Верш Мастадонт

Ещё вершы:

1. Паэту ад рыфмара Прысвячаецца Рыгору Барадуліну Мацуе нас сіла бацькоўскай зямлі. Натхняе нас мудрасць Нябёсаў. (…высокай паэзіі пераліў над урадлівай прозай…) “Прарок у […]...
2. Ляцелі пахавальныя Ляцелі пахавальныя – Вайне лісты пахвальныя, Што так яна стараецца, Што столькі забіваецца… Ляцелі над Еўропаю, Кружыліся над Азіяй – […]...
3. Буяее кветам горад стольны Буяее кветам горад стольны, Хоць не Мадрыд і не Парыж. Не меней ПРАГнецца да волі, Перарасці свой глыж і крыж. […]...
4. Стары сад Люблю даўно свой сад стары, Яго таемныя размовы, Дзе дрэвы, даўнія сябры, Мяне прывечваюць вяснова. Тут лісця, квецені размах – […]...
5. Высвятленне ісціны ВЫСВЯТЛЕННЕ ІСЦІНЫ Схацелі ўведаць два парнасцы: хто з іх у муз у большай ласцы? Нядоўгі час паразважалі – і для […]...
6. Агонь учэпістай рукою Агонь учэпістай рукою палена загрудкі схапіў: і паплылі ўслед за ракою слядоў пунсовых языкі. І ноч пусцілася наўцёкі, і блізкай […]...
7. САМААДЧУВАННЕ Я рэспектабельны дагледжаны гладка паголены апрануты ў дарагі гарнітур у мяне дарагі эксклюзіўны аўтамабіль трохпавярховы дом за дзесяць кіламетраў ад […]...
8. Крывія Крывія …і мы на гэтай зямлі, у гэтым краю, праходзілі ўжо раз росквіт высокай самаістай культуры, якая загінула… В. Ластоўскі […]...
9. Пераклад верша Henry David Thoreau Нязменны той, хто праўду любіць, На ёй адной трымае вочы, Бо хто душы маной не згубіць, Той і да фальшы […]...
10. Чаго не убачыш вачыма Чаго не убачыш вачыма, Чаго не адчуеш душой, Таго уявіць не магчыма, Бо тое жыве над табой… Як птушка ў […]...
11. У абдымках ночы Падаюць кроплямі ў лужыны нашыя сны, Ноч абдымае альтанкі халодным дажджом… Я пажадаў бы чытаць кнігу любай вясны Цэлую вечнасць… […]...
12. Калі не хапае мне сілы Калі не хапае мне сілы – Прыходзіцца быць моцнай духам. І продкі, што мудрасць капілі, Няхай не крыўдуюць на нас. […]...
13. Трэба нам думаць многа Трэба нам думаць многа не пра сябе – пра другіх, каб не вісела трывога над шчасцем людзей дарагіх. Трэба спакой […]...
14. Ніхто Не турбуе цябе анічога, Што мяне ў магілу патрохі зганяе, І ірвецца сумненне да Бога, Пэўна, ён ўсё ж мяне […]...
15. Гуляе сон Гуляе сон па завулках хаты, Гуляе вечар па яе кутах… У вёсках тых, дзе радыяцыя, Вакол пустэча, смерць і жах. […]...
16. Усё ў жыцці заканамерна Усё ў жыцці заканамерна: зіма і лета. Дзень і ноч. І я не маю больш намеру ісці не прама, не […]...
17. Песьня сталёвае восені Плакаць, сьмяяцца ды лезьці са стогнам на сьцены, Сэрца з грудзей вырываць пасінелай рукой, Доўга бязглузда глядзець на надзьмутыя вены, […]...
18. БАЛАДА МІКОЛЫ ЕРМАЛОВІЧА (29.04.1921-5.03.2000) Ён праз туман, нібыта праз стагоддзі, І праз стагоддзі, нібы праз туман, Ідзе няспешна, як па тонкім лёдзе, Па […]...
19. БАЛАДА АРКАДЗЯ КУЛЯШОВА (6.02.1914-4.02.1978) “Бывай, абуджаная ў сэрцы, дарагая.”- Складаўся верш і плакала твая душа, Бо бачыла, як наша мова дагарае На ўсходзе […]...
20. Радзімы музыка Песні, знайце, – сэрца дар Шанаваць іх трэба. Янка Купала Туман як вэлюм бальны. Плывуць у свет ад лодак Па […]...
21. Хітры кот Ты хітры кот. Я злоўленая мышка. У кіпцюрах тваіх малышка. Пагуляеш, потым раптам кінеш, Толькі сэрца назаўсёды вымеш. Табе патрэбна […]...
22. Мне шэсцьдзесят Сёння мне шэсцьдзесят – З тым сябе павіншую, Вып’ю грам пяцьдзесят, Чым Бог даў, закушу я. Ва ўспаміны ўвайду – […]...
23. РУЖЫ (РУЖЫ – квітней на радасць людзям) У віхуры праблем любім Вас і шануем. Вывучаем душу – па характары судзім. Светлавокая […]...
24. Вялікі грэх у жыцьцё зьняверыцца Вялікі грэх – у жыцьцё зьняверыцца, Куды, за чым ійшоў, забыць, Лічыць: набытак – непатрэбіцай, Таму, хто будзе после жыць. […]...
25. Паэма майго лесу На цябе, мой лес, Як на цуд, гляджу – Ад сасновых карон Да блакітных красак. Палянка дыміцца Пасля дажджу, Як […]...
26. Нязгода Зноў з гарнастая каўнер апранулі дамы. Цені, падцятыя цемрай, упалі на снег. Любы, давай уцякаць ад халоднай зімы! Толькі каханне […]...
27. Ведзьма Ведзьма Я не чарауніца – ведзьма маладая Добрым людзям побач гора не жадаю. Разумею птушак і звяроу размовы, І на […]...
28. Да Бога Божа Адвечны, Божа Магутны! Зноў вымірае народ Твой ў пакутах. Мала цярпеў ён зьнявагу і войны? Колькі жыцця забірае Чарнобыль! […]...
29. Рэдзьярд Кіплінг. Запаведзь (Пераклад) Кантраляваць сябе сярод натоўпу смуты, Якая ганьбіць за разгубленнасць усіх, Павер у сябе, нягледзячы на путы, Пакінь iх пры грахах […]...
30. Жыцце не лічыцца ні з кім ЖЫЦЦЁ НЕ ЛІЧЫЦЦА, ТЫ ВЕДАЕШ, НІ З КІМ. ЯНО ДЛЯ НАС З ТАБОЙ НЕПАДУЛАДНА. МЫ АД ГАДОЎ ЯГО ТАК ХУЦЕНЬКА […]...
31. Інвалідны верш Марна годы я губляў, Але веру: прыйдзе час, Вырвусь я з штодзённай багны, Запяя натхненне зноў, Праглынуўшы цішыню, А каханне […]...
32. Даўно ўжо целам я хварэю Даўно ўжо целам я хварэю, І хвор душой, – І толькі на цябе надзея, Край родны мой! У родным краю […]...
33. У старонку Здаецца скончыўся канец у гэту зімную зіму. Вясна прыйшла, але мо дзесць. Не ў першы раз, і не паперш. Яе […]...
34. Зноў Ты мяне прыручыў, як лясную птушку, Салодкім напевам засадзіў у пятлю. Скраў з майго твару дзіцячую ўсмешку. Аддала ўсё, нават […]...
35. Калі памірае каханне Калі памірае каханне – маўчаць тэлефоны горна, нібыта чорныя птушкі, што застудзілі горла. Калі памірае каханне – прыходзіць бяссонніц змора. […]...
36. Нежыць Падлетак. Дзяўчына. А потым – Маці. Роду нашага Прадаўжальніца. Традыцый святых – Захавальніца. У адказе за мудрасць І светач нацыі… […]...
37. Яна адна Яна адна, Зямля вякоў, Адкуль Жыццё пачатак брала Шчырай верай. Здалёк відна Зямля бацькоў, Матуль, Дзе песня б’ецца Перапёлкай шэрай. […]...
38. Ёй Толькі дзве ночы… І толькі гэтыя вочы Мяняюць усё, Да чаго розум так напружана крочыць… “Не збочыць…”, – чую голас […]...
39. Зажурыўся вечар Зажурыўся вечар ветрам у чорных косах, Хмары скралі з неба поўню, як назло… Марыў я скупнуцца ў крыштальных росах, Марыў […]...
40. ЗНАЁМАЕ Хто напаткае гэты верш, Пакуль не ведае аб кім ён. Або аб чым. Ці яшчэ меньш… Дык, мабыць. нешта не […]...