХАЦЕНЬНЕ Я не хачу цябе, як зайца хоча воўк! Як паляўнічы хоча птушку, цябе я не жадаю… Я, нават, не хачу […]...
- Кастрычнік заве змагацца! Кастрычнік заве змагацца, – Фашысты вядуць разбой. Не на вуліцы, Не на пляцы, – Мы сягоння ідзем на бой. На […]...
- У бясконцасць Пакахаць цябе не пабаюся. Адхіну ў бок роздум і сумненні. Гэта за цябе цяпер малюся, Гэта да цябе лічу імгненні, […]...
- Нягеглы Нягеглы*. Нягеглы, з падоткнутай ваты, Хаціны не дбае сваёй І вопраткі ён не залаціць, Не зьменіць старое крысьсё. Яму па […]...
- У магазіне Ідзе вясёлы продаж. Сам выбірай, бяры Садоў і агародаў Духмяныя дары. Сябе хваліла лета I верасня-суседа, Ад паху тут званілі […]...
- Я сорак гадоў не то жыў, не то спаў Я сорак гадоў не то жыў, не то спаў, Я сорак гадоў – пад гіпнозам, Я сорак гадоў да сябе […]...
- Жывая граматыка Той, хто быць пісьменным хоча, ведаць мусіць з першых год род мужчынскі, род жаночы і яшчэ – ніякі род. Гусь […]...
- Пакласці жыццё на алтар Творчым людзям усіх часоў і народаў прысвячаецца Пакласці жыццё на алтар і кінуць Сусвету пальчатку, узвесці палац з кволых мар, […]...
- Дзіўны ў парку сядзеў чалавек Дзіўны ў парку сядзеў чалавек, Спяваў рэквіем марным дням, Пакланяўся памерлым агням, Што Дзень знішчыў на веру Багам. Пад цяжа’рам […]...
- Кукарача Кожны спіць наколькі мае свой уласны лад жыцця. Хто зязюлю ў доме ладзіць, а хто пеўня ў плоце, ля. Але […]...
- Плут Той, хто добрым нам падаецца У душы можа проста плут: Апранаецца ў воблік веры І з-за гэтага шмат пакут Вы […]...
- Толькі ўспыхнуць у полі Толькі ўспыхнуць у полі Рабацінкі праталін – Б’ецца вырай у сэрца, Як агонь навясны: Салаўіная рэчка, Салаўіны світанак, Салаўіная памяць […]...
- Уздымам сэрц нашых шуміць Белавежа Уздымам сэрц нашых шуміць Белавежа, як дні нашых сёлаў, так Нёман плыве… Уроду палеткаў ткуць поясам межы, адвечныя сосны гудуць […]...
- На асфальце Што тут сеюць і жнуць – невядома, Садзяць што і прарэджваюць тут?.. У палацах – палі аграпрома, На асфальце – […]...
- У твар дыхнула водарам вясны Я еду ў вагоне ў ліпнёвую ноч, Ліпнёвыя ветры пяюць за вакном, Ліпнёвыя ветры, раскінуўшы дым, Цягнік даганяюць, спяшаюцца з […]...
- Максім Багдановіч Так зайздрасна: насіць вянок паэты І мець імя задумнае Максім, Кахаць зямлю з яе жыццём глухім І песняй перавіць юнацтва […]...
- Ізноў прыйшоў я на ускраек бору Ізноў прыйшоў я на ускраек бору – Я тут не быў пасля зімовых сцюж. З прыемнасцю ўдыхаю пах чабору – […]...