Верш Калі яна пакідае арган
Іграючы ў белым касьцёле,
Кахаючыся з ксяндзом,
Жанчына марыць у полі
Застацца на ноч з касцом.
Іграючы штосьці з Баха,
Жанчына імкнецца туды,
Дзе весела-вольна птахам,
Дзе многа чыстай вады.
Заціхлі гукі. І клірык,
Забыўшыся пра Хрыста,
Самотна, як юны лірык,
Чытае ёй верш зь ліста.
Жанчына зьнікае з хораў,
Жанчыне абрыд арган,
Жанчына едзе на мора
І там заводзіць раман.
Жанчына ажыцьцяўляе,
Што мусіць ажыцьцявіць.
На хорах арган сьціхае
І доўга жанчына сьпіць.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Зьнікае люд Зьнікае люд. Зьнікае час. Зьнікаюць тыпажы І сьведкі. Зьнікае ўсё, Што жывіць нас, Сілкуе Непаўторных гэткіх. Аціхне гуд І твой […]...
- Мужчына. Жанчына. Чаканне Мужчына. Жанчына. Чаканне. Шуканне. Блуканне. Час. Жанчына. Мужчына. Спатканне. Вітанне. Пытанне. Адказ. Мужчына. Жанчына. Дыханне. Сэрцабіццё. Забыццё. Жанчына. Мужчына. Каханне. […]...
- Я разумею дыктатараў Я разумею дыктатараў Яны аwhoйваюць ад колькасці мастакоў І іншай хіпаты, якая не хоча ісці на заводы – Вырабляць танкі […]...
- … так душа пакідае цела Адыходзячы ў зорны шлях, Азірнецца яна нясмела І падумае спакваля: Гэтым целам любіць хацела, І балела мне гэтым целам, З […]...
- Туман не пакідае старарэчча Туман не пакідае старарэчча. I з небасхілу месяц не сышоў. А нехта стогне, вухкае і крэкча, Ніяк не можа вылезці […]...
- Вярнi жанчыне неба Вярнi жанчыне неба, Блакiт над галавой. i большага не трэба Самотнай Ёй. Жыве ў душы патрэба Мудрэйшым быць з людзей […]...
- Вярні жанчыне неба Вярні жанчыне неба, Блакіт над галавой. І большага не трэба Самотнай Ёй. Жыве ў душы патрэба Мудрэйшым быць з людзей […]...
- Зьнікла энэргія слова і цела Зьнікла энэргія слова і цела, І засталося вяршэнства сноў. Божа, як непасрэдна хацела Гэта жанчына маіх замоў. Як жа шаптала […]...
- Таемны вобраз тваёй прыгажосці Таемны вобраз тваёй прыгажосці З каханнем глядзіць на мяне заўжды. Жанчына, цябе нарадзіў хтосьці, Жанчына, адна для мяне ў сэрцы […]...
- Я напішу верш для цябе Я напішу верш для цябе Удзень самотны і журботны. Як сонца ўтопіцца ў вадзе – Я напішу верш для цябе. […]...
- БАЛАДА АДОЛЬФА КЛІМОВІЧА (20.04.1900– 24.11.1970) Беларусь, твой народ дачакаецца Залацістага яснага дня… Максім Багдановіч У Вільні арган у касцёле іграе, І музыка, нібы […]...
- Хлебнікаў У наперніку рукапісаў стос Памажы яму, Iсус Хрыстос Цягніком на поўдзень едзе ён Стoлькі дзён мінула, столькі дзён На падушцы […]...
- Разьвітаньне Колькі гора навогул, як быццам усе зьехалі з глузду. Расставаньне адно за адным, немагчыма спыніць. Ад’язджаюць сябры ад жыцьця ў […]...
- Не памятаю, калі Не памятаю, калі я ўбачыў мора. Паўстала з зямлі, як з твора. Не памятаю, калі я ўбачыў сонца. Промні ішлі […]...
- Жанчына – клумбу палiвае Жанчына – клумбу палiвае… Знайшла ў звычайным сваю нiшу. Жанчына, мабыць, не ўяўляе, Што ўдзел актыўны прынiмае У тым, пра […]...
- Чую мора я Чую мора я. Цёплыя хвалі, Што на поўдні сагрэтых краін, Сіняй далеччу нешта шапталі, Слых ласкаючы спевам сваім. Чую мора […]...
- Калі памірае каханне Калі памірае каханне – маўчаць тэлефоны горна, нібыта чорныя птушкі, што застудзілі горла. Калі памірае каханне – прыходзіць бяссонніц змора. […]...
- Прабачце мяне, мае вершы Прабачце мяне, мае вершы, Што я вас чужым прысвячаю. Здаецца мне: я мільянерша, Па колькасці зла і адчаю. Чытае вас […]...
- Калі я дапішу апошні верш Калі я дапішу апошні верш І духам узнімуся над зямлёй, Я палячу туды, Дзе ты Жывеш, Каб стрэцца і развітацца […]...
- Калі вусны шапталі Калі вусны шапталі – не трэба! – дык у вачах свяцілася – любы, імкніся… І ў вачах было вечна палкае […]...
- Рак-прамоўца Пачалі рыбу хваляваць I чуткі, і размовы, Што Рак збіраецца сказаць Цікавую прамову. I вось прыйшоў жаданы час, Сплылося многа […]...
- Калі я саджуся пісаць верш Калі я саджуся пісаць верш, я пачынаю думаць пра сьмерць. пра хваробы. пра адзіноту. пра вар’ятаў. Мне часам кажуць: – […]...
- Пусты парк ды начны хваляў плёс Пусты парк ды начны хваляў плёс Ты зьнікаеш у цемры на крок. Не спаткалі тут мы свой лёс І падманвае […]...
- Свечка. Агонь. Пажар Свечка. Агонь. Пажар. Недзе Шапэн рыдае. Душы. Абдымкі. Жар. Веру. Хачу. Жадаю. Высі. Касцёл. Арган. Я ўжо амаль святая. Мроі. […]...
- Ад чыстага ліста, ад белае зямлі …Ад чыстага ліста, ад б е л а е з я м л і, ад светлых крылаў і душы павіннай […]...
- Менск і МІнск Ён будзе жыць, покуль жывыя храмы, Усё часьцей там чутны сьценаў трэск, На фатаздымках бачны твае брамы, Забыты ўсімі старадаўні […]...
- Уваходзячы ў мора Ах ты, мора, бяскрайняе мора, Столькі хваль – не злічыць на вяку. Я ж пазнаць хачу ў хвалі каторай Свае […]...
- Жанчына Жанчына – сасуд бяз дна… Дакладней – Сусвет сусветаў. Сам Бог у яго віна наліў, каб натхняць паэтаў. Заблудзяцца ночы […]...
- Адцвіло, адгуло наша лета Адцвіло, адгуло наша лета… Ды не пра гэта мой верш. З кім жа ты, любая, дзе ты? – Вось што […]...
- Арабіна Я – Жанчына, я заўжды Жанчына. Будзе снег на холадзе звінець, Пацерак не скіне арабіна- Будзе і дрыжэць і чырванець. […]...
- Будзень паэта Паэт прачынаецца а 11.20 правіць пару радкоў ва ўчорашнім вершы пра красу сьвету выпівае гарбаты выпальвае дзьве цыгарэты пасля чытае […]...
- Як тырчыць! Генадзю Бураўкіну і Людміле Дзіцэвіч Як дастаў мяне рэдактар ушлы! Кажа, што не так мой верш гучць, І усізмы ў […]...
- Ратунак Пашчасьціла мне ці не? Гаворка якраз не пра гэта. Жыву я ў той старане, . Якая нічым не сагрэта. Яе […]...
- ПАЭТАЎ ПОСТСАВЕЦКІХ ШМАТГАЛОСЬСЕ 1 Рамяство вершаваньня ў чым палягае? Ў тым, што, Быццё вострай думкай як бы абагульніўшы, Прыпыніўшы любыя стасункі з іншымі, […]...
- Складана, напэўна, быць Богам Складана, напэўна, быць Богам – Заводзіць гадзіннік Сусветаў, Па пыльных касмічных дарогах Вясці мастакоў і паэтаў. Ствараць вакол сонцаў сістэмы, […]...
- Мора Мора Я прачынаюся ў халодным ложку, У бялізне колеру мора. І хвалі яго гайдаюць паверхню. У абдымках роднай пустэчы – […]...
- Сейце трыцікале З базару адзінокая ўдава Прывезла сала кілаграм ці два, Бо мелася прасіць суседа Галя Дапамагчы пасеяць трыцікале, А талака, як […]...
- Жанчына і лета Жанчына і лета Пасталела лета Між бяроз адчай У гадах кабета З нову не пачаць Памяняла фарбы Шчырасцю узяло А […]...
- Клічуць журавы Клічуць журавы Ізноу журавы над асеннім прасторам. Кідаюць журботныя уніз галасы. Вітаюць юнацтва, ды клічуць за мора, Маркотай трывожаць дзявочыя […]...
- Едзе хмарка Едзе хмарка-ўсюдыход, едзе з захаду на ўсход. Не спыняецца нідзе, дождж у кузаве вязе. Гром вуркоча, як матор. А наперадзе […]...