Верш Чароўнае пёрка (казка)

У сіроткі Алеські любімым заняткам было пасвіць гусей. Вольнай птушкай адчувала сябе дзяўчынка, выходзячы ўслед за імі на поплаў, а праз нейкі час да сажалкі. Пагожымі летнімі дзянькамі Алеська любіла легчы на траву і сачыць за аблокамі, якія пасвіў вятрыска. І вельмі даспадобы было ёй чытаць, падараваную бацькам, кніжку “Марыська і гномы”. Алеська ўяўляла сябе на месцы гераіні твора і самой так хацелася верыць у цуды.
І вось неяк восенню, калі неба зацягнулі мярэжы хмар, падышла да яе гусачка Гага і прамовіла чалавечым голасам:
– Алеська! Гаспадыня збіраецца нас рэзаць. Толькі ты не смуткуй з гэтай прычыны. А вышчыпні з майго крыла пёрка і, як будзеш класціся спаць, кладзі яго пад падушку.
Пачуўшы гэта, дзяўчынка абняла гусачку за шыю і заплакала…
Пасля сіротка не магла зразумець: ці так было на самай справе, ці, можа, гэта прыснілася ёй. Але, як сказала гусачка, так і зрабіла.
З гусінага пуху мачаха набіла сваім дочкам пярыны і падушкі і падчарыцу, паколькі была не злою, невялікай пуховай падушачкай парадавала.
Адразу ж, кладучыся спаць, Алеська паклала пад падушку Гагіна пёрка. І пачалі ёй сніцца каляровыя, казачныя сны, ад якіх дзяўчынка прачыналася акрыленай у добрым настроі. І стала яна свае сны ў сшытак запісваць. А аднойчы гэтыя запісы паказала бацьку. Той вельмі здзівіўся: гэта ж сапраўдныя казкі! Прапанаваў ён іх прачытаць Алеськінай настаўніцы і тая захапілася імі:
– Ці не другая Марыя Канапніцкая падрастае?! Трэба паслаць іх у дзіцячы часопіс “Вясёлка”.
І неўзабаве Алеська, ззяючы ад шчасця, трымала ў руках часопіс з надрукаванай сваёй казкай.
А як дзяўчынка вырасла, гэтыя казкі ў кніжку склаліся, на вокладцы якой была намалявана яе дабрадзейка гусачка Гага.
І, стаўшы дарослай, Алеся не забывала класці пад падушку чароўнае пёрка. І аднойчы прысніўся ёй вешчы сон. Нібыта ідзе яна па лесе і суніцы ў гладыш збірае. Здзівілася яна гэтаму сну: былі ж колісь дома гладышы, аднак даўно разбіліся. Вырашыла яна пайсці на кірмаш і новы гладыш купіць. І там з добрым хлопцам-ганчаром пазнаёмілася, які стаў яе суджаным. Іх каханне было салодкім, як тыя суніцы…

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Дачка лясніка (казка) Каценьцы, дачцэ лясніка, вельмі не хапала мацярынскай ласкі і таму яна так гарнулася да маці-прыроды. Не тое што луг, поле, […]...

Яблычнае зярнятка (казка) На Яблычны Спас у адну кватэру пазванілі. Гаспадары, убачыўшы бабулю з працягнутай рукой, тут жа зачынілі дзверы. Яны і сваю […]...

Скарбы (казка) У адной сям’і нарадзіліся два сыны-блізняты. Назвалі іх Пятром і Паўлам. Калі яны трохі падраслі, з’явіліся ў іх мары падобныя […]...

Добры мужык (казка) Ёсць людзі, што і мухі не заб’юць, а ўжо тым больш калі гэта, скажам, такое божае стварэнне як крот. Аднаму […]...

Незвычайны дамавік (казка) Дома ў адной сялянскай сям’і жыў Дамавік. Вызначаўся ён тым, што быў вельмі дамавітым. Паснуць ноччу гаспадары, дык ён выйдзе […]...

Жураўлі (казка) Непадалёку ад дома, што стаяў на водшыбе, узвышаўся калодзезьны журавель. Ён выцягваў шыю, углядаўся ўдалячынь, дзе на поплаве былі бачны […]...

Маленькая дзяўчынка Маленькая дзяўчынка аднойчы запытала У п’янага радзіцеля: “У чым жа сэнс жыцця?” І бацька спрабаваў ёй адказаць. Ды мала было […]...

На ўскрайку самым, на краёчку На ўскрайку самым, на краёчку Таго ўсяго, чым даражу, Я даначую гэту ночку, Тваю падушку даляжу. Мы родныя крывёй і […]...

Машанька з дзядулем і ваўкі (Казка) Пасля выпадку з мядзведзем, дзядуля з бабуляй унучку з сяброўкамі ў лес адпускаць не сталі. А дзядуля ў лес па […]...

Клоун (казка) Неяк раз адзін малады чалавек, назавём яго дзядзем Колем, у кепскім настроі позна вечарам вяртаўся дадому. Ён дзве гадзіны пад […]...

Неўміручасці казка нас усіх забаўляе бясконца Неўміручасці казка нас усіх забаўляе бясконца, А ў адны і тыя ж воды ўсё роўна не трапім мы двойчы… Параўнаць […]...

Куды падзеўся апетыт? Бядуе бабуля: Што стала з унукам? Ў задуме дзядуля Цярэбіць за вухам. Прапаў апетыт У Алеські малога, – Ад раніцы […]...

Спрэчка колераў (Казка) Колеры аднойчы заспрачаліся. Кожны з іх хацеў быць галоўным. Больш за ўсіх кроычаў Чырвоны колер: – Я самы яркі, таму […]...

Як звяры ў лесе Каляды адзначалі (Казка) Ідзе Ліса па лесе, а насустрач ёй Воўк. Павіталіся, і Ліса гаворыць: – Вось хутка Каляды, як адзначаць будзем? – […]...

Я да радні прыеду летам * * * Я да радні прыеду летам І спаць на сене папрашу. Адныя думкі ўжо аб гэтым Мне лечаць […]...

Чароўнае кола У светлым коле родных і сяброў Утульна, цёпла, радасна і лёхка. У карагодзе досвіткаў і сноў, У танцы на паверхні […]...

Чароўнае слова Выспела. ўпала чароўнае слова. скача каляровым мячом. толькі табе, нікому другому квола-пяшчотае, ни прашто. ўпала. стала светла у хаце. не […]...

Дзяўчынка Маленькая дзяўчынка стаяла перад Богам на каленях. Маліла: памажы мне – згубілася, не ведаю, не веру… Маліла: дай дажыць мне […]...

Казка пра хлеб Жыў стары са старой, Зямлю аралі, хлеб нажывалі, I было ў іх сямёра дзяцей. – Выраслі, дзеткі, Трэба й справай […]...

Гэта казка, ці ява, ці сон Гэта казка, ці ява, ці сон – Чуць твае сэрцагрэйныя словы. О, які іх салодкі палон! Так і слухаў бы: […]...

Казка аб рацэ Пцiч Жыў ды быў у цёмным лесе На гушчаравым Палессi, Дзе Кiкiмар у бары Заядаюць камары, Дзе ў лагчынах Лесавiк Кормiць […]...

Марынка Жыла-была Марынка, Капрызная дзяўчынка. Яна аднойчы маме Гаворыць са слязамі: – Прыгожыя, цудоўныя Імёны маюць дзеці. Марынка ж – непрыгожае […]...

Спачатку было Слова Спачатку было Слова. І Слова было ў Бога. І Слова было Бог. У цемры жылі людзі. У іх не было […]...

Прысніся, дачушка Прысніся, дачушка Шмат мінула гадоў і ўсё-роўна балюча, Колькі слёз праліла-горкіх, а не гаючых. Так хацела, каб свет яна ўбачыла […]...

Аднойчы палюбіць жыцьцё Аднойчы палюбіць жыцьцё Такім, як ёсьць, без агаворак: З дурнотай, радасьцю і горам, З тугой былых і новых дзён… Аднойчы […]...

МУЗА Бяжыць дзяўчо сцяжынкай палявою (Як матылёк…) i – ловiць матыля. Дзяўчынка – З белабрысай галавою – Прычына радасцi маёй i […]...

Памылка Памылка Як пачынаў працоўную кар’еру, Пакой у цэнтры вёскі я здымаў. Была там гаспадыняй бабка Вера, І крыўды на яе […]...

Ці гэта сон? Ці лёс жартуе? Ці гэта сон? Ці лёс жартуе? …Яна ступіла на парог. Як закаханасць ёй пасуе І позірк светлы без трывог! І […]...

Ці ты чуеш? Ці ты чуеш, дзяўчынка, Як трасецца хацінка, Як вятрыска скуголе, Шум нясе нейкі з поля? Ці, пачуўшы, пазнала, Што ўсё […]...

Казка Белы покрыў каляднымі зоркамі Агарнае пяшчотна зямлю, Завірух шапатлівай гаворкаю Я прызнанні табе аддаю. І цябе, і сябе заварожваю, Апранаючы […]...

Казка Палесся – Мазыр Зараніца ўсмешкай ружы Грэе берага крыло. І здаецца, проста ў душу Льецца Прыпяці святло. Калі й ты з душою зорнай […]...

Казка пра гарэлку Глыбокай ноччу чэрці пілі Гарэлку ў цёмным брудным склепе. Ўсё людзкае у ёй тапілі, Каб не зрабіцца раптам лепей. У […]...

Вячэрняя казка Засынае месяц на дубах высока, Вецер шэпча казку тонкаму галлю, І за рэчкай зорка падае ў асоку, Каб прынесці шчасце […]...

Хутка казка Шэрасць. Млявасць. Варона – адзіны насычаны колер, Хоць які… П’ю гаркавасць – Салёным сцякае ў сэрца па горле Ад тугі. […]...

Ці казка, ці быль Сястрыца неяк Янку павучала: “Калі адчуеш смагу летнім днём, Не пі з капытца, брацік, што папала! Аслухаешся – станеш казлянём!” […]...

Дзяўчынка з чырвонымі ружамі Дзяўчынка з чырвонымі ружамі Прабегла праз раніцу светла Па вуліцы Веры Харужай З прыгожым вялікім букетам. Было ў гэтым штосьці […]...

Казка пра мурашоў, пчолаў, медведку і чмяля Медведка – Адзіная сведка, Таго як мурашы Спалілі ля шашы Вялізны пачак анашы. А пачак той згубілі пчолы, Яны цяпер […]...

Прыгажуня-зіма ****************************** Гэтак казачна – прыгожа – Немагчыма перадаць! Мякка сцеле зімка ложак – Каб не жорстка было спаць… У маркотным […]...

Дзяўчынка-усмешка Усмешка ад сонца, а вочы ад кветак… І шмат есць дзяўчынак, а мне ж толькі гэта, Падобна на шчасце, на […]...

Жыццёвы Колькі жыць засталося на свеце? Я не ведаю, як і вы. Гэта ведаюць, мабыць, дзеці і на гэта маюць правы. […]...