Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Маленства

Маленства

Маленства майго малюнак
Памяць ніяк не міне.
Ліпкаю глінай матуля
Мажа пазы на сцяне.

Рукі старанна і ўмела–
Ім невядомы спакой–
Пэндзлем рухавым пабеляць
Кожны вясковы пакой.

Каб маці не заміналі
(А гэта мы можам гуртом),
На цёплую печ нас загналі
Пагрэцца там разам з катом.

Яшчэ не прасохла падлога,
Дзе шчыра стараўся дзяркач,
Зашлёпалі босыя ногі–
Бяжым па пакоях ускач.

Прыгожа, спакойна, утульна
У хаце маленства майго.
Там нас калыхала матуля,
Спазналі там шмат усяго.

Цяпер жа і ў бацькавай хаце
На новы ўсё зроблена лад.
І столі не беліць больш маці,
Як многія вёсны назад.

Пад моднай сухою тынкоўкай
Надзейна схаваны пазы.
І толькі пад столлю з вагонкі,
Вісяць, як раней, абразы.

1988 г.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Маленства - Ніна Кавальчук