Верш Палы анёл
Знянацку, апаліўшы крылы небам,
Анёлак знічам да зямлі зляцеў…
І цалавала яго глеба,
І вецер атуліць хацеў
Ад чорнай хмары з далячыні беглай,
Што ўпадабала кволае дзіця…
І напаіла яго глеба
Слязьмі пакутнага жыцця.
І атуліў анёлка ветрык
Крысом празрыстым і жывым…
Схваў яго ён сярод кветак
Нібы між яблынь белы дым…
Праплыла хмара чорным ліхам
не заўважыла зніча…
Дый той анёл навечна сціхнуў
У квецені зямлі цяпла….
І неба плакала няўсцешна
Што ўратаваўся толькі Ной…
А хмара ведала ж, канечне,
Як пачынаць Вялікі Скон…
І сёння, праз стагоддзі хмараў,
Знямелы голас у зямлі,
што між сваех адвечных мараў
зубіла з ветрам ў кветках сны…
Ещё вершы:
- Анёл жыцця майго Анёл жыцця майго, Мая пясчотная лілея, Адаграваеш сэрца ты маё, Дрыжачым позіркам ірдзея… Размахі вольных валасоў Па ветру крыламі шапочуць, […]...
- Бліскучы анёл Адзінокі анёл цёмная ночы Ці зможаш крылом заплюшчыць вочы, Ці зможаш сваю мару збярэч, Цёмную думку выпусціць прэч. Ці зможаш […]...
- Цi анёл, цi дэман У выблісках дзён хадзіў, блукаў. І тваё паднябессе шукаў, У цемры паўночнай не спаў На пекла прыступкі пазіраў. Не ведаў […]...
- Мімалётны анёл Прашу цябе: пакінь мяне ў спакоі!.. Вяртайся ў свой халодны шэры дом: Табе няёмка у маім спакоі, Дзе сьцены не […]...
- He дапамог бядзе анёл He дапамог бядзе анёл, Калі ўпаў на грэшны дол Гарачым снегам попел. I мы змывалі горкі пыл I пракліналі небасхіл […]...
- Не анёл Буду размаўляць з табой вершамі. Чыстымі. Першымі. Белымі. Чорнымі. Ніткамі залачонымі Звязаны крэпка нябачна. Лёсу шалёнаму, дзікаму, хітраму. Шчыра, па-свойску […]...
- На бераг хваля набягала Romeras На бераг хваля набягала, Кіпела, пенілася, спала. Але ёсць хваля карагода, Чароўна вабнага цяпла. Неспасцігальна, як прырода, Знянацку ўсё […]...
- Анёл Януш АНЁЛ ЯНУШ (паэма) 1 Не адыходзiць мiнуўшчына талай вадою. Так i мы ўсе, нiбы дым ад кастра, не знiкаем. А […]...
- —-Колеры ручніка.—– —–Колеры ручніка.—– -Кранаюць сэрца словы трапяткія, З дзяцінства ад бабулі чула іх: Дубы і сосны ў лесе векавыя, I лёс […]...
- Анёл Ты прыйшоу адынойчы да мяне: пастукау, я адкрыла дзверы. Усе было нібы у сне, ты так прыгожы быу, павер. Ты […]...
- Да радзімы бліжэй Да сёмага неба, туды, на вяршыню, Ад ласкі бацькоўскай, ад роднага дома, Ад поля, дзе ўлетку цвіце канюшына, Да зорак, […]...
- Спякотны изышоў на Я счасце меу убачыць гэта рамяство Русін Шышко Спякотны ізышоу на вечар дзень, і ля пліты рыхтуючы вячэру, Яна ня […]...
- А мне здаецца, плакала зямля А мне здаецца, плакала зямля, Калі сыходзілі паэты… А мне здаецца, стогнамі вясна Ахутала сусветы… Табе здаецца, сонца і цяпло, […]...
- Пяшчота траўня Пяшчотай траўня ахутаюць анёлы, За даляглядам водарам абдымуць росы… І бліскавіцай завітаюць крозы – Ушчэнт спаліць мінулае і слёзы… Нябачны […]...
- Плач Анёл самотны падаў з неба над Беларуссю незаўважна… Адно крыло – бялей ад снегу. Другое – чорнае, бы сажа. Упаў […]...
- Тайна Двое стаялі ля вышняй брамы, насустрач Анёл ім выйшаў: “Вы хто?” – “Мы шукаем праўды, але не зямной, а вышняй.” […]...
- Аганёк Нам навечна, навечна ў сэрца хвілі запалі, Як над воласцю нашай сцяг чырвоны ўздымалі. Лістападаўскім днём, непагодным, імглістым, Быццам неба […]...
- Толькі неба Час зьмяняе пачуцьці, словы, Яркасьць фарбаў, усе размовы. І кожны сон наш каляровы, Адзіны вечны негатыў. Рэфрэн Больш ілжывых слоў […]...
- Па кроплях, як па прыступках Па кроплях, як па прыступках да Бога душу вядзеш. А можа табе толькі сніцца – нібыта на яве жывеш. Нібыта […]...
- Перасмыкнуўшы вуснамі Перасмыкнуўшы вуснамі, Надзьмуўся ці задумаўся, Ці то вачамі злоснымі Няшчыра паглядзеў. Я моўчкі не заўважыла, Нібыта схамянулася: І холадна, і […]...
- Лета прайшло Над горадам шэрае неба, У вокнах ня гасьне сьвятло. Там лісьцем пакрылася глеба, Ды б’ецца матыль у вакно. Ён бачыў […]...
- Узляцела гэтак міла Узляцела гэтак міла Рук пяшчотнае ласо. Зноў мяне ты затапіла Поймай русых валасоў. За дзвярыма ноч залегла. Млее цесная павець. […]...
- БАЛАДА ЯЎГЕНА КУЛІКА (31.10.1937-12.01.2002) …Ты замкі аднаўляеш на паперы, Нібы ў былое адчыняеш дзверы. А там агонь і кроў там на траве, І […]...
- Па-за сэрцам – глыбокае неба Па-за сэрцам – глыбокае неба. За вачыма – фарватары зор. Хутка зведае чорная глеба, Дзе я жыў і чаму я […]...
- Мой свет Мой свет, што берагу з маленства, У сэрцы і душы маёй. Нідзе не знойдзеш падабенства Маёй старонцы дарагой. Мая Радзіма, […]...
- Рана Многа быў я ў баях, Як узяўся за зброю, Так здаралася мне – Думаў, болей не жыць… Восем ран зажыло, […]...
- Росы Хавалі свой смутак у росы І кроплям малым абяцалі што некалі нехта босы іх ператворыць у хвалі Мора блакітнага крылы […]...
- БАЛАДА КАСТУСЯ АКУЛЫ (16.11.1925– 29.01. 2008) Далёка Радзіма, як зорка Венера, Якая заўсёды ўначы прад вачыма Была, і ў душы не цямнілася вера, […]...
- Д’ябал слухае цішыню І галосяць знічкі, па жывых галосяць, гэта люд крывіцкі чорны ветах косіць. Анатоль Сыс Д’ябал слухае цішыню Душ крывіцкіх збалелых. […]...
- Спрадвеку Старонка мая родная, спрадвечны мой куток, Крынічка паўнаводная, сад квецені, хмызок. Мяжа па полю ўецца, сцяжынка праз ільны, Валошкі-васілёчкі бягуць […]...
- Засумавала Былосць засумавала па радзіме, Па той зямлі, Што першаю была. I плакала жніво слязьмі сухімі, Хацеў пазычыць дзень Журбе святла. […]...
- Ліцьвінам Ліцьвінам звацца не казала маці, А бараніць не вучыў гэта бацька твой. Адкуль прыйшло да цябе багацьце? Нібы з продкамі […]...
- Меж небам з выкапнем Блакітнае неба, і бруд на зямлі. Ня ўсё адгарнулі з яе ручайкі. Ня ўсё расплылося па іншым краям, ніжэй па […]...
- Мне лётчык сказаў Мне лётчык сказаў: навучыся лятаць, І ўжо не лятаць будзе цяжка. Я ведаю: вершы пачаўшы пісаць – Без вершаў жыцця […]...
- Любошчы Я выляплю нябёсы, пакуль раяль не сціхнуў Распушчаныя косы – на грудзях мілавідных Салодкі водар цела дашчэнту пераймае Шаўкова скура […]...
- Першая навальніца Што за раптоўная навала Мне закружыла галаву. І сярод ночы распачала Дажджу турботную главу. І гаманіла, разважала Сцяной бязлітасных размоў. […]...
- БАЛАДА БАРБАРЫ РАДЗІВІЛ (6.12.1520-8.05.1551) …А Кракаў не плакаў, а плакала Вільня. Карона, як зорка з нябёс, з галавы Кацілася ў змрок адзіноты магільнай […]...
- КРЫНІЧНЫ ЗВОН Паэту Анатолю Канапельку Не на зямлі — у сэрцы трапяткім Сімфонія жыве гаючай нотай, Ліецца над зялёнаю лістотай, Над плынню […]...
- МАЯ ПРЫВІЛЕЯ Ты вечна ў хлусні справядлівы, Я ж з праўдай сваёй ніякая. Ты быў, як заўсёды, шчаслівы, А я, як ніколі, […]...
- Едзе хмарка Едзе хмарка-ўсюдыход, едзе з захаду на ўсход. Не спыняецца нідзе, дождж у кузаве вязе. Гром вуркоча, як матор. А наперадзе […]...